ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 670

แองเจลีนโจมตีเขาอย่างไม่สุภาพ “ผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อายุ 31 ปีมีประสบการณ์มากมายในการเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบ ทว่า สำหรับนาย เซย์นพี่ชายที่รักของฉัน นายสูญเสียประสบการณ์กว่า 30 ปีไปอย่างสูญเปล่าเลย”

โจซี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“ยะ-ยัยตัวแสบ… เธอพยายามจะพูดอะไร?” เซย์นตัวสั่นด้วยความโกรธ

“นายไม่สามารถทำเพชรได้โดยไม่มีแรงกดดัน ซึ่งยิ่งกดดันมากเท่าไหร่ เราก็จะได้เป็นเพชรไวเท่านั้น” แองเจลีนกล่าว “ฉันอายุน้อยกว่านายถึงสองปีและมีลูกสามคนแล้ว นายก็ยังไม่มีแฟนเลย”

ใบหน้าของเซย์นเริ่มขุ่นเคือง ริมฝีปากของเขาแยกออกราวกับว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ถึงอย่างนั้น ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

รถขับเร็วบนทางหลวง แต่บรรยากาศภายในรถกลับอบอ้าวอีกครั้ง

แองเจลีนอยากจะบ่นเรื่องนี้อย่างลับ ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาเจย์ว่า ‘ที่รัก บรรยากาศในรถของเราช่างหนาวเย็นเหลือเกิน’

เมื่อเจย์ได้ยินข้อความแจ้งเตือน เขาก็ลืมตาขึ้นและเห็นข้อความของแองเจลีน เขาตอบเธออย่างเศร้าว่า ‘ฉันคิดว่ามีหิมะอยู่ในตัวของฉันเหมือนกัน’

‘พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดใจกับคนที่พูดไม่หยุดอย่างแองเจลีนได้ยังไงกัน?’

เขาอิจฉาเซย์นกับโจซี่

ในไม่ช้า แองเจลีนก็ตอบว่า ‘ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเซย์นกับโจซี่ ทั้งสองคนดูห่างเหินกันมาก แย่กว่าคนแปลกหน้าเสียอีก ฉันรู้สึกอึดอัดมากที่ได้อยู่ท่ามกลางพวกเขา’

เจย์ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความของเธอ

เขาพิมพ์และตอบว่า ‘ฉันจะอยู่ดูแลข้าง ๆ เธอเอง ที่รัก’

แองเจลีนมองไปที่ทางหลวงด้านนอกและไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

หลังจากที่รถมาถึงเมืองนางแอ่นและขับไปถึงสถานที่ของครอบครัวเซเวียร์ ท่านปู่เซเวียร์ พ่อแม่ของเธอและเด็กสาวคนสวยยืนอยู่ตรงหน้าประตูเพื่อทักทายพวกเขา

“สวัสดีค่ะ คุณปู่ คุณพ่อ คุณแม่”

แองเจลีนกระโดดลงจากรถก่อนจะจอด

เซย์นตกใจมากจนตะโกนใส่แองเจลีน “แองเจลีน เธอกำลังพยายามจะฆ่าตัวตายหรือไง?

เธอทำให้ฉันตกใจกลัวแทบตาย!”

แองเจลีนเข้าไปกอดคุณปู่และพ่อแม่ของเธอ