ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 926

แองเจลีนเดินเข้าหาพร้อมกับความตั้งใจที่จะปลอบโจเซฟีน เพียงเพื่อดูความไม่สบายใจที่เพิ่มขึ้นขณะที่สายตาของอีกคนมองมาที่เธอ

ท่าทีของทั้งเซย์นและโจเซฟินทั้งน่าสงสารและน่าห่วง ทำให้แองเจลีรู้สึกไม่สบายใจ

“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” เธอถาม

โจเซฟินอ้าปาก เพียงแต่ถูกมือของเซย์นปิดเอาไว้ราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน

เลือดนั้นก็ไหลจากหน้าของแองเจลีน ทิ้งให้เธอเป็นเหมือนผีเสื้อปีกเดียวที่ไม่สามารถกางปีกของมันและบินไปได้ ถูกลิขิตให้เหี่ยวและแห้งไป

“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” แองเจลีนถามอีกครั้ง เสียงของเธอเบาเกินไปที่จะได้ยินความโกรธอยู่ภายใน

อย่างไรก็ตาม เซย์นก็เพียงแต่รัดแขนของเขาแน่นเป็นการตอบโต่ เช่นเดียวกับเพชฌฆาตที่โหดเหี้ยม เซย์นไม่มีทีท่าที่จะปล่อยไปจนกว่าโจเซฟินจะหายใจเฮือกสุดท้าย

แองเจลีนค่อย ๆ ยืนขึ้น สายตาของเธอมองไปที่เปลวไฟตรงหน้าพวกเขา

เธอวิ่งเข้าไปยังกองไฟโดยไม่ลังเล

เซย์นและคนที่เหลือรู้สึกใจหาย พวกเขาผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในตอนที่เกรย์สันรีบพุ่งตามแองเจลีนไปเพื่อรั้งเธอไว้

“ได้โปรดเถอะครับ ท่านประธานหญิง ผมเสียใจอย่างสุดซึ้งกับความสูญเสียของคุณ” เกรย์สันสะอื้น

คำว่า ‘สูญเสีย’ ดังก้องเหมือนเสียงระฆังแห่งความตายในความคิดของแองเจลีน มันทำให้เธอคลุ้มคลั่ง

“ฉันอยากตามหาเขา ปล่อยฉันสิ! เขาจะไม่ไปไหนโดยไม่มีฉัน”

ทั้งเซย์นและโจเซฟินก็รีบพุ่งไปข้างหน้าเพื่อปลอบเธอแองเจลีนในตอนที่พวกเขาเห็นเธออาละวาด

เซย์นพูดว่า “เขาปล่อยเธอไปไม่ได้ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักแค่ไหน แองเจลีน เพราะงั้นเพื่อเขาแล้ว เธอต้องใช้ชีวิตให้ดี”

แองเจลีนใจสลายเกินไปที่จะใส่ใจคำพูดของเขา

เธอเคยคร่ำครวญว่าเจย์ อาเรสเย็นชาและห่างเหินมากแค่ไหน แต่เธอก็พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะกล่าวโทษเขา ไม่ใช่กับที่เธอรู้สึกสะเทือนใจมากแค่ไหนในตอนนี้