ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 984

ทันทีที่เซย์นออกไป แองเจลีนก็มองไปที่บุปผาในกุณฑีทองด้วยสายตาเหม่อลอย

หลังจากย้ายเข้ามาอยู่บ้านเช่าของเขา โลกของเจย์ก็เงียบและสงบลง

เขาไม่ถูกชาวประมงรังควานรวมถึงไม่ถูกแองเจลีนคุกคามด้วยเช่นกัน

บ้านถูกห้อมล้อมไปด้วยความเงียบสงบในทุกวัน

แต่ถึงกระนั้น เขาก็รู้สึกโดดเดี่ยวอย่างมาก

ราวเหมือนกับว่ามีบางส่วนในหัวใจของเขาได้หายไปเลยทำให้หัวใจของเขารู้สึกว่างเปล่า

เขาซื้อหนังสือหลายเล่ม อุปกรณ์วาดภาพ และเปียโนให้กับตัวเอง

ตารางงานของเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาต้องเรียนรู้ แล้วความรู้ของเขาก็พัฒนาอย่างก้าวกระโดดในเวลาไม่นาน เขาคิดว่ามันช่างแปลกประหลาดที่เขาเข้าใจข้อมูลส่วนใหญ่ในหนังสือได้หลังจากอ่านเพียงครั้งเดียว นอกจากนี้เขายังสามารถเรียนรู้โดยการเปรียบเทียบและอนุมานสิ่ง ๆ หนึ่งกับข้อเท็จจริง และเชี่ยวชาญเรื่องนั้น ๆ ผ่านการศึกษาสิ่งต่าง ๆ รอบตัวอย่างครอบคลุม

ในวันนี้เขาเกิดอารมณ์พาไปแล้วตั้งกระดานวาดภาพขึ้น หลังจากผสมสีแล้วเขาก็เริ่มวาดภาพ

กระดาษแผ่นขาววางอยู่ตรงหน้าเขา เขายกพู่กันขึ้นแต่ก็ไม่รู้ว่าจะวาดวิวทิวทัศน์อะไรดี

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ปล่อยพู่กันให้เคลื่อนไปตามความรู้สึกของเขา

ผลลัพธ์ที่ได้คือภาพเสมือนคนที่มีสีสันสดใส เมื่อเขาเห็นรูปคนบนกระดาษ เขาก็ตกตะลึง

ภาพเด็กผู้หญิงที่มีผมตรงยาวถึงเอว คิ้วของเธอเหมือนเทือกเขาไกล ๆ ดวงตาของเธอเป็นสีของหินออบซิเดียน จมูกแสนเล็กและโด่งของเธอ ผิวพรรณของเธอขาวเนียน และริมฝีปากของเธอเป็นสีแดงเลือดนก

ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือของเธอดูเหมือนเด็กไร้เดียงสาที่ไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตของโลก ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่เขา เธอดูอ่อนโยนราวกับสัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่ไม่มีพิษภัยใด ๆ

รอยยิ้มของเธอช่างสวยงามและอ่อนหวาน ดูสวยเกินกว่าจะดื่มด่ำได้หมดในทีเดียว!

รอยยิ้มที่ผ่อนคลายค่อย ๆ เล็ดลอดออกมาจากแววตาของเขา

หญิงสาวงามจากนอกโลกนี้ที่ดูขี้อายราวกับสาวบริสุทธิ์และมีชีวิตชีวาราวกับกระต่ายคงอาจพบได้บนสวรรค์เท่านั้นใช่ไหม?

เซ็ตตี้น้อยโทรหาเขาในวันหยุดสุดสัปดาห์