ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 606

เมื่อเห็นเจย์ล้มลงอยู่บนพื้น เธอจึงวิ่งเข้าไปวางมือบนไหล่ของเขา แล้วเธอก็ยกเขาขื้นไปที่เตียง

เจย์ล้มตัวลงบนเตียงอย่างผิดหวัง จากนั้นแองเจลีนเอาผ้าห่มคลุมไปที่ตัวเขาแล้วนั่งที่ข้าง ๆ เตียงเพื่อปลอบโยนเขาว่า “ท่านอาเรส อย่าใจร้อน ขาของคุณเพิ่งจะหายดีและการฟื้นตัวในการเดินได้อีกครั้งจะเป็นกระบวนการที่ใช้เวลานานพอสมควร คุณควรใช้ช่วงพักฟื้นนี้ให้เป็นโอกาสในการใช้ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างช้า ๆ ”

เจย์ตอบห้วน ๆ “อืม”

จากนั้นเขาก็เหล่ตามองไปที่แองเจลีน “เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลยเหรอ?”

แองเจลีนกล่าวด้วยความสุข “ท่านอาเรส ฉันตอบคำถามสิบข้อเสร็จแล้ว!”

“ให้ฉันดูหน่อยสิ”

แองเจลีนกลับไปที่ห้องและหยิบหนังสือคำถามออกมา

เจย์เห็นคำถามที่เธอทำและมองเธอด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไป...

เธอทำห้าคำถามถูกต้องสำหรับเก้าคำถามแรก ตามที่เขาเดาไว้

สำหรับคำถามสุดท้าย ยังคงเป็นคำตอบที่ทำให้เขาแทบบ้า ‘ตื้อเขาอย่างไม่จบไม่สิ้น!’

“ขอปากกาหน่อย”

แองเจลีนยื่นปากกาลูกลื่นในมือของเธอให้เขา

เจย์ได้แก้ไขข้อผิดพลาดสี่ข้อให้กับเธอ แองเจลีนตกตะลึงเมื่อเห็นวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง

“ฉันตอบคำถามผิดสี่ข้อเลยเหรอ?” เธอรู้สึกอารมณ์เสียมาก

ถึงอย่างนั้น เจย์ก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังอารมณ์เสียเรื่องอะไร “เธอควรรู้สึกภูมิใจที่ตอบคำถามของฉันได้อย่างถูกต้องนะ”

กระนั้น แองเจลีนก็พูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “ท่านอาเรส ไอคิวของเราแตกต่างกันมาก ฉันจะไม่ถูกคุณรังแกในครั้งต่อไปอีกเหรอ?”

เจย์มองเธอเงียบ ๆ “ฉันดูไม่มีอะไรทำมากนักหรือไง? ฉันจะรังแกผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเธอไปเพื่ออะไร?”

แองเจลีน “…”

เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอ?

ถ้าเธอเป็นโรส ลอยล์ที่อ่อนแอและด้อยกว่าในอดีต เธอจะยอมรับว่าเธออ่อนแอ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอเป็นแองเจลีน เซเวียร์ เขาควรเรียกเธอว่าสาวแกร่งที่สามารถท้าทายครูเทควันโดถึงแปดคนพร้อม ๆ กันได้ เด็กสาวที่อ่อนแอหมายความว่าอย่างไร?

เธอเหลือบมองที่ขาของเจย์และพูดว่า “ท่านอาเรส ดิฉันไม่ได้อ่อนแอสักหน่อย…”

“งั้นเธออยากโดนฉันแกล้งเหรอ? นั่นคือสิ่งที่เธอหมายถึง?” เจย์มีรอยยิ้มในดวงตาของเขา

แองเจลีน “…”

ไอ้ทึ่มเอ๊ย เธอไม่ใช่คนที่ชอบทำให้ตัวเองเจ็บตัวหรอกนะ!

ทำไมมันจึงยากที่จะสื่อสารกับผู้ชายในอุดมคติของเธอได้เช่นนี้?

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันไม่ได้อ่อนแอ ฉันสามารถปกป้องคุณได้ต่างหาก” แองเจลีนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและป่าวประกาศเสียงดัง

เจย์ถึงกับอึ้ง

หลังจากผ่านไปนาน เจย์ก็พูดอย่างขุ่นเคืองว่า “ใครต้องการการปกป้องจากเธอกัน?”

“คุณกำลังมีปัญหาในการเคลื่อนตัวอยู่นะ แล้วถ้าคุณต้องยอมรับว่าคุณอ่อนแอในเวลานี้ล่ะ?” แองเจลีนไม่เข้าใจจริ ง ๆ ว่าเขาจะดื้อรั้นเรื่องนี้ไปเพื่ออะไร

เจย์เงยหน้าขึ้นและมองเธออย่างจริงจัง “ฉันเคยพูดมาก่อนแล้วไงว่า ฉันพึ่งสมองของฉันเพื่อหาเลี้ยงชีพตัวเองได้ ไม่ใช่พึ่งขาของฉัน”

แองเจลีนตกใจเล็กน้อย หัวข้อเดิมชัดเจนเกี่ยวกับการที่เขาเคยกลั่นแกล้งผู้คนด้วยการใช้สมอง เหตุใดจึงเปลี่ยนไปใช้สมองหาเลี้ยงชีพได้กันนะ?

“ตราบใดที่เซลล์สมองของฉันยังไม่ตาย ฉันสามารถสร้างความรวยมั่งคั่งที่เธอต้องการได้”

แองเจลีนดูตกตะลึง…

“ท่านอาเรส ฉันหาเงินด้วยตัวเองได้”

ผู้ชายคนนี้พลั้งปากพูด หรือเขาหมายถึงมันจริง ๆ ?

เป็นไปไม่ได้เลยที่เขารู้จักเธอในฐานะ แองเจลีน เซเวียร์ ใช่ไหม?

หลังจากที่เจย์พูดออกมาเพียงไม่กี่คำนี้ เขาก็เงียบไป

แองเจลีนเก็บหนังสือคำถามแล้วกลับไปที่ห้อง เธองีบหลับไประยะเวลาสั้น ๆ และตื่นมาตรงเวลา ในตอนแปดโมงเช้า

เธอนั่งรอให้เจย์แต่งตัวและอาบน้ำเสร็จก่อน จากนั้นในเวลาต่อมาขณะที่เขากำลังดูข่าวอยู่ เธอก็เข้าไปเปลี่ยนชุดสีดำ