ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 983

เมื่อเจย์รู้สึกว่านางมารร้ายคนนั้นได้เข้ามาครอบงำอารมณ์จิตใจของเขาเสียแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมานั่งอย่างหนักใจ หลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้ว เขาก็ไปที่มุมห้องยืนตีลังกากลับหัว

เขาต้องบังคับตัวเองให้ใจเย็นลงและคิดหาว่าทำไมเขาถึงมีความรู้สึกเช่นนี้กับแองเจลีนได้

ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามหาคำตอบอย่างหนักแค่ไหน แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อแองเจลีนนั้นเกิดจากความหลงใหล ความไว้ใจ หรือความเกลียดชังสุดขั้วกันแน่

วันรุ่งขึ้น เจย์ได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่โดยการยื่นจดหมายลาออกกับหัวหน้าแผนกวิศวกรรม จากนั้นเขาก็ย้ายออกจากหอพักและเช่าอพาร์ทเมนต์สองห้องนอนในหมู่บ้านจัดสรรเล็ก ๆ ในเมืองอิมพีเรียล

เขาควรจะพามาริลินและลูก ๆ ของพวกเขามาที่นี่ตอนที่เขาหางานที่มั่นคงได้แล้ว

ในขณะเดียวกัน มันอาจจะช่วยให้เขาพ้นจากความคิดบ้าบอทั้งหมดที่เขามีกับแองเจลีนได้ด้วย

เมื่อแองเจลีนรู้ว่าเจย์ได้ออกไปจากสถานที่ก่อสร้างแล้ว เธอนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะในห้องทำงานของประธานและถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย

“เฮ้อ”

ไม่ใช่เป็นเพราะสิ่งใดเลยแต่มันเพราะการที่เธอไปลอบจูบเขา

แล้วตอนนี้เขาก็ทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่แสนจะขี้อาย และจนถึงขั้นลาออกเพียงเพื่อตั้งใจหลบเลี่ยงเธอเลยเหรอ?

ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เธอจูบเขา ริมฝีปากของเขาจะตวัดรับในขณะที่ดวงตาและคิ้วของเขาจะเลิกขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉีกไปถึงหู

“เฮ้อ!”

แองเจลีนถอนหายใจอีกครั้ง!

เซย์นนั่งอยู่ตรงข้ามกับแองเจลีน แฟ้มในมือของเขาถูกเปิดออกและวางอยู่บนโต๊ะ มีหนังสือเล่มเล็กชื่อ ‘บุปผาในกุณฑีทอง’ วางอยู่บนนั้น และภาพประกอบในเล่มนี้ช่างดูอนาจารเสียจริง

หลังจากที่ได้ยินแองเจลีนถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เซย์นก็ชายตาขึ้นและมองไปที่เธอ “เจย์ทำอะไรให้เธอไม่พอใจอีกแล้วหรือไง?”

แองเจลีนตอบอย่างแผ่วเบาว่า “เขาจงใจหลบฉัน”

เซย์นถามว่า “เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธล่ะ? ทำไมเขาถึงได้กลัวขนาดนั้น?”

แองเจลีนลืมตาขึ้นมาอย่างใสซื่อและพูดว่า “ที่ฉันทำไปก็มีแค่จูบเขาโดยที่เขาไม่เต็มใจก็เท่านั้นเอง”

เซย์นอ้าปากค้าง เขาพอนึกภาพออกว่าผู้ชายที่หยิ่งทะนงและถือตัวอย่างเจย์คงจะรู้สึกอยากตายไปเสียหลังจากถูกเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอจูบเข้า