ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 674

แองเจลีนมองไปที่เซย์น โดยหวังว่าเขาจะพูดปลอบใจโจเซฟิน แต่เขาแค่มองก้มลงไปที่จานอาหารของเขา และไม่มีใครเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเขา

แองเจลีนกล่าวต่อ “โจเซฟิน ถ้าเธอไม่กลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน เธอจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก?”

“ฉันจะไปเช่าห้องและหางานทำ” โจเซฟินตอบ

ครั้งหนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวผู้ไร้ความกังวลใด ๆ ของตระกูลอาเรส แต่ตอนนี้เธอกลับต้องใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป เป็นเรื่องที่น่าเศร้าอะไรขนาดนี้?

“เฮ้อ ถ้าเธอมองหางาน เธอจะต้องเริ่มจากระดับตำแหน่งล่างสุดของขั้นบันไดในองค์กรเลยนะ ผู้บริหารระดับสูง ๆ เหล่านั้นเพียงพยายามที่จะควบคุมอำนาจคนของพวกเขาและชอบที่จะสั่งให้มือใหม่เป็นเหมือนทาส เธอต้องยอมเสิร์ฟกาแฟและชาให้พวกเขาและสั่งอาหารโดยไม่ได้รับคำขอบคุณด้วย” แองเจลีนคร่ำครวญ

เจย์หันมามองแองเจลีนด้วยความสงสาร

“แองเจลีน เธอเคยทำแบบนั้นมาก่อนใช่ไหม?”

แน่นอนว่าแองเจลีนเคยทำงานแบบนั้นมาก่อน เมื่อย้อนกลับไปตอนนั้น เธอยังเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมีลูกสองคน หาเลี้ยงชีพในต่างประเทศ

ราวกับว่าโจเซฟินเริ่มมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ภายในหนึ่งคืนและพูดว่า “พี่ชาย ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ ฉันจะผ่านมันไปให้ได้แม้ว่ามันจะยากลำบาก”

จู่ ๆ เซย์นก็พูดว่า “ทำไมเธอถึงต้องหางานทำด้วยล่ะ? แค่ขอความช่วยเหลือจากพี่ชายของเธอให้รับเธอเข้าไปทำงานในแกรนด์ เอเซียก็ได้นี่”

เจย์ยังคงนั่งกินอาหารอย่างสุขุมราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของเซย์น

แองเจลีนจงใจทำให้สถานการณ์ของโจเซฟินดูน่าสงสารอย่างที่ควรจะเป็นได้ เพียงเพื่อให้ได้ความเห็นอกเห็นใจจากเซย์นโดยที่เขาไม่สามารถทำลายแผนของแองเจลีนได้

โจเซฟินมองเจย์ที่ไม่มีเจตนาใด ๆ ที่จะสนใจเข้ามามีส่วนร่วมและพูดอย่างเศร้าใจว่า “พี่ชายไม่ได้อยากจะรับผิดชอบในการดูแลฉันหรอก แล้วฉันก็จะไปทำให้เขาลำบากใจมากขึ้นด้วย ฉันทำไม่ได้เช่นกัน”

เจย์กล่าวว่า “เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอที่จะได้รับประสบการณ์”

เซย์น “…”

โจเซฟินอารมณ์ไม่ดีนักและไม่อยากทานอาหารต่อแล้ว เธอวางช้อนส้อมลงและพูดกับคนอื่น ๆ บนโต๊ะว่า “ทุกคน โปรดรับประทานอาหารกลางวันของพวกคุณให้อร่อยนะคะ ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำ ดังนั้นฉันจะขอตัวไปก่อน”

ทุกคนเห็นว่าเธอรู้สึกอึดอัดที่จะอยู่ต่อ