ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 604

เจย์กล่าวว่า “ถ้าเธอตอบคำถามถูกต้องได้หนึ่งข้อ ฉันจะช่วยข้อที่เหลือเธอเอง”

แองเจลีนมองคำถามสิบข้ออย่างจริงจัง ยกเว้นคำถามข้อสุดท้ายที่ทำได้ เพราะคำถามอื่น ๆ นั้นยากเกินไป

แองเจลีนบ่น “ใครก็ตามที่ตั้งคำถามเหล่านี้ต้องเป็นคนบ้าไปแล้ว มันยากแค่ไหนสำหรับอัจฉริยะอย่างฉันรู้ไหม? ตามคำกล่าวที่ว่า มีเส้นบาง ๆ ระหว่างอัจฉริยะกับคนบ้า อัจฉริยะและคนบ้าคือคนของสองโลกสองความคิดนั่นแหละ”

เจย์พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเองที่เป็นคนคิดคำถามเหล่านี้ขึ้นมา”

แองเจลีนกลืนน้ำลาย การสนทนาเปลี่ยนจากการดูถูกเป็นการเยินยอทันที “ท่านอาเรส ไอคิวของคุณสูงเสียจนคนธรรมดาอย่างฉันด้อยกว่าไปเลยเมื่อเปรียบเทียบแล้ว! ไม่น่าแปลกใจที่ฉันไม่สามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ ท่านอาเรส ทำไมไม่สอนฉันหน่อยล่ะ?”

เจย์พูดว่า “หืม? เมื่อกี้เธอไม่ได้บอกเหรอว่าฉันเป็นคนบ้า?”

“ท่านอาเรส คนบ้ามีความหมายเหมือนกันกับคนอัจฉริยะนะ”

เจย์เข็นรถเข็นออกไปด้วยสีหน้ามืดมน

แองเจลีนถอนหายใจยาว!

ในคืนนั้น แองเจลีนอยู่ดึกโดยเฉพาะเพื่อทำโจทย์นี้ ในขณะที่เจย์นั่งอ่านหนังสือบนรถเข็นและเขาสังเกตมองเธอไปด้วย

เมื่อนาฬิกาผ่านไปถึงเวลเที่ยงคืน เจย์ทนไม่ไหวแล้วจึงตะโกนใส่เธอว่า “ฉันอยากนอนแล้ว”

จู่ ๆ แองเจลีนก็ตระหนักว่างานหลักของเธอคือการรับใช้นายท่านคนนี้

เธอเดินออกจากห้องข้าง ๆ และเธอกล่าวขอโทษ “ท่านอาเรส ดิฉันขอโทษ ดิฉันละเลยหน้าที่ไปหน่อย”

เมื่อเธอกำลังจะอุ้มเขาขึ้นเตียง เจย์เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย “ฉันอยากอาบน้ำก่อน”

แองเจลีน “…”

เจย์มองดูเธอที่กำลังทำอะไรไม่ถูก ดวงตาที่มีเสน่ห์และชุ่มฉ่ำของเขาเต็มไปด้วยความคับข้องใจ “ก็ฉันไม่ได้อาบน้ำมานานแล้ว”

อย่างสุภาพบุรุษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสุภาพบุรุษที่ปกติแล้วยากเกินกว่าจะขอความช่วยเหลือใด ๆ จากผู้อื่น จู่ ๆ ก็มองเธอด้วยดวงตาเหมือนลูกสุนัข แองเจลีนรู้สึกได้ว่าแม้เกราะเหล็กของเธอก็สามารถละลายได้ในทันที