ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 925

ด้วยจิตใจที่มุ่นมั่น แองเจลีนก็รีบวิ่งทั่วปราสาทเพื่อหาทางออก

เกรย์สันเปิดการทำงานประตูหินของปราสาท เพื่อให้แสงยามเช้าส่องเข้ามายังภายในที่มืดมิด

แองเจลีนยกมือขึ้นมาบังตาของเธอและหันไปทางทิศตะวันออกแล้วพบว่าท้องฟ้าได้ถูกย้อมเป็นสีแดงสดด้วยเปลวไฟที่อยู่เหนืออสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน

หน้าอกของแองเจลีนรู้สึกหนักอึ้งและหัวใจของเธอก็ถูกข่มขวัญจนอยากกระโจนออกมาจากอก

เกรย์สันหยุดรถเฟอร์รารี่ตรงหน้าแองเจลีน “ขึ้นมาเลยครับ ท่านประธานหญิง”

แองเจลีนเดินโซเซไปยังรถเฟอร์รารี่ เธอดึงประตูรถออกอย่างรวดเร็วและเข้าไปนั่งข้างใน

รถเฟอร์รารีแล่นเสียงเบา ๆ ก่อนที่มันจะพุ่งไปทางทิศตะวันออกและมุ่งสู่ทะเลเพลิง

เธอจ้องมองไปที่ดอกทานตะวันเพชรภายในรถ แองเจลีนเอื้อมมืออันสั่นเทาไปสัมผัสกลีบดอกของมัน

ในหัวของเธอมีเสียงสะท้อนของน้ำเสียงที่มีเสน่ห์ของเจย์ “เพชรบ่งบอกถึงนิรันดร ในขณะที่ดอกทานตะวันบ่งบอกถึงความสุข แองเจลีนจงมีความสุขและปราศจากความกังวลนิรันดร นั่นคือทั้งหมดที่เจย์บี้อยากจะขอสินะ”

ดวงตาของแองเจลีนเริ่มแดงก่ำทันที

“เกรย์สัน ใครเป็นคนซื้อรถคันนี้?”

เกรย์สันกลืนน้ำลาย “เขาได้เตรียมทุกอย่างไว้ก่อนจะจากไปครับ ไม่ว่ามันจะเป็นสิ่งใดก็ตาม เขาก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้คุณแล้วครับ ท่านประธานหญิง”

แองเจลีนถามอย่างสั่น ๆ “เขาจะไปไหน?”

เกรย์สันเงียบ น้ำตาของเขาได้คุกคามเพื่อที่จะไหลลงมาอีกครั้ง

เกรย์สันเต็มไปด้วยแรงที่มีมากเกินจนเขาไม่กล้าและไม่อาจปล่อยออกมา แรงนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความเร็วของรถที่แข่งกันอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล

เฟอร์รารี่แล่นผ่านเนินเขาไปยังถนนสายหลักที่นำไปสู่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เงาสีเขียวที่ถูกเผาไหม้ได้แผ่กระจายไปถึงขอบฟ้า

แองเจลีนตกตะลึงมองค้างด้วยดวงตาที่เบิกกว้างไปยังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เธอร้องไห้คร่ำครวญอย่างบีบคั้นหัวใจ ขณะที่เธอพบว่าตัวเองไม่สามารถคิดได้ว่าเงาดำที่พังทลายของตึกนั้นจะเป็นอย่างอื่นไปได้นอกจากอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเอง