เจย์กินอย่างสง่างาม เห็นได้ว่าเป็นทุกข์เล็กน้อยกับการที่เซย์นตั้งคำถามเขาอย่างต่อเนื่อง
หน้าผากที่ดูดีของเขามีรอยย่นเล็กน้อย
เซ็ตตี้น้อยรีบช่วยเจย์ให้ออกจากสถานการณ์นี้และดุเซย์นอย่างเกรี้ยวกราด “เวลาทานข้าว ไม่ควรพูดเสียงดังนะคะ ลุงเซย์น”
เซย์นส่งสายตาให้กับเซ็ตตี้น้อยและพูดว่า “ลุงเห็นว่าคุณเบ็นเป็นผู้ชายที่มีพรสวรรค์ ถ้าเขายังโสด ลุงก็อยากเป็นพ่อสื่อให้เขากับคุณแม่ของหนูแต่งงานกันไง”
ช้อนส้อมในมือของเซย์นแทบจะล่วงลงบนพื้น เขารู้สึกไม่สบายใจด้วยเหตุผลบางอย่าง
เซ็ตตี้น้อยกระตือรือร้นที่จะเห็นคุณพ่อและคุณแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน เพราะฉะนั้น เธอจึงพูดเสริมว่า “คุณเบ็นคะ คุณแม่ของหนูไม่ใช่แค่สวยเท่านั้นนะคะ แต่ยังอ่อนโยนและน่ารักมากด้วย หนูมั่นใจว่าคุณจะชอบคุณแม่ของหนูมาก ๆ ในตอนที่คุณเจอคุณแม่”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น เธอก็ชำเลืองมองไปยังห้องที่ชั้นบนอย่างมีเลศนัย
เซย์นแก้คำพูดเธอให้ถูกในทันที “ไม่ ๆ เซ็ตตี้น้อย ฉันจะโกหกคุณเบ็นไม่ได้ คุณแม่ของหนูอาจจะสวยและน่ารัก แต่จะบอกว่าเธอสุภาพก็ดู… เอ่อ เกินไปหน่อยน่ะ จะทำยังไงถ้าคุณเบ็นรู้ว่าเราโกหกเขาและพยายามที่จะส่งเธอคืนทีหลังล่ะ?”
เซ็ตตี้น้อยจ้องเซย์นอย่างขมขื่น “จะไม่มีการปฏิเสธว่า คุณแม่ของหนูเป็นคนที่อ่อนโยนจริง ๆ นะคะ ลุงเซย์น”
เซย์นส่ายหน้าอย่างรุนแรง
เจย์ตอบเบา ๆ ว่า “ผมมีภรรยาและลูกชาย”
เมื่อเซ็ตตี้น้อยได้ยินสิ่งที่เขากล่าว น้ำตาก็ไหลพรากอาบสองแก้มของเธอ
เจย์เอื้อมไปเช็ดน้ำตาด้วยนิ้วมือของเขาอย่างอ่อนโยน เขาปลอบเธอว่า “เซ็ตตี้น้อย มีหลายวิธีที่จะยึดมั่นในความสัมพันธ์แห่งโชคชะตาที่ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันเป็นครอบครัวที่อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกันอยู่นะ”
ถึงกระนั้น เซ็ตตี้น้อยก็ทิ้งช้อนส้อมและวิ่งเข้าไปในห้องของเธอในขณะที่ร้องไห้เสียงดัง
เจย์จ้องเซย์นอย่างหนัก “ครั้งหน้าก็อย่าล้อเล่นแบบนั้นอีกนะครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!