แม้จะเป็นคำถามเหมือนเชิงสืบสวน แต่น้ำเสียงของเจย์ก็แน่วแน่
“ผมเคยสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ คุณถึงย้ายหุ้นในนามของผมไปให้แจ็ค อาเรส คุณปู่ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมเข้าใจแล้วล่ะ”
เจย์หัวเราะเยาะตัวเอง “ผมเป็นแค่ตัวหมากรุกบนกระดานของคุณตั้งแต่เกิด คุณต้องการควบคุมผมก็เท่านั้น แค่อนุญาตที่จะให้ผมเติบโตอยู่ภายในอำนาจ เพียงแค่ในระดับที่คุณอนุญาตเท่านั้น คุณไม่ยอมให้ผมได้มากไปกว่านี้เพราะคุณกลัว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมจัดการเพื่อเอาชนะคุณได้? ถ้าผมล้มล้างอาณาจักรธุรกิจที่คุณสร้างขึ้นมาได้ล่ะ?
“แต่เหนือสิ่งอื่นใด คุณกลัวว่าด้วยอำนาจใหม่ที่เพิ่งค้นพบของผม ผมจะสามารถค้นหาเรื่องสกปรก ๆ ที่คุณซ่อนไว้ได้ ถ้าผมปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับคุณในเรื่องสกปรก ๆ ที่คุณสร้างขึ้นนี้ คุณกลัวว่าผมอาจทำลายอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนของคุณสินะ คุณกลัวว่าผมจะทำลายตระกูลอาเรส จริงไหมล่ะ?”
ท่านปู่จ้องมองเจย์อย่างอดกลั้น
การแสดงออกที่เข้มงวดของเขาซ่อนความรู้สึกทุกอย่างของเขาไว้
“คุณเป็นปีศาจชั่วร้าย” เจย์กล่าว “แต่อะไรกันที่เป็นแรงผลักดันให้คุณเป็นคนไร้ความปราณีในทุกวันนี้ได้?”
ภาพของท่านปู่เซเวียร์ที่เขียนชื่อบนกระดาษนั้นแวบเข้ามาในความคิดของเขา เขาจ้องไปที่ดวงตาที่ปิดอยู่ของท่านปู่ “เป็นเพราะแม่ของผมเหรอ?”
มือที่กำลังจับลูกบอลคลายเครียดแน่นขึ้นทันที แต่การแสดงออกของท่านปู่ไม่ได้เปิดเผยอะไรออกมาเลย
“คุณกลัวอะไรขนาดนั้น? บอกมาเถอะ” เจย์ถาม
ท่านปู่กระพริบตาอย่างช้า ๆ “นายหมายความว่าฉันกลัวแม่นายเหรอ?”
น้ำเสียงของท่านปู่นั้นเบาและเป็นกันเอง แต่เจย์รู้ดีว่า การเอ่ยถึงแม่ของเขาออกมา มันได้ไปกระตุ้นปฏิกิริยาเริ่มต้นของท่านปู่ทันที
นั่นหมายความว่าคำใบ้ที่ท่านปู่เซเวียร์มอบให้เขาเป็นกุญแจสำคัญในการเดินออกจากหมอกควันนี้
“แค่ผู้หญิงคนเดียวจะกลัวอะไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!