ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 641

สตอร์มมองเจย์ด้วยสายตาแห่งความอ้อนวอน “นายท่านครับ นายหญิงเซเวียร์บอกว่าจะอดอาหารเพื่อประท้วง...”

เจย์เลิกคิ้วขึ้นในท่าทางที่ยังดูหล่อเหลาของเขา ผู้หญิงคนนี้กำลังข่มขู่เขาอยู่หรือเปล่า?

“งั้นก็ปล่อยให้เธออดอาหารไปก่อน”

เจย์คิดว่าเป็นเพราะเขาตามใจเธอมากเกินไปในเมื่อก่อนนี้ที่เขาคอยให้กำลังใจและเขาดูแลเอาใจใส่เมื่อเธออารมณ์ร้อน เป็นผลทำให้เธอหนีจากไปโดยไม่บอกลาและถึงกับแอบไปทำศัลยกรรมโดยไม่มีการปรึกษาเรื่องสำคัญเช่นนี้กับเขาก่อน

ดูเหมือนว่าเขาจะทำผิดพลาด จากนี้ไปเขาจะเปลี่ยนไปใช้ระเบียบวินัยแบบอื่นแทน เขาจะเปลี่ยนจากการตามใจเป็นการเข้มงวดแทน บางทีอาจช่วยแก้ไขอารมณ์ร้อนของเธอได้

เมื่อพูดอย่างนั้น เจย์ก็เข็นรถเข็นเข้าไปในห้องนอนของเขา

แองเจลีนตะโกนอยู่นานแต่ไม่มีใครสนใจเธอ

ด้วยความเหนื่อย เธอนอนบนเตียงเล็ก ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ ผมที่ยุ่งเหยิงของเธอปล่อยกระเซอะกระเซิง ทำให้เธอดูเหมือนผีบ้า

เธอทำตามในสิ่งที่เธอพูดไว้ ไม่ยอมกินหรือดื่มอะไรเลยทั้งวัน...

เมื่อเจย์ได้เข้าไปหาเธอในวันรุ่งขึ้น เธอนอนอยู่บนเตียง ผมของเธอยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงราวกับผีบ้า เธอพูดอย่างอ่อนแรง “นายมาที่นี่เพื่อมารับร่างฉันเหรอ? มันยังเเร็วไป รออีกสักสองสามวันนะ”

เธอไม่คิดที่จะกลับใจเลยด้วยซ้ำ

เจย์เข็นรถเข็นเข้าไปหาเธอและรวบผมสีดำของเธอที่บดบังใบหน้าขึ้น

แองเจลีนเยาะเย้ยเขา “เป็นอะไรไป ทนเห็นคนสวยอย่างฉันตายไม่ได้หรือไง? ไม่ต้องห่วง คนสวยอย่างฉันจะไม่ดูแย่ถึงแม้ฉันจะตายก็ตาม”

เจย์สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธออ่อนโยนและเป็นสีดอกกุหลาบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยพลัง ไม่เหมือนคนที่อดอาหารมาทั้งวันทั้งคืนเลย

เขารู้สึกโล่งใจมากจริง ๆ

“ใบหน้าของเธอนี้ผ่านกี่ขั้นตอนมาแล้ว?” เขาถาม

หากเป็นเช่นตอนนั้น แองเจลีนจะไม่มีทางบอกเขาเพราะกลัวว่าเขาจะผิดหวังเมื่อรู้เรื่องนี้ แต่ทว่า แองเจลีนเข้าใจผิดคิดว่าเจย์ไม่รักเธอแล้ว ดังนั้น เธอจึงไม่ลังเลเลยและโพล่งออกมาว่า “นับไม่ถ้วน”

ความเย็นชาผลึกอยู่ในดวงตาของเจย์ “มันคุ้มไหมที่ต้องทนทรมานกับใบหน้าแบบนี้?”

น้ำตาของแองเจลีนไหลออกมาทันที

อย่างแรก เป็นเพราะเธอคิดว่าการทรมานและความยากลำบากทั้งหมดที่เธอได้รับจะคุ้มค่าตราบเท่าที่เขารักเธอ