ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 986

จุดกำเนิดของการเปลี่ยนแปลงนี้มาจากความงุนงงที่คุณแม่ของเซ็ตตี้น้อยมอบให้กับเขา

เจย์อธิบายว่า “เมื่อก่อนฉันเล่นผิดน่ะ ฉันเคยคิดว่า ไม่ว่าจะเป็นความรักที่ยั่งยืนหรือมิตรภาพที่ยืนยาว ทั้งคู่ก็ต่างแบกรับภาระเอาไว้ ในตอนนี้กรอบความคิดของฉันต่างออกไปจากเดิม ฉันคิดว่าความรักที่แข็งแกร่งและลึกซึ้งไม่สำคัญเท่ากับความรักที่ยั่งยืน!”

“เหมือนกับสายน้ำไหล มันไม่เคยสิ้นสุด!”

แม้เซ็ตตี้จะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริง เธอก็ยังคงสนับสนุนอย่างเต็มที่ “หนูคิดว่าคุณเล่นได้ดีจริง ๆ ทั้งครั้งที่แล้วและครั้งนี้เหมือนกันนะคะ”

เมื่อเซย์นเข้ามาพร้อมกับน้ำผลไม้ เขาสะดุดกับการที่เชียร์ลีดเดอร์คนนี้กำลังพยายามประจบประแจงเจย์อย่างหนัก

“คุณเบ็นเล่นเปียโนก่อนหน้านี้ใช่ไหม?” เซย์นประหลาดใจเล็กน้อย

เซ็ตตี้น้อยพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

“ไม่ผิดพลาดเลยเหรอ?” เซย์นกระซิบเข้าไปในหูของเซ็ตตี้น้อย

เซ็ตตี้พูดว่า “คุณเบ็นเล่นดีมาก เขาชำนาญและมีทักษะเป็นของตัวเอง เขาสามารถดึงความในใจโดยการเล่นท่วงทำนองที่เอื้ออารีและทำให้ผู้คนละลายไปด้วยความอ่อนหวาน หนูเรียนรู้จากคุณเบ็นได้เยอะอย่างกับหนูรู้แจ้งเลยล่ะค่ะ”

เซย์นเบ้ปาก ดูไม่เชื่อ “จริงเหรอ?”

เจย์จะไม่รู้ถึงความสงสัยในน้ำเสียงของเซย์นได้อย่างไร? มีนัยของความเยือกเย็นแผ่ออกมาจากแววตาของเขา เขาวางมือที่เรียวและงดงามบนแป้น และทันใดนั้น เขาก็บรรเลงเพลง The piece Little Man ด้วยท่าทางที่สง่างาม

เซ็ตตี้น้อยกล่าวอย่างมีเลศนัยว่า “เพลง The piece Little Man ที่คุณเบ็นเพิ่งจะเล่นมีท่วงทำนองที่ไพเราะและซับซ้อน แต่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างชัดเจนและเข้าถึงว่าชายน้อยคนนั้นที่มีจิตใจคับแคบและขี้ระแวงนั้นน่าสมเพชมากแค่ไหน”

เซย์นมีท่าทีที่หดหู่ไปในทันทีเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่พูด “ยัยเด็กน้อยนี่ เข้าข้างคนนอกแทนที่จะเป็นคนในบ้าน”

จากนั้นเขาก็เดินออกไปด้วยท่าทางไม่พอใจ

เซ็ตตี้น้อยและเจย์ยิ้มให้กัน