สีหน้าของเกรย์สันแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
เมื่อมาถึงปราสาท ได้มีผู้หญิงสวยเรียงเป็นสองแถวเดินเข้ามาและช่วยพาแองเจลีนเข้าไปข้างใน
แองเจลีนรู้สึกหมดความอดทน “ฉันคิดว่าเรากำลังจะเซ็นเอกสาร ไม่ใช่เหรอเกรย์สัน? นายพาฉันมาที่ไหน?”
เกรย์สันตอบอย่างสุภาพว่า “ให้เวลาผมสักครู่ ผมจะไปค้นเอกสารครับ”
พวกผู้หญิงก็ช่วยพาแองเจลีนไปที่ห้องเขียนหนังสือ ขณะที่เกรย์สันก็ได้วางใบหย่าไว้ตรงหน้าเธอ
จากนั้นเขาก็ยื่นปากกาให้เธอ
หัวใจของแองเจลีนแตกสลาย เมื่อถือปากกา เธอพบว่าตัวเองไม่สามารถเรียกความกล้าหาญเพื่อเซ็นชื่อของเธอได้เลย
“ช่วยบอกฉันถึงเนื้อหาของใบหย่าหน่อยสิเกรย์สัน” จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้น
เกรย์สันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
แองเจลีนพูดอีกครั้งว่า “เขามีครอบครัวใหญ่โตและมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เงินนั้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องในการหย่าครั้งนี้ นี่ยังไม่นับลูกสามคนของเรานะ ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”
เกรย์สันตอบว่า “ท่านประธานจะปล่อยให้เด็กทั้งสามคนอยู่ภายใต้การดูแลของคุณครับ”
ท่าทีของแองเจลีนแข็งทื่อ “เขาไม่ต้องการเด็ก ๆ เหรอ? ไม่แม้แต่สักคนเดียวเลยเหรอ?”
แองเจลีนเคยกลัวว่าเขาจะพรากพวกเขาทั้งหมดไปอย่างไร้ความปราณี แต่ทว่าเขากลับไม่ต้องการอะไรเลย
การตัดสินใจของเขาทำให้ใจของแองเจลีนเย็นลง
ทำไมเขาถึงไม่ต้องการลูกคนไหนของพวกเขาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับเธองั้นเหรอ?
“แล้วเงินทองของเขาล่ะ? ฉันไม่ได้อะไรเลยเหรอ?” แองเจลีนยืนขึ้นด้วยความขุ่นเคือง
เธอไม่ต้องการเงิน แต่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับทัศนคติของเขา
เธอต้องการรู้ ไม่สิ จำเป็นจะต้องรู้ต่างหาก
อย่างไรก็ตาม เกรย์สันยังคงเงียบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!