ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 678

เซย์นทรุดตัวลงบนพื้นหญ้าและตบหน้าตัวเองอย่างแรง

เขารู้สึกผิดและโทษตัวเองในสิ่งที่เกิดขึ้นกับโจเซฟิน อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ได้มาถึงจุดที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว แม้ว่าเขาจะต้องการทำมันก็ตาม

สิ่งที่เหลืออยู่คือความเศร้าและความเสียใจไม่รู้จบ

เมื่อแองเจลีนกลับมาที่ห้องของเธอ เธอกลับไม่เจอเจย์

แองเจลีนออกตามหาบริเวณบ้านไปทั่วเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะพบว่าเขาอยู่ในห้องทำงานกับคุณปู่ของเธอที่มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัวกันอยู่

แองเจลีนนั่งที่บันไดใกล้ห้องทำงานและเอาแก้มวางบนฝ่ามือของตัวอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอให้เจย์ออกมา

ภายในห้องทำงาน

ท่านปู่เซเวียร์และเจย์พูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่บนนั้นและปากกาหมึกซึมอยู่ในมือของท่านปู่เซเวียร์

“ท่านปู่เซเวียร์ คุณคงมีบางอย่างที่อยากจะบอกผมตั้งแต่คุณเรียกผมมาที่เมืองนางแอ่นใช่ไหมครับ?” เจย์ถามขึ้นมา

ท่านปู่เซเวียร์พยักหน้า “ไม่มีอะไรปิดบังนายได้เลยนะ”

สายตาของชายชราเลื่อนไปที่ขาของเจย์และสายตาที่น่าสงสารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “นายพอจะเดาได้ไหมว่าใครทำแบบนั้นกับขาของนาย?”

เจย์ส่ายหัว

“ในช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นภายในตระกูลอาเรส พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของผมได้ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงในขณะที่พ่อแม่บุญธรรมของผมทำตัวเหินห่างจากผม คุณปู่ของผมอยู่อย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาเฝ้าดูเหตุการณ์โศกนาฏกรรมแต่ละครั้งที่เกิดขึ้นโดยไม่ทำอะไรเลย ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตระกูลอาเรสถึงกลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ไปได้”

เจย์มองขึ้นไปด้วยสายตาลึกราวกับก้นมหาสมุทร “ผมเดาว่าทุกอย่างได้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อนที่ผมได้เกิดมา คุณปู่เซเวียร์ เนื่องจากคุณเป็นเพื่อนสนิทของปู่ของผมและอายุใกล้เคียงกับเขา ผมแน่ใจว่าคุณคงเคยได้ยินข่าวมาบ้าง ช่วยตอบผมหน่อยได้ไหม?”

“ทำไมไม่ถามคุณปู่ของนายเองล่ะ?” ท่านปู่เซเวียร์กำลังถามอย่างอยากรู้อยากเห็นเพราะรู้ถึงความสัมพันธ์ของเจย์กับท่านปู่อาเรสนั้นใกล้ชิดกันมาก ท่านปู่อาเรสควรเป็นคนแรกที่เจย์เข้าหาเมื่อมีคำถามที่จะตอบแบบนี้

เจย์หัวเราะคิกคัก “ผมไม่ใช่เด็กที่โง่เขลาอีกต่อไปแล้วครับ ถ้าคุณปู่ต้องการจะซื่อสัตย์และเข้ามาหาผม เขาคงจะบอกความจริงกับผมไปนานแล้ว”

ท่านปู่เซเวียร์ชี้ไปที่เจย์ด้วยความชื่นชมในสายตาของเขา “นายเป็นคนที่ฉลาดล้ำเลิศจริง ๆ”