ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 653

จู่ ๆ มื้อเช้าที่อิ่มเอิบก็มีรสชาติเหมือนแสงเทียนหยดในตัวเจย์ เขาคายขนมปิ้งลงในถังขยะที่ใกล้ ๆ เขานั่งด้วยสีหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัว

เด็ก ๆ พยายามขัดขวางเส้นทางสู่ความสุขของเขาหรือเปล่า?

เด็กสามคนมองพ่อของพวกเขา ...

ร็อบบี้น้อยแกล้งทำเป็นถอนหายใจเหมือนผู้ใหญ่ “อ่า แม้แต่ฮีโร่ก็ยังมีความอ่อนแอในเสน่ห์ของหญิงสาวสวย”

เจย์ตอบว่า “ความงามที่ดีที่สุดไม่ได้อยู่ที่ได้เจอ แต่ต้องหาให้เจอ ถ้าเจอแล้ว บอกพ่อนะ พ่อสามารถช่วยลูกจองภรรยาตัวน้อยของลูกได้”

เจนสันตำหนิพ่อของเขาอย่างรุนแรงโดยไม่ลังเลและพูดว่า “ไม่ใช่ทุกคนที่มีสายตาแห่งความเชื่อเหมือนคุณพ่อนะ นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเฒ่าหัวงูเหมือนคุณพ่อด้วย”

เจย์ “...”

“ใครสอนให้ลูกพูดแบบนี้?” เจย์ตะคอกใส่อย่างโกรธจัด

แองเจลีนฝังใบหน้าของเธอต่ำลงไปในจานของเธอ

เจนสันเหลือบมองแองเจลีน มองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกของเขา

เจย์ชี้ไปที่แองเจลีนและได้พบว่าแองเจลีนที่ก้มใบหน้าของเธอมุดลงไปในจาน

เจย์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

“แองเจลีน?”

แองเจลีนเงยหน้าขึ้นอย่างประหม่า ปลายจมูกของเธอถูกแต้มด้วยครีมชีส เธอดูตลก

“กินให้อร่อยนะ” เจย์พูด

“ตกลงค่ะ”

ที่ประตูของซีคามอร์ แอนเน็กซ์ก็ถูกเปิดออก

สตอร์มรีบเข้ามาในห้อง “ท่านอาเรส นี่มันแย่แล้ว มีบางอย่างเกิดขึ้นที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรา”

“มีอะไรเกิดขึ้นกับโจเซฟินหรือเปล่า?” แองเจลีนทิ้งช้อนส้อมของเธอลงบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นยืน ด้วยร่างกายของเธอที่เกร็งไปหมด

เจย์มองแองเจลีนที่กำลังตื่นเต้นและขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเธอดูไม่กังวลมากเวลาเกิดอะไรขึ้นกับเขาเลย

“นั่งลง” เขาสั่ง

แองเจลีนนั่งลง

“เกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามสตอร์ม

สตอร์มพูดอย่างตรงไปตรงมา “นายหญิงโจเซฟินพยายามจะฆ่าใครซักคน”

“เธอฆ่าใคร?” แองเจลีนถาม

“ฮิโรชิ ไททัส” สตอร์มตอบ

แองเจลีนมองด้วยความพอใจและเธอก็หัวเราะดังลั่น “ฮ่า ๆ ๆ กรรมก็มีวิถีของมัน ไอ้หมอนั่นตายหรือยัง?”

“เขาอยู่ในลมหายใจสุดท้ายของเขาแล้ว”

เสียงหัวเราะของแองเจลีนหยุดลงกะทันหันเมื่อสีหน้าของเธอดูจริงจัง “นั่น… จริงจังขนาดนั้นเลย?”

เจย์จ้องมองแล้วกำกับการอยากรู้อยากถามต่อแองเจลีน เธอพรวดพราดออกไปเป็นฮีโร่เมื่อคืนนี้ เธอมีอะไรเกี่ยวข้องกับมันหรือเปล่านะ?

แองเจลีนรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เธอโบกมือขณะพูดว่า “ฉันไม่เกี่ยวนะ”

เจย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก “งั้นก็ดีแล้ว สตอร์ม เราไปตรวจสอบกันหน่อย”

“ฉันไปด้วย” แองเจลีนติดตามพวกเขา

เด็ก ๆ ทั้งสามลุกขึ้นยืน “เราจะไปร่วมสนุกกัน!”

“พวกหนูสามคนต้องอยู่ที่นี่” เจย์สั่ง

เด็ก ๆ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์

ณ กระท่อมโบยบินสู่จันทรา

ฮิโรชินอนอยู่บนพื้น มีดเล่มสั้นยื่นออกมาจากอกของเขา ร่างกายของเขากระตุกอย่างรุนแรงเนื่องจากมีเลือดออกมามากเกินไป

ยูมิเริ่มต่อสู้เพื่อบังคับให้ครอบครัวอาเรสยอมรับ “คุณท่านอาเรส น้องชายของฉันเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลไททัสนะ ฉันจะบอกพ่อแม่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ยังไง? ครอบครัวอาเรสต้องชดใช้กับสิ่งนี้ให้ฉัน”