ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 769

โคลเดินไปที่ห้องทำงาน ในห้องนี้ของเขามีหนังสือไม่มากนัก แต่มันแสดงให้เห็นว่ามีอาวุธแปลก ๆ อยู่ทุกประเภท

โคลนั่งบนเก้าอี้สูงที่หมุนได้และดวงตาของเขาก้มลงที่รูปปั้นบนโต๊ะ มันเป็นรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ที่เขาปั้นขึ้นมาและปั้นมันเมื่อคืนนี้หลังจากที่ไม่ได้นอน

จากนั้น คาร์สันเข้ามาและเห็นว่านายน้อยของเขากำลังจ้องมองรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ด้วยความงุนงง เมื่อเขามองดูรูปปั้นอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่สวย ผมยาว ดวงตาคู่โต และสันจมูกสูง

คาร์สันตกตะลึง เขายอมรับว่าหญิงสาวที่แสดงในประติมากรรมนี้สวยงามจริง ๆ แต่นายน้อยได้เห็นผู้หญิงที่น่าทึ่งนับพันคน ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่านายน้อยเป็นคนเย็นชาอยู่เสมอ

เขาไม่มีความรู้สึกต่อผู้หญิงคนไหนเลย

อย่างไรก็ตาม...

คาร์สันขยี้ตา ‘นี่ฉันดูผิดไปหรือเปล่า? ดวงตาของนายน้อยเมื่อเขามองดูประติมากรรมชิ้นนี้ช่างแตกต่างไปจากตอนที่เขามองผู้หญิงคนอื่นอย่างชัดเจน’

มันเต็มไปด้วยความรักและหลงใหล แต่ยังเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอีกด้วย

“อะไรกันที่สูงส่งและสง่างามแบบนี้ และสาวน้อยคนนี้ นายน้อย?” คาร์สันเป็นคนติดตามโคลมาตลอดตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก สิ่งเดียวที่เขาได้เรียนรู้จากโคลคือส่วนสำคัญของการฆ่าคนนับพันอย่างลับ ๆ แต่กลับมีรอยยิ้มเป็นโฉมภายนอก

โคลตอบว่า “แองเจลีน เซเวียร์”

คาร์สันไม่เคยพบกับแองเจลีนมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกไม่สามารถหยุดสนใจได้น้อยลงเลยเกี่ยวกับภูมิหลังของแองเจลีน ในความเห็นของเขา ผู้หญิงคนไหนก็ตามที่สามารถยอมจำนนต่อนายน้อยของเขาอาจจะเป็นพระแม่มารีกลับชาติมาเกิด และเขาต้องรู้สึกขอบคุณหญิวสาวผู้ช่วยชีวิตในภายหลัง

“คุณชอบผู้หญิงคนนี้เหรอ นายน้อย?” คาร์สันถาม

โคลส่งสายตาที่มีแสงจ้าพุ่งเข้าหาเขา “ทำไมนายถึงเรียกเธอลอย ๆ แบบนี้? ต่อจากนี้ไปต้องเรียกเธอว่านายหญิง”

คาร์สันกลืนน้ำลายของเขา เขาเพิ่งทิ้งนายน้อยออกไปแค่สองสามวัน แต่ความสัมพันธ์ของนายน้อยกับผู้หญิงคนนี้ได้พัฒนาขึ้นจนถึงประเด็นที่พวกเขาคุยกันเรื่องการแต่งงานเลยงั้นเหรอ? มันไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ?