ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 810

เซ็ตตี้น้อยนิ่งเงียบทันที

แอนรู้ดีกว่าที่จะเถียงกับเด็ก ๆ เธอแสดงสีหน้าบูดบึ้ง “ตอนนี้เลยเวลาอาหารเย็นแล้ว ทำไมยังไม่เสิร์ฟอาหารเย็นอีกล่ะ?”

คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลี่ย์ยุ่งอยู่กับการพยายามเกลี้ยกล่อมให้แองเจลีนกลับมาอยู่ที่บ้านทำให้พวกเธอไม่มีเวลาทำอาหาร เมื่อพวกเธอได้ยินแอนแนะนำให้ทำอาหาร ทั้งคู่ก็รีบเข้าไปที่ห้องครัวและก้มหน้าก้มตาทำอาหารทันที

แองเจลีนคว้าจับมือพ่อกับแม่คนละข้างแล้วประกาศว่า “พ่อค่ะ แม่ของฉันแก่แล้ว สุขภาพไม่ดีนัก มันจะยากเกินไปสำหรับเธอที่จะทำอาหารสามมื้อต่อวัน เราจะไม่มีคนขี้เกียจอยู่ในบ้าน เราควรผลัดกันเตรียมอาหารนะ”

แอนมองดูมือที่ยุติธรรมและอ่อนโยนของเธอที่ได้รับการดูแลอย่างดี เมื่อเธอนึกถึงการแตะคราบมันและสิ่งสกปรก เธอก็แสดงกิริยาท่าทางบูดบึ้งทันทีและพูดกับจอร์จว่า “คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันทำอาหารในครัวไม่เป็น จอร์จ?”

แองเจลีนไม่ประนีประนอม “ทุกคนที่นี่เกิดมาเป็นผู้สูงศักดิ์ทั้งนั้น เนื่องจากตระกูลเซเวียร์กำลังจะล้มละลาย แล้วเราต่างจากคนจนอย่างไร? หากคุณปฏิเสธที่จะตื่นจากความฝันอันดีแสนหวานนี้ของการเป็นเป็นผู้สูงศักดิ์ แสดงว่าคุณจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาตลอดกาลเช่นกัน”

การแสดงออกของแอนดูมืดมนมากเพราะเธอไม่ได้เกิดมาเป็นผู้สูงศักดิ์ เธอใช้ชีวิตอย่างไร้บ้านและอนาถาเมื่อตอนที่เธอยังเด็กและได้รับความเดือดร้อนมาก หลังจากได้พบกับจอร์จแล้ว เธอค่อย ๆ เดินตามเส้นทางในฐานะผู้หญิงชั้นสูง

ถึงกระนั้น เธอก็ยังมั่นใจว่าแองเจลีน นายหญิงผู้ถูกปรนเปรอ เป็นเพียงพูดชี้สั่งเท่านั้น ถ้าเธอเข้าไปในครัว เธออาจจะทำแย่กว่าหล่อนด้วยซ้ำ

ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างมุ่งร้ายว่า “ฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น ถ้าเธอทำให้ฉันดูเป็นแบบอย่างก่อน”

แองเจลีนคว้าผ้ากันเปื้อนจากมือแม่ของเธอและผูกไว้กับตัวเธอเอง “ตกลง ฉันจะทำอาหารคืนนี้และพรุ่งนี้คุณเป็นคนทำอาหารก็แล้วกัน”

ร็อบบี้น้อยและคนอื่น ๆ ต่างเชียร์ “ดีเลย เราช่วยแม่ทำอาหารกันอีกครั้งเถอะ”

เมื่อแอนเห็นว่าแองเจลีนมั่นใจแค่ไหน เธอก็เยาะเย้ย “เราจะได้รู้กันสักทีเมื่อเธอทำอาหารเสร็จแล้ว”

คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลี่ย์ต้องการเข้าไปช่วย แต่กลับถูกแองเจลีนผลักออกไป “คุณแม่ เชอร์ลี่ย์ วันนี้เป็นวันหยุดของพวกคุณ ฉันจะทำมันเอง”

“เธอจะจัดการได้ใช่ไหม?” คุณนายเซเวียร์ไม่เชื่อในทักษะการทำอาหารของลูกสาวอย่างมาก จากสิ่งที่เธอจำได้ แองเจิลลูกสาวล้ำค่าของเธอใช้ชีวิตอย่างประคบประหงมและไม่เคยเข้าไปในครัวเลย

แองเจลีนกล่าวว่า “รออีกสักครู่ แล้วแม่จะรู้ว่าฉันสามารถจัดการได้หรือไม่”