เจย์พูดอย่างใจเย็น “มีวันไหนที่เธอจะไม่ทำตัวแปลก ๆ ไหม?”
แองเจลีนถึงกับเหงื่อหยด
มันเป็นความจริงที่เธอไม่ได้รุนแรงกับเขาเป็นครั้งแรก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องปกติจากเดิม
“ที่รัก คิดให้มากกว่านี้สิ…” แองเจลีนท้วงด้วยอารมณ์ที่ดี
หัวใจของเจย์อบอุ่นในนาทีที่เธอเริ่มแสดงท่าทางน่ารัก เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนและขยี้ผมของเธออย่างเสน่หา ในที่สุด เขาก็เริ่มคิดอย่างมีวิจารณญาณ
เมื่อนึกถึงบางสิ่ง สีหน้าของเจย์ก็มืดลงทันที “มีบางอย่างผิดปกติกับไวน์เมื่อวานงั้นเหรอ?”
แองเจลีนยิ้มและพยักหน้า “นายก็เดาได้หนิ”
“งั้นเธอไปที่กระท่อมโบยบินสู่จันทราเพื่อเป็นฮีโร่เหรอ?”
แองเจลีนรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่ใช่ความไม่พอใจและไม่ใช่การประชดประชันในคำพูดของเขา เธอพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจว่า “โชคดีที่ฉันไปทันเวลา ไม่อย่างนั้น น้องสาวนางฟ้าของนายคงถูกฮิโรชิ ไททัสทำลายไปแล้ว”
การแสดงออกของเจย์เย็นชา “คราวหน้าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บอกฉันด้วย อย่าไปคนเดียวอีก”
แองเจลีนมองดูขาของเขา...
“แต่…”
เจย์พูดอย่างโกรธเคือง “แต่อะไร?”
เธอดูถูกความสามารถของเขาหรือเปล่า?
“ก็ได้” แองเจลีนตอบ
เจย์ตระหนักว่าได้ว่าคำชมของแองเจลีนที่มีต่อโจเซฟินอาจฟังดูมากเกินไป เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
ผู้หญิงสองคนนี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากจนเขาอิจฉาเล็กน้อย
“โจเซฟินไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ในที่สุด เจย์ก็ตระหนักว่าเขาควรจะนึกถึงน้องสาวของเขาด้วย
แองเจลีนกล่าวว่า “เมื่อฉันไปถึง เขาได้ถอดเสื้อของโจเซฟินออกแล้ว…”
จากนั้น เธอก็ยิ้มหวานขณะที่เธอพูดว่า “โชคดีที่ เขายังไม่ได้ถือโอกาสกับเธอเสียก่อน ฉันเป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลในตอนสุดท้ายกับสิ่งที่ดีกว่า ฉันสัมผัสของเธอถึงสองครั้ง ช่างรู้สึกดีจริง ๆ”
เจย์จ้องไปที่แองเจลีนซึ่งมีสีหน้ายังไม่รู้จักพอ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมิดเหมือนหลุมลึก เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีนิสัยที่ผิดแปลกไปจากเดิม
“ฉันคิดว่าฉันต้องให้โจเซฟินแต่งงานโดยเร็วที่สุดแล้วล่ะ” เขากล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!