ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 605

“ถ้าอย่างนั้น ฉันแค่หลับตาก็พอแล้วใช่ไหม?” หลังจากที่แองเจลีนพูดจบ เธอก็ตั้งใจที่จะหลับตาลง

เจย์หาเหตุผลที่จะให้เธอออกไปไม่ได้ เขาจึงปล่อยเธอทำแบบนั้นไป

แองเจลีนเข็นเขาเข้าไปในห้องน้ำและได้ยินเสียงถอนหายใจของเจย์

แองเจลีนรู้โดยไม่ต้องคิดเลยว่าเขาจะถอดเสื้อได้อย่างแน่นอน แต่เขาถอดกางเกงออกไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงพูดออกไปอย่างเกรงใจว่า “ท่านอาเรส ให้ฉันช่วยถอดเสื้อผ้าให้คุณดีกว่านะ”

แววตารังเกียจตัวเองปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์ เสียงที่ไม่เต็มใจเล็ดลอดออกมาจากลำคอของเขา “อืม”

แองเจลีนหลับตาและเดินเข้าไปหาเขาในขณะที่แตะ ๆ ไปตรงรถเข็น

การถอดเสื้อผ้าเป็นไปอย่างราบรื่นโดยไม่คาดคิด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอกำลังจะถอดกางเกงของเขา มือของเธอได้ไปสัมผัสที่ที่เธอไม่ควรแตะ ดังนั้นเธอจึงรีบดึงมือของเธอออกด้วยความตกใจ

เจย์ใช้โอกาสนี้มองเธออย่างใกล้ชิดโดยไม่กระพริบตา ในตอนแรก เขาคิดว่าใบหน้าของเธอต้องทนบาดแผลมากมาย เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ ก็น่าจะมีรอยแผลเป็นอีกมาก ถึงอย่างนั้น รูปลักษณ์ของเธอแทบจะไม่มีข้อบกพร่องหลงเหลืออยู่เลย

แองเจลีนเอื้อมมือออกไปอีกครั้ง และครั้งนี้ เธอระมัดระวังเป็นพิเศษ เธอสัมผัสหน้าท้องผอมบางของเขาและเลื่อนลงทีละนิด!

ปลายนิ้วของเธอดูเหมือนจะส่งกระแสไฟขนาดเล็กและเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“เธอจะยั่วยวนฉันเหรอ?” เจย์ถามอย่างเย็นชา

แองเจลีนกล่าวว่า “ท่านอาเรส ช่วยฉันหาหัวเข็มขัดให้หน่อยได้ไหม…”

เจย์เอื้อมมือออกไปและจับนิ้วที่ร้อนรนของเธอออกมา

เมื่อมือใหญ่ของเขาจับมือเล็ก ๆ ของเธอ ความสุขของการมีโลกทั้งใบก็ล้นออกมาจากในตัวเธออีกครั้ง

ทว่า ความสงบที่ไม่ปกติของเจย์ทำให้เขาไม่เคยอยากได้แค่ความรักในระยะสั้น ๆ สิ่งที่เขาต้องการคือปกป้องเธอไปตลอดชีวิต

เขาวางมือของเธอบนหัวเข็มขัดแล้วปล่อยออก

แองเจลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรีบลืมตาและจ้องไปที่เจย์ด้วยความประหลาดใจ

“คุณถอดหัวเข็มขัดออกด้วยตัวเองได้งั้นเหรอ?”