ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 687

สตอร์มหยุดรถอยู่ข้างนอกคฤหาสน์ชาโตว์ เดอ เซลีน

ในขณะที่ดึงเก้าอี้รถเข็นแบบพับออกจากหลังรถ เขาก็มาเปิดประตูที่นั่งผู้โดยสารและช่วยเจย์ขึ้นเก้าอี้รถเข็นทันที

คฤหาสน์ชาโตว์ เดอ เซลีนเป็นอาคารที่ใหญ่ที่สุดในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ซึ่งได้รับการออกแบบให้ดูเหมือนอาคารฝรั่งเศสที่หรูหรา ภายในนั้นมีบอร์ดี้การ์ดหลายพันคน มีพี่เลี้ยงและคนรับใช้ห้าถึงหกร้อยคน สถานที่แห่งนี้เป็นศูนย์รวมของความมั่งคั่ง

ทุกการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นตั้งแต่วินาทีที่สตอร์มได้เข็นเจย์ผ่านทางเข้าสวนของชาโตว์ เดอ เซลีนได้ถูกจับตามองโดยระบบเฝ้าระวังของคฤหาสน์นี้เลย

ซาเวียร์ ผู้ดูแลส่วนตัวของท่านปู่ เดินเข้าไปหาทั้งคู่และต้อนรับเจย์อย่างสุภาพ “คุณท่านกำลังรอคุณอยู่ที่สวนเอเทรียมครับ นายน้อยเจย์”

เจย์ตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “นำทางไปสิ”

ผู้ดูแลได้พาทั้งเจย์และสตอร์มไปที่สวนเอเทรียม ซึ่งตอนนี้ท่านปู่กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้หวาย อาบแดดท่ามกลางไออุ่นอยู่

พุ่มไม้ที่ตัดแต่งอย่างดีล้อมรอบไปทั้งสวน หญ้าตกแต่งให้เป็นรูปสัตว์ซึ่งแสดงถึงอิทธิพลของเจ้าของ แม้ในสวนจะเงียบสงบ แต่ก็ทำให้ดูมีชีวิตชีวาและมีพลังราวกับตั้งอยู่ท่ามกลางบริเวณกว้างใหญ่ไพศาล

จากนั้นเขาได้เข็นเจย์ไปหาท่านปู่ แล้วสตอร์มก็ขอตัวออกไปนอกสนามอย่างรู้เป็นนัย

หากเป็นเหมือนก่อนหน้านี้ เจย์คงจะมองดูท่านปู่แค่ในฐานะลูกหลานรุ่นที่เหลือของเขา เขาคงจะรู้สึกขอบคุณสำหรับชายชราคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาและขอบคุณสำหรับความพยายามของชายชราคนนี้ในการสอนและเลี้ยงดูเขามา

ทว่าในตอนนี้ เมื่อรู้ว่าท่านปู่ได้ฉวยผลประโยชน์จากแม่ผู้ให้กำเนิดของเขาและรู้ว่าท่านปู่เป็นผู้กระทำผิดที่แท้จริงกับอยู่เบื้องหลังความทุกข์ยากที่เป็นอันตรายต่อพ่อและแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา ความเคารพที่เจย์เคยให้ไว้กับเขากลายเป็นการดูถูกเหยียดหยาม

เขานั่งอยู่บนรถเข็น เขาเงยหน้าขึ้นสูงแล้วยืดหลังให้ตรง แสดงท่าทีเหมือนคนต่อต้านไหลเวียนเป็นคลื่นอยู่ในตัวเขา

“ฉันรอนายมานานแล้ว เจย์ แต่นายไม่เคยมาหาเลย สำหรับสิ่งนั้น มันทำให้ฉันผิดหวังในตัวนายจริง ๆ ถึงอย่างนั้น ฉันเชื่อว่านายเองก็ผิดหวังในตัวฉันเหมือนกัน” ท่านปู่อาเรส บีบลูกบอลคลายเครียดสองลูกหมุนอยู่ในมือของเขา ขณะที่เสียงของเขาค่อย ๆ ซึมซาบ

เขาพูดในลักษณะที่คล้ายกับชายชราสูงอายุที่มีวันเวลาของเขาเหลือน้อยลงแล้วและเพลิดเพลินกับปีสุดท้ายของชีวิตอย่างสงบสุข