ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 640

แองเจลีนกล่าวว่า “ฉันจะไม่ยอมแพ้เว้นแต่ว่านายจะทำร้ายฉันให้ถึงตาย”

เจย์มีสีหน้าซีดเผือด เขาก้มลงหยิบก้อนหินจากพื้นแล้วโยนไปที่เข่าของแองเจลีน

แองเจลีนทรุดเข่าลงทันทีและเธอคุกเข่าลงกับพื้นด้วยเข่าข้างหนึ่ง จากนั้นสตอร์มเข้าไปมัดมือเธอไว้เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น

แองเจลีนยกข้อมือขึ้นและกระทืบเท้า “หมายความว่ายังไง ท่านอาเรส? นายเกลียดฉัน ใช่ไหม ? ทำไมนายไม่ปล่อยให้ฉันไปจากนายให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ล่ะ?”

สตอร์มเอามือดึงปลายกุญแจมืออีกข้างหนึ่ง “เราไปกันเถอะ นายหญิง”

โจเซฟินพยายามอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจไม่เข้าไปยุ่งในครั้งนี้ เธอบอกแองเจลีนว่า “เธอต้องดูแลตัวเองนะ แองเจลีน ฉันจะรอเธอนะ”

แอนเจลีนถูกสตอร์มนำตัวกลับไปที่หอท่าเรือหอมหวน

ตอนนี้เด็ก ๆ กำลังรวมตัวกันที่โต๊ะเพื่อทานผลไม้กันอยู่ เมื่อพวกเขาเห็นสตอร์มและแองเจลีน เดินเข้ามา ดวงตาของพวกเจ้าตัวน้อยก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“เธอมาที่นี่อีกทำไม?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างโกรธจัด แก้มของเธอพองขึ้น

“เธอไม่ยอมปล่อยเราไปสินะ” เซ็ตตี้น้อยกล่าวอย่างไม่พอใจ

สีหน้าของเจนสันยังคงเหมือนเดิมในขณะที่เขาทานผลไม้อย่างเงียบ ๆ

แองเจลีนหยุดสร้างฉากการแสดงเหล่านี้ทันทีที่เธอเห็นเด็ก ๆ

เธอไม่ต้องการทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีไว้กับลูก ๆ

“สวัสดี ที่รักตัวน้อยของฉัน” เธอยกมือทักทายเด็ก ๆ

“กลับมาทำไมคะ คุณน้าอะไรก็ได้?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างไม่พอใจ

แองเจลีน “...”

เธอสงสัยอย่างยิ่งว่านี่ยังเป็นสำลีก้อนน้อย ๆ ของเธออยู่หรือเปล่า?

แองเจลีนยกมือที่ใส่กุญแจมือของเธอขึ้นและยิ้มอย่างมีชัย “ฟังนะ พ่อของหนูพาฉันกลับมา ฉันไม่ใช่คนที่ขอร้องจะอยู่ในครั้งนี้หรอกนะ”