ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 691

เจย์ขึ้นลิฟต์จากชั้นใต้ดินไปยังชั้น 9

เขาอยู่ข้างหน้าต่างที่มีความสูงจากพื้นไปจนถึงเพดาน เขาจ้องมองลงไปที่ทางเข้าของแกรนด์ เอเซีย มีคนกลุ่มหนึ่งที่ยังคงอยู่ตรงนั้น ซึ่งหมายความว่าแองเจลีนก็ยังอยู่เช่นกัน

เจย์ขมวดคิ้ว คำพูดของพวกเขาเหล่านั้นดูรุนแรงและไม่ได้ยินชัดเจนมากนัก เขาหวังว่าแองเจลีนจะรีบเดินจากไปก่อนที่ความมั่นใจในตัวเธอเองจะถูกวิพากษ์วิจารณ์จากพวกเขาไปมากกว่านี้

แองเจลีนยืนอยู่ที่ทางเข้าของแกรนด์ เอเซียราวกับตุ๊กตาที่ถูกทอดทิ้งไว้ เธอยืนนิ่ง ไร้วิญญาณและสงบ

หลังจากนั้นไม่นาน... กลุ่มคนก็แยกตัวกันออกไปในที่สุด และแองเจลีนก็ออกจากแกรนด์ เอเซียไปพร้อมกับท่าทางที่รู้สึกท้อแท้

เจย์ดึงเนคไทที่ผูกติดกับคอเขาไว้อย่างแน่นหนาออก จนในที่สุด เขาก็รู้สึกหายใจสะดวกยิ่งขึ้น

เขานั่งเปิดเอกสารไปมา แต่มีเพียงอย่างเดียวที่เขารู้สึกว่าในจิตใจของเขาตอนนี้ยังคงเต็มไปด้วยการแสดงออกที่ไม่พอใจของแองเจลีน เขาไม่สามารถมีสมาธิทำงานได้เลย เขาจึงปิดแฟ้มวางไว้ใกล้ ๆ ตัว และเอนตัวพิงเบาะหลังของรถเข็นพร้อมกับตะโกนอย่างหงุดหงิดว่า “เกรย์สัน”

เกรย์สันเข้ามาในห้องด้วยความตื่นตระหนก “มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ ท่านประธาน?”

“นายมีแผนจะให้แองเจลีนเลิกยุ่งกับฉันไหม? ฉันไม่ต้องการให้เหตุการณ์ในวันนี้เกิดขึ้นอีก”

การแสดงออกของเกรย์สันรู้สึกว่ามันช่างเป็นเรื่องซับซ้อน “จิตวิญญาณของนายหญิงเซเวียร์เป็นแบบนั้นเพราะคุณนะ ท่านประธาน คุณเป็นคนที่สอนให้เธอเผชิญหน้ากับอุปสรรคอย่างตรงไปตรงมา หากคุณต้องการให้นายหญิงเซเวียร์เลิกยุ่งกับคุณ คุณต้องใช้มาตรการที่รุนแรงขั้นเด็ดขาด”

เกรย์สันเว้นระยะในการพูดตอนท่านประธานเหลือบมอง “แต่ผมกลัวว่าคุณจะไม่ต้องการทำสิ่งนี้กับเธอ ท่านประธาน”

เจย์ถามว่า “พูดมาสิ!”

“วิธีแก้เรื่องการเลิกราที่ดีที่สุดคือการมีความสัมพันธ์ใหม่ ถ้านายหญิงเซเวียร์พบว่าตัวเองตกหลุมรักชายอื่น ผมแน่ใจได้เลยว่าเธอจะหยุดวิ่งตามคุณอย่างแน่นอนครับ ท่านประธาน”

เกรย์สันกำลังจะพูดต่อ แต่เขาพบว่าตัวเองกำลังกลืนคำพูดนั้นเข้าไปทันทีเมื่อได้พบกับการจ้องมองอันน่ากลัวของท่านประธาน

“มีวิธีอื่นไหม?” เจย์ถาม

เกรย์สันแทบไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับความรักเลย ทุกสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับการออกเดทมาจากข่าวลือแบบปากต่อปากเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเขาจะเคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มามากเช่นกัน โชคดีที่จิตใจของเขาเข้าใจอย่างง่ายดาย ดังนั้นเขาจึงสามารถเดาส่วนที่เหลือจากสิ่งที่ได้ยินมาได้