ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 696
เซย์นเริ่มถามอย่างรู้สึกอาย ๆ “อืม คุณเจอโจเซฟินแล้วใช่ไหม? เธอเป็นยังไงบ้าง?”
น้ำเสียงของเจย์ไม่แยแสพร้อมกับความขุ่นเคือง “เธอจะรู้สึกยังไงได้อีก? ในเมื่อนายทิ้งเธอไปแล้ว”
เซย์นสำลักและรู้สึกว่าปลายหูของเขาไหม้ด้วยความอับอาย
ผ่านไปครู่หนึ่งและเซย์นก็ตอบโต้กลับโดยไม่มีการยับยั้งชั่งใจ “แล้วคุณล่ะ? คุณก็ทิ้งน้องสาวของผมเหมือนกันนั่นแหละ”
ริมฝีปากของเจย์แยกจากกัน เขาอยากจะพูดว่า ‘แตกต่าง’ แต่เขากลืนคำพูดลงไป
“ลูกสาวคนโตของตระกูลเซเวียร์เป็นยังไงบ้าง?” เขาตั้งคำถามกลับไปแทน
เซย์นตอบด้วยเสียงแหบแห้ง “ดูผ่อนคลายดี เธอจะไม่ฆ่าตัวตายเพราะนายหรอก”
“แล้วการอดอาหารและความปราถนาอยากฆ่าตัวตายของเธอล่ะ?” เจย์ถาม
“โอ้ สิ่งนั้นนะเหรอ สำหรับการอดอาหารเป็นเรื่องจริง แต่เธอไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายหรอก เธอกำลังกินอาหารอยู่ในตอนที่ผมไปถึง เธอกินได้มากกว่านั้นด้วยซ้ำถ้ามีของกินอยู่” ด้วยเหตุนี้ เซย์นจึงตอบโต้เจย์ว่า “คุณผิดหวังไหมที่น้องสาวของผมไม่พยายามฆ่าตัวตายเพราะคุณ?”
ในที่สุด หัวใจของเจย์ก็สงบลงเมื่อรู้ว่าแองเจลีนกำลังกินได้อีกครั้ง
ทว่า ทฤษฎีของเซย์นเรื่องการกินจุของเธอทำให้เจย์กังวลเรื่องการเข้าใจถึงเหตุผลของเซย์น
เจย์จึงวางสายไปทันที
เขาถอนหายใจยาว ๆ
เรื่องตลกทั้งหมดนี้เป็นการแสดงที่แองเจลีนทำเพื่อเขาสินะ?
เจย์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
เมื่อกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ แองเจลีนดึงโจเซฟินมายืนตรงหน้าเธอ ขณะที่เธอถามด้วยความรู้สึกยินดีว่า “เธอไปพบพี่ชายของเธอมาใช่ไหม?”
โจซี่ยิ้มด้วยรอยยิ้มหวานอมขมกลืน ขณะที่เธอจ้องกลับมาที่ดวงตาที่มีพลังของแองเจลีน “ใช่”
“เขาถามถึงฉันยังไงบ้าง?” แองเจลีนตื่นเต้นมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!