ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 937

แองเจลีนไม่ตอบสนอง

โจเซฟินสะดุ้งด้วยความวิตกกังวล คลำหาสวิตช์ไฟในขณะที่สั่นสะท้านในความมืด

เมื่อแสงไฟส่องมาที่เตียง โจเซฟีนก็สังเกตเห็นว่าเครื่องนอนสีขาวและผ้าปูที่นอนแดงก่ำไปด้วยเลือด ไหลเป็นดอกบัวโลหิตแบบหย่อม ๆ

โจเซฟินส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตระหนก “โอ้พระเจ้า พี่แองเจลีน”

เมื่อเกรย์สันและเซย์นพุ่งเข้ามาและเห็นแองเจลีนหมดสติหลังจากที่กัดข้อมือตัวเอง ชายวัยผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ตกใจมากจนพวกเขายืนอยู่ด้วยความสับสน

โจเซฟินตะคอกพวกเขา “ทำอะไรกันอยู่? รีบส่งแองเจลีนไปที่โรงพยาบาลสิ”

เกรย์สันและเซย์นรีบส่งตัวแองเจลีนไปยังแกรนด์ เอเซียอย่างฉุกละหุก ในเวลานั้น ความคิดของเขาแทบจะว่างเปล่า พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรเลย ดังนั้น โจเซฟินจึงสั่งการพวกเขาทุก ๆ ขั้นตอนของวิธีการ

จนกระทั่งบรรดาแพทย์พาแองเจลีนแองเจลีนกลับมามีชีวิตได้จึงทำให้วิญญาณของเซย์นและเกรย์สันกลับคืนสู่ร่าง ทั้งสองนอนแผละอยู่บนทางเดินของโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซียด้วยความกลัวที่อ้อยอิ่ง

แองเจลีนลืมตาที่งุนงงขึ้นทีละเล็กทีละน้อย โจเซฟินกำลังนั่งอยู่ต่อหน้าเธอพร้อมกับร้องไห้บ่นพึมพำว่า “พี้แองเจลีน ตอนนี้ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้วที่เจย์ได้จากไป แต่ได้โปรดเมตตาสิ่งมีชีวิตสองคนข้างนอกนั่นด้วย อย่าลืมสิว่า หนึ่งในนั้นคือพี่ชายของเธอ เธอคือความภาคภูมิใจและความมั่นใจของเขาตั้งแต่เด็ก เธอคือเหตุผลสำหรับนิสัยเอาแต่ใจและใจป้ำของเขา

จากนั้นก็ยังมีเกรย์สัน ชายที่ภักดีที่สุดต่อพี่ชายของฉัน นับตั้งแต่ที่พี่ชายของฉันรับเกรย์สันออกมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า พี่ชายของฉันก็คือเหตุผลเดียวว่าทำไมเกรย์สันมีชีวิตอยู่ เกรย์สันสัญญากับพี่ชายของฉันว่าจะดูและเธอไปตลอดชีวิตของเขา และเขาจะรักษาคำพูดจนถึงวันที่เขาตาย”

โจเซฟินยิ้มอย่างขมขื่น “ในตอนที่เธอทำแบบนั้นเมื่อคืนนี้ ชายสองคนข้างนอกนั่นกระวนกระวายมากจนวิญญาณของพวกเขาออกจากร่าง พวกเขาเสียการรับรู้ไปจนหมด พวกเขาคิดไม่ออกด้วยซ้ำที่จะปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้เธอ พวกเขาเสียสูญไปโดยสมบูรณ์ จนกระทั่งอาการของเธอคงที่ที่ในที่สุดพวกเขาทั้งสองก็ล้มลงบนพื้นด้วยความโล่งอก”

แองเจลีนแสดงสีหน้าสำนึกผิด “ฉันขอโทษนะ โจเซฟิน ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้เหมือนกัน มันก็แค่ฉันนอนไม่หลับและคิดถึงเขาเอามาก ๆ…” น้ำตาของเธอเริ่มไหลอีกครั้ง

โจเซฟินมองแองเจลีย บางทีในฐานะเพื่อนสนิทของแองเจลีน โจเซฟินอาจจะเป็นคนเดียวที่รู้วิธีจุดประกายศรัทธาในชีวิตของแองเจลีน

ถึงกระนั้น โจเซฟินยิ่งอารมณ์เสียและซ้ำเติมแองเจลีน “นั่นเป็นเหตุผลที่เธอต้องตั้งสตินะ แองเจลีน เธอต้องตามหาร็อบบี้น้อยโดยเร็วที่สุด ฉันมั่นใจว่าเธอก็รู้ว่าพวกค้ามนุษย์เหล่านั้นน่ากลัวมากแค่ไหน พวกมันอาจจะตัดอวัยวะของเด็กออก จากนั้นก็แยกชิ้นส่วนและทำกำไรจากเขา…”

เซย์นทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความตกใจ

“แองเจลีน เธอต้องพาร็อบบี้น้อยกลับมา อย่าปล่อยให้พี่ฉันตายไปด้วยความเสียใจ โอเคไหม?”

น้ำตาของแองเจลีนก็ค่อย ๆ หยุดไหล

ราวกับว่าน้ำตาที่ไหลรินมาทั้งชีวิตของเธอได้หมดลง

มันเหมือนกับก๊อกน้ำที่ถูกปิดอย่างกะทันหัน