ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 709

“ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย?” แองเจลีนถาม

ชายคนนั้นจ้องไปที่เธอ “ถ้าผมบอกคุณว่า จริง ๆ แล้วผมมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ผมสามารถเป็นคนควบคุมได้ว่าคุณสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้หรือตายก็ได้และกระทั่งสามารถบดขยี้คุณให้ตายเหมือนมดด้วยซ้ำ คุณจะกลัวไหม?”

แองเจลีนยื่นมือที่ไม่เป็นอันตรายของเธอออกไป ชายคนนั้นตกใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาอยู่เหนือเขา?

ในท้ายที่สุดแล้ว เขายังช่วยให้เธอยืนขึ้นมาได้อีก

แองเจลีนเงยหน้าขึ้นมองเขา คิ้วของเธอแสดงถึงความเศร้าและดวงตาของเธอก็ดูงดงาม พวกมันดูเหมือนบทกวีที่เข้าใจยาก โดยมีความหมายที่ลึกซึ้งและซ่อนเร้นความน่าดึงดูดใจกับผู้คนอยู่มากนัก

“หากคุณมีอำนาจมากขนาดนั้น ได้โปรด ช่วยบดขยี้ฉันให้ตายเดี๋ยวนี้เลย” เธออ้อนวอน ความโศกเศร้าปรากฏได้ชัดในน้ำเสียงของเธอ

รอยยิ้มบนใบหน้าของชายคนนั้นหยุดนิ่ง ทันใดนั้น เขาจำได้ว่าเธอได้วิ่งกระโจนตัวเองเข้าหารถของเขาโดยไม่เกรงกลัวเมื่อแปดวันก่อน

“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมลืมมันไปได้ ทั้ง ๆ ที่คุณเองนั่นแหละที่กำลังมองหาความตายอยู่แล้ว”

แองเจลีนล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยไม่สนใจเขา

ผู้ชายมักดูถูกผู้หญิงที่ไม่ชื่นชมชีวิตของพวกเธอเอง ถึงอย่างนั้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถดูถูกแองเจลีน เซเวียร์ได้เลย

เขาคิดว่ามันแปลก ในตัวผู้หญิงคนนี้มีอะไรเป็นพิเศษกันนะที่ทำให้รักษาเขาจากโรคกลัวแบคทีเรียหรือสิ่งสปกรกต่าง ๆ และโรคกลัวเลือดนี้ได้? ไม่เพียงเท่านั้น เขาไม่รู้สึกรังเกียจเมื่อเธอสัมผัสตัวเขาด้วย

“บอกมาสิ คุณชื่ออะไร?” เขาถาม

“แองเจลีน เซเวียร์” เธอตอบ

“ดีล่ะ งั้นผมจะไปเยี่ยมพ่อแม่ของคุณสักวันหนึ่ง คุณเตรียมรอที่จะเป็นเจ้าสาวของผมด้วยล่ะ” ชายคนนั้นแขวนถุงน้ำเกลือนั้นไว้บนชั้นวางใกล้ ๆ แล้วหันหลังกลับเพื่อเดินจากไป

แองเจลีนมองเขาอย่างหดหู่ “คุณโกรธเหรอ?”

ชายคนนั้นหันกลับมา “คุณไม่ดีใจเหรอที่ผมอยากจะแต่งงานกับคุณ?”

แองเจลีนถามว่า “ทำไมฉันต้องแต่งงานกับคุณด้วยล่ะ?”

ชายคนนั้นเดินกลับมาหาเธอและอธิบายเหตุผลของเขา “ผมช่วยชีวิตคุณไว้ไงและคุณมอบชีวิตของคุณเป็นการตอบแทนให้ผมแล้ว นอกจากนี้ เรื่องราวมันเกิดขึ้นมากจนผมไม่รู้สึกขุ่นเคืองใจอะไรกับคุณเลย”

แองเจลีนเริ่มไออย่างรุนแรง “นั่นไม่ใช่ความรัก รักแท้คือฉันต้องชอบคุณและยอมรับในสิ่งที่คุณเป็น แล้วฉันอยู่บนโลกนี้ได้เพราะคุณ ฉันทำงานหนักเพราะคุณ ฉันจะมีความสุขก็ต่อเมื่อคุณมีความสุข อย่างนั้นต่างหาก”