ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 679

“ครอบครัวอาเรสทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง เจย์ มีสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อครอบครัวของนายอย่างไม่ต้องสงสัย หากมีความลับดังกล่าวปรากฏขึ้น ฉันเกรงว่าแม้แต่สมาชิกในครอบครัวที่ไม่สำคัญที่สุดของนายก็จะไม่ได้รับการยกเว้นจากการนองเลือดที่กำลังจะเกิดขึ้นภายใน อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนอย่างแน่นอน”

“ได้โปรดเถอะ ถือว่าฉันขอร้องแล้วกัน คืนแองเจลีนให้เราด้วย”

ท่านปู่เซเวียร์คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าเจย์

ร่างกายของเจย์สั่นสะท้าน รู้สึกเหมือนเป็นเรือลำเล็กที่ถูกโยนลงกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ รู้สึกหลงทางและไม่แน่ใจในทิศทางของเขาเองได้เลย

ท่านปู่เซเวียร์ไม่ได้กดดันเขาต่อ แต่ให้เวลาเขาในการประมวลผลข้อมูลทั้งหมดนี้

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เจย์ก็พูดเบา ๆ ว่า “ผมรู้ว่าผมต้องทำอะไร”

เมื่อพูดจบ เขาก็หมุนรถเข็นแล้วเข็นออกไป

ท่านปู่เซเวียร์มองดูข้างหลังของเจย์และพูดว่า “เจย์ ฉันหวังว่านายจะเดินออกจากป่าหมอกและมองเห็นแสงสว่างได้นะ”

‘อย่าเดินตามรอยพ่อของนาย’

เมื่อเขาเปิดประตู แองเจลีนก็มองเขาอย่างน่ารักราวกับลูกสุนัขตัวน้อย “ที่รัก ฉันรอนายมานานแล้ว อะไรกันที่ทำให้นายใช้เวลาอยู่นานมาก?”

เจย์ดึงเธอเข้ามา สายตาของเขามองไปที่เธอยิ่งดูน่าหลงใหลมากขึ้น เขาลังเลที่จะแยกทางกับเธอ ทว่า เขารู้ว่าเขามีเวลาเหลือให้กับเธอไม่มากนัก

เขาจำเป็นต้องชื่นชมและใช้เวลาที่เหลือร่วมกันอย่างเต็มที่

“แองเจลีน เรากลับบ้านกันเถอะ ตกลงไหม?”

เขากอดเธอ เกือบจะอ้อนวอนเธอ

“ที่รัก นายไม่ได้บอกเองเหรอว่านายต้องการที่จะพักที่นี่สักคืนหนึ่งไง?” แองเจลีนจับหัวของเขาอย่างอ่อนโยนและยิ้มด้วยความรักราวกับว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่เคยเติบโตขึ้นในหัวใจของเธอ

เจย์พยักหน้า “ตกลง”

ในตอนกลางคืน เมื่อคุณนายเซเวียร์เตรียมห้องอีกห้องให้เจย์ แองเจลีนถามด้วยความสงสัย “คุณแม่คะ ทำไมเจย์บี้กับหนูจะอยู่ห้องเดียวกันไม่ได้?”

คุณนายเซเวียร์หัวเราะและล้อเลียนลูกสาวของเธอ “เธอช่างไร้ยางอายเหลือเกิน”

แองเจลีนโต้เถียงว่า “เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ เราควรแยกเตียงกันเหรอ มันดูไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

คุณนายเซเวียร์เหลือบมองไปที่ท่านปู่เซเวียร์ ซึ่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและรอยยิ้มของเธอก็จางลงเล็กน้อย “แต่การแต่งงานของเธอกับเจย์ยังไม่ได้ทำอย่างถูกต้องตามกฎหมายเลยนะ”