ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 890

รถเข็นของเจย์หยุดอยู่ที่ใต้ตึก เขาหลุดไปอยู่ในห้วงความคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังกลับ

ฟินน์พูดด้วยความประหลาดใจ “ท่านประธานอาเรส คุณจะไม่เข้าไปเยี่ยมคุณท่านปู่อาเรสหน่อยเหรอครับ?”

เจย์กล่าว “ไม่ล่ะ หลังจากที่ฉันจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ของฉันเสร็จแล้ว ฉันจะย้ายกลับมาที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน "

……

แองเจลีนได้รับข้อความจากเจย์ ‘มาที่สวนบันทึกรัก’

จะอย่างไรก็ตาม ประโยคสั้น ๆ ทำให้แองเจลีนคิดว่ามันไม่จริงใจเอาเสียเลย

เขาต้องการให้เธอแก้ปัญหาความต้องการทางจิตใจของเขางั้นเหรอ?

ในขณะที่แองเจลีนกำลังลังเลว่าจะตอบข้อความอย่างไร จู่ ๆ ร็อบบี้น้อยก็วิ่งเข้ามา เขาเอาหัวชนแขนแม่ของเขาและพูดอย่างกระมิดกระเมี้ยน “คุณแม่ครับ คุณลุงเซย์นจองเที่ยวบินไว้ตอน 13.00 น. ของวันนี้ พวกเรากำลังจะออกจากเมืองนางแอ่นแล้ว คุณแม่ครับ ผมจะคิดถึงคุณแม่นะครับ”

แองเจลีนกอดร็อบบี้น้อยและยิ้มอย่างนุ่มนวล “ลูกรัก แม่ไปกับลูกที่การแข่งขันไม่ได้ แต่แม่เชื่อในตัวลูกนะ ลูกไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังเลย ลูกเก่งที่สุดแล้ว”

ดวงตาที่มีเสน่ห์ของร็อบบี้น้อยเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ “โอเคครับคุณแม่ ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวัง ผมจะเอาชนะคู่แข่งทั้งหมดให้ได้ ผมจะทำให้พวกเขาทั้งหมดยอมแพ้ให้กับผมให้ได้”

“ถึงแม้ชัยชนะจะสำคัญ แต่ชีวิตของลูกสำคัญกว่า จำคำพูดของแม่ไว้นะ”

“รับทราบครับ” ร็อบบี้น้อยพยักหน้า

เซย์นเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบและพูดว่า “ร็อบบี้น้อย สายแล้ว เร็วเข้า”

แองเจลีนลุกขึ้นและส่งร็อบบี้น้อยลงไปชั้นล่าง

จากนั้นเซย์นก็อุ้มร็อบบี้น้อยและขึ้นรถไป

เขาไม่อาจที่จะวางร็อบบี้น้อยลง

ร็อบบี้น้อยชะโงกไปที่ด้านหลังของเบาะรถ เขาเห็นแม่ยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนตอไม้ที่ไม่ขยับเขยื้อน