ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 908
สรุปบท บทที่ 908: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
สรุปเนื้อหา บทที่ 908 – ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! โดย GoodNovel
บท บทที่ 908 ของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
โจเซฟินงุนงง
เธอตกตะลึงในขณะที่สมองของเธอว่างเปล่า เธอตกใจมากเกินกว่าจะตอบสนองอยู่พักใหญ่
เซย์นโบกมือต่อหน้าเธอ แต่โจเซฟินดูไม่ตอบสนองด้วยเช่นกัน
เซย์เอื้อมมือเพื่อที่จะหยิกติ่งหูของเธออย่างแรง ความเจ็บปวดนี้ทำให้สติของโจเซฟินกลับมาสู่ปัจจุบัน
เธอจ้องเซย์นอย่างเหม่อลอย “แล้วพี่ชายของฉันล่ะ?”
เจย์ อาเรสมักจะเป็นเสาหลักแห่งความหวังสำหรับตระกูลอาเรส ในการเผชิญหน้ากับเคราะห์ร้ายเช่นนี้ มันคงจะสมเหตุสมผลที่เขาเป็นคนแรกที่โจเซฟีนคิดถึง
เซย์นตอบกลับว่า “เขากลับไปที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนในตอนนี้เพื่อเขาจะได้มั่นใจว่าแองเจลีนและลูก ๆ ทั้งสามของเขาจะได้รับการดูแล เขาลาออกเพื่อร่วมชะตากรรมของตระกูลอาเรสพร้อมกับท่านอาวุโสและคนอื่น ๆ”
โจเซฟินหน้าซีด เจย์ต้องหมดทางเลือกจริง ๆ ที่จะสร้างหนทางให้พี่แองเจลีนและลูก ๆ ทั้งสามหนีไป
“งั้น… มหันภัยนี้จะเกิดขึ้นเมื่อไหร่?” โจเซฟินภาวนาและหวังว่าวันนั้นจะมาในภายหลัง
เซย์นหัวเสีย “สัญลักษณ์แห่งความตาย D13 ปรากฏขึ้นบนหอคอยหนึ่งของสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนแล้ว 13 หมายถึงเส้นตาย และมันคือ 4 วันจากตอนนี้”
โจเซฟินตาค้าง…
เสียงกรีดร้องของหัวใจที่บีบคั้นก็ดังขึ้นในห้อง “ไม่นะ!”
มันตามมาด้วยการดิ้นรนอย่างรุนแรกต่อเชือกที่พันรอบแขนของเธอ เธอเริ่มตะโกน “ปล่อยฉันไปนะ เซย์น ฉันอยากกลับบ้าน ฉันอยากกลับบ้าน”
เซย์นที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับความรู้สึกที่ปะทุออกมาอย่างกะทันหันของโจเซฟิน เซย์นเริ่มปลอบโจเซฟินอย่างสุดความสามารถ “มันจะไม่เป็นไรนะ โจเซฟิน หยุดเถอะ ขอร้องล่ะ”
ไม่มีทางที่โจเซฟินจะเงียบได้ ไม่ใช่ตอนที่ร่างกายของเธอดูเหมือนจะถูกสัตว์ร้ายในยุคก่อนประวัติศาตร์เข้าสิง เธอกำลังดิ้นรนและตะโกนด้วยทุกอย่างภายในตัวเธอ
“ฉันต้องขอโทษพ่อของฉันนะ เซย์น ฉันเข้าใจเขาผิด ได้โปรดเถอะ อย่างน้อยก็ยอมให้ฉันได้เจอเขาเป็นครั้งสุดท้ายนะ ให้ฉันได้ขอโทษ”
“เธอคือคนสุดท้ายที่ฉันอยากจะทำร้ายจากคนทุกคน แต่ฉันก็ลงเอยด้วยการทำร้ายเธออยู่ดีและฉันก็เกลียดตัวเพราะมัน ฉันขอโทษ โจเซฟิน”
ด้วยความเหนื่อยล้า โจเซฟินล้มลงบนเตียงและจ้องไปที่เพดานสีขาวด้านบนอย่างเหม่อลอย
เซย์นก็ค่อย ๆ คลายมือของเขาเช่นกัน ทั้งกระดูกและกล้ามเนื้อของพวกเขาเจ็บปวดราวกับว่าพวกเขาถูกผลักเข้าสู่เกมชักเย่อที่ดุเดือด
เซย์นล้มลงข้าง ๆ โจเซฟิน ท่าทีของเขาดูสับสน “ฉันรู้ว่ามันเจ็บนะ โจเซฟีน ฉันรู้ แต่เธอไม่ใช่คนเดียวที่เจ็บปวด ชีวิตแบบนี้ เราถูกพามายังโลกนี้และงานเดียวของเธอคืออยู่เท่านั้น นั่นคือความหมายเดียวของชีวิต ที่จะมีชีวิตอยู่ ชีวิตมันไม่มีอะไรง่ายหรอกนะ”
“มีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะนะ โจเซฟิน เธอต้องอยู่” เขาอ้อนวอน
ความโศกเศร้าท่วมท้นในดวงตาของโจเซฟินขณะที่น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่เต็มใจ
เธอคิดถึงพ่อแม่ พี่ชาย และปู่ของเธอ เธอคิดถึงทุกคนในตระกูลอาเรส
ถ้าเพียงแค่เธอให้อภัยมากกว่านี้สักหน่อย ถ้าเพียงแค่เธอไม่ดื้อรั้นและออกมาจากพวกเขาอย่างหุนหันพลันแล่น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!