เพียงแค่นั้น เขาก็เข้าใจว่าหุ่นเลโก้นั้นถูกสร้างออกมาให้เหมือนหญิงสาวที่งดงาม
‘เจ้าหนูนี่คิดถึงแม่ของเขาอีกแล้วเหรอ?’ เขาคิดด้วยความโมโห
“เจนสัน ลูกอย่างเจอคุณแม่จริง ๆ เหรอ—” เขาโพล่งอออกไปโดยไม่คิด
เจนสันยืนอยู่ที่บันไดด้วยความบูดบึ้ง ร่างเล็กจิ๋วของเขามองดูดื้อรั้นและเปลี่ยวเหงาเป็นพิเศษ เขาหันหลังกลับมามองที่เจย์ก่อนจะพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
เจย์ถึงกับเม้มปากแน่น เขาควรจะเรียกตัวเองว่าเป็นคนโชคดีที่ยังไม่จับโรสโยนลงไปในซ่องซะก่อน ไม่งั้นล่ะก็ ด้วยความเห็นแก่ตัวโดยธรรมชาติของเจนสัน เขาจะไม่มีทางให้อภัยเจย์แน่หากเขาพบว่าพ่อของเขารังแกคุณแม่
ยังไงก็ตาม—
ที่เจนสันคิดถึงแม่มากขนาดนี้ก็เป็นเพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดของเจย์เอง
ไม่กี่ปีก่อน เจย์ยังเข้าใจว่าโรสตายไปแล้ว และไม่ต้องการให้เจนสันใช้ชีวิตอยู่ในโลกด้วยความเคียดแค้น เขาจึงสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาว่าคุณแม่ยังคงรักเขาในทุก ๆ วัน
และใช่ เจย์เพิ่งได้รู้ความจริงที่น่าตกใจมาก โรสยังมีชีวิตอยู่และแถมยังสบายดีอีกด้วย
ในขณะที่เจย์กำลังใคร่ครวญว่าจะพาเจนสันไปหาโรสดีหรือไม่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
ปลายสายที่โทรเข้ามาคือผู้ช่วยของเขา เกรย์สัน ผู้ซึ่งมีน้ำเสียงที่กำลังเครียดสุดขีด
“คุณอาเรส...โรสหนีไปแล้วครับ”
“อะไรนะ?” ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์บิดเบี้ยวด้วยความไม่เชื่อ
“ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้” เขาไม่แม้แต่จะใช้เวลาทานอาหาร เจย์วางโทรศัพท์แล้วหันหลังเตรียมจะออกจากบ้าานทันที
คุณปู่คุณย่ามองที่ลูกชายของเขาที่วิ่งออกไปเหมือนพวกบ้างาน ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทั้งคู่รู้สึกผิดต่อเขา
คุณปู่คุณย่าหันไปมองที่เจนสัน ผู้ที่ทำให้ลูกชายของพวกเขาต้องหัวปั่นขนาดนี้ “เจนสันน้อย ดูสิ หนูทำให้คุณพ่อต้องเหนื่อยขนาดไหน เอาเป็นว่าต่อไปให้ปู่กับย่าทำมื้อเที่ยงให้กินดีไหม?”
“ไม่ ไม่ดี” เจนสันเข้าห้องไปก่อนจะกระชากปิดประตูเสียงดัง
คุณย่าที่กำลังตะหลิวไว้ในมือถึงกับใช้มันชี้ไปทางเจนสันอย่างหมดความอดทน “เจนสัน เจ้าเด็กเกเรนี่! ใครสอนให้เขามีนิสัยแบบนั้นกัน? ไม่น่ารักเลยสักนิด”
โจเซฟินถอนหายใจอย่างอ่อนแรง “ก็พ่อเขาไง”
…
เจย์รีบรุดมาที่โรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
เมื่อเขาขึ้นไปถึงโซนวีไอพีบนชั้นเก้า ตัวล็อคสแกนลายนิ้วมือยังคงอยู่บนประตู แต่ประตูกลับถูกเปิดอ้าออก ใบหน้าอันสุขุมของเจย์ถูกแทนที่ด้วยความตกตะลึง
ล็อคแบบสแกนลายนิ้วมืออันนี้มันพิเศษกว่าอันอื่น ไม่มีรุ่นใดในท้องตลาดที่เหมือนมัน
มันไม่ได้ใช้ระบบรหัส และยังไม่มีช่องหรือรอยต่อให้สามารถงัดแงะได้
ทางเดียวที่จะปลดล็อคมันได้คือมีลายนิ้วมือตรงกันตั้งแต่ครั้งแรกที่กด
และมีเพียงลายนิ้วมือของเขาและเจนสันที่ถูกบันทึกไว้ในล็อค
“พวกนายเจออะไรจากกล้องวงจรปิดบ้าง?” เจย์พลันนึกถึงมาตรการรักษาความปลอดภัยของตึกทันที
เกรย์สันก้มลงมองต่ำแล้วกล่าว “คุณอาเรส ข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้ในระบบจัดการของกล้องถูกใครบางคนทำลายลงอย่างตั้งใจครับ”
รูม่านตาของเจย์ถึงกับหดตัวลง
ระบบสังเกตการณ์ของแกรนด์เอเซียนั้นถูกซ่อนไว้อย่างมิดชิด อีกทั้งระบบจัดการข้อมูลก็ยังถูกป้องกันไว้หลายต่อหลายชั้น
ทำไมผู้ช่วยปริศนาของโรสถึงสามารถถอดรหัสระบบป้องกันของเขาได้ในเวลาเพียงไม่นาน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!