ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 997

“คุณคะ คุณผู้ชายตรงนี้เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน วันนี้ ฉันจะจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดของพวกเขาในห้างเอง” เสียงของแองเจลีนอาจจะดูเหมือนลมอ่อน ๆ แต่มันก็ยังบีบอัดไปด้วยน้ำแข็ง

พนักงานขายมองแองเจลีนหัวจรดเท้าอย่างสงสัยและคิดว่า ‘ผู้หญิงคนนี้มีสถานะแบบไหนถึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งและอวดดีเช่นนี้?’

ก่อนที่พนักงานขายจะได้พูดอะไรเพื่อเยาะเย้ยเธอ แองเจลีนก็หยิบบัตรสมาชิกระดับสูงสุดออกมาจากกระเป๋าถือและยื่นมันให้กับพนักงานขาย “นี่ค่ะ รูดมันสิ”

เมื่อเห็นบัตร สีหน้าของพนักงานขายก็เปลี่ยนไปในทันที

แม้เธอเป็นเพียงแค่ลูกจ้างที่อยู่ในระดับรากหญ้าของบริษัท บอสของเธอมักจะเน้นย้ำถึงบัตรสมาชิกระดับสูงสุดแบบนั้นในการประชุม

บอสของเธอมักจะพูดอยู่เสมอว่า “ลูกค้าที่เข้ามายังร้านของเราพร้อมกับบัตรนี้คือคนสำคัญของห้างสรรพสินค้า ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร พวกคุณต้องปฏิบัติกับพวกเขาด้วยความเคารพมากยิ่งกว่าบอสของพวกคุณ พวกคุณต้องเตรียมการบริการระดับเฟิร์สคลาสให้กับพวกเขา และอย่าให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจแม้แต่น้อยที่สุด”

ในตอนนี้ พนักงานขายคนนั้นแทบจะคุกเข่าล้มลงต่อหน้าแองเจลีน เหงื่อเธอแตกพลั่ก เธอมีลางสังหรณ์ว่ากำลังจะตกงาน

โชคยังดี คนเย่อหยิ่งแบบนั้นมักจะเจ้าเล่ห์และมีสองหน้าอยู่เสมอเพื่อที่จะมีชีวิตรอด เมื่อรู้ว่าเธอทำให้ใครคนหนึ่งไม่พอใจ เธอก็พยายามที่จะกู้หน้าตัวเอง

พนักงานขายเดินเข้าไปหาเจย์และขอโทษด้วยเสียงสั่น “ดิฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะท่าน ก่อนหน้านี้ดิฉันอวดดีและพูดจารุนแรงเกินไป ท่านจะใจดียกโทษให้ดิฉันไหมคะ?”

เจย์ไม่ตอบโต้เธอ

พนักงานขายล้มลงคุกเข่าเสียงดังตึก “ดิฉันผิดเองค่ะ ท่าน ได้โปรด ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”

เจย์ยังคงไม่ตอบเธอ

ในตอนนี้ พนักงานขายคนนั้นสับสน แม้ว่าเขาไม่ให้อภัยเธอ อย่างน้อยเขาก็ควรพูดอะไรสักหน่อย เขาพยายามจะบอกอะไรกับเธอโดยไม่พูดอะไรทำนองนั้นเหรอ?

เธอเสี่ยงชำเลืองมองเจย์ พบเพียงว่าสายตาของเธอจับจ้องไปที่แองเจลีนอย่างจงใจ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความตกใจอย่างมาก

ความรู้สึกของเจย์ไม่สามารถบรรยายได้ในขณะนี้

เมื่อเขาได้ยินเสียงของแองเจลีน เสียงที่ดูเหมือนกับถูกอาบไปด้วยสายลมฤดูใบไม้ผลิ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยในตอนแรก เขาเกลียดความจริงที่ว่าเธอกำลังยืนหยัดเพื่อเขาเพราะเขาคิดว่าเธอคือนางมารร้ายแองเจลีน ผู้หญิงคนเดียวกันที่ชอบและพยายามทำให้เขาเป็นเด็กเลี้ยง

แม้ในตอนที่สายตาของเขามองไปที่เธอ เขาก็รู้สึกเหมือนกับถูกฟ้าผ่าเผาไหม้จากด้านนอกและอ่อนโยนจากข้างใน เขาแข็งทื่อไปทั้งตัวเหมือนกับรูปปั้น

มันคงจะน้อยไปที่จะพูดว่าใบหน้าของผู้หญิงคนนี้สวย