ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 700

เด็ก ๆ ร้องไห้ออกมา

เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้ สตอร์มทำได้เพียงบังคับตัวเองให้ดึงเด็ก ๆ ไว้ในอ้อมแขนของเขาและจับพวกเขาไว้ให้แน่น

โจเซฟินรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นร่างของแองเจลีนที่ได้เดินจากไป เธอหันกลับมาและเข้าไปในห้องโถงใหญ่

“ทำไมนายต้องบังคับให้เธอไปเดินบนเส้นทางที่ไม่มีวันหวนคืนด้วยล่ะ เจย์?” โจเซฟินยืนอยู่ตรงหน้าเจย์ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างที่เธอมีความปรารถนาอยู่ตอนนี้คือเธอเห็นใจแองเจลีน

เจย์ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเขา โจเซฟินก็ตกตะลึง

“ฉันทำร้ายเธอมากเกินไป โจเซฟิน ดูแลเธอแทนฉันหน่อยนะ” เจย์พูดเบา ๆ

“ฉันคิดว่านายรักพี่แองเจลีนมาตลอด เจย์ ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อได้ว่านายไม่รักเธออีกแล้ว บอกฉันหน่อยได้ไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้นนายถึงกับพูดออกมาไม่ได้?”

“ไม่มี”

เจย์รู้ดีว่าหากโจเซฟินรู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเขา เขาจะไม่มีวันกำจัดปัญหานี้ออกไปได้เพราะเธอและแองเจลีนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่เล่าทุกเรื่องให้กันและกันฟังอยู่เสมอ

โจเซฟินผิดหวังกับเจย์มาก “พวกผู้ชายล้วนแต่เป็นคนไร้หัวใจ” จากนั้น เธอก็รีบออกไปด้วยความโกรธ

สตอร์มพาเด็ก ๆ ทั้งสามคนเข้ามาในห้อง ขณะที่พวกเขาคร่ำครวญและสะอื้นไห้

เซ็ตตี้ยกกำปั้นขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเล็งไปที่เจย์ “คุณผู้ดูแลคือคุณแม่มาตลอดเลย คุณพ่อ ทำไมคุณถึงไม่ต้องการเธออีกแล้วล่ะ?”

แม้ว่าหมัดของเด็กน้อยจะขู่ให้กลัวแต่ไม่คิดจะทำร้ายก็ตาม แต่หมัดนั้นกลับทำให้เจย์บาดเจ็บและเจ็บปวดอยู่ดี มันเจ็บไปทุกทาง

“แม่ทำผิด พ่อจะลงโทษเธอชั่วคราวนะ พ่อสัญญา พ่อจะพาเธอกลับมาเมื่อเวลานั้นจบลง”

เด็ก ๆ หยุดร้องไห้ “จริง ๆ ใช่ไหม?”

เจย์ตอบว่า “ตราบใดที่พวกหนูสัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับ”

“ตกลง”

ในที่สุดเสียงคร่ำครวญของเด็ก ๆ ก็หยุดลงในที่สุด