รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน（จบ) นิยาย บท 4

            ตอนที่ 4 คนชันสูตรศพไม่ใช่คุณหมออัจฉริยะ

          สามปีที่ผ่านมา มีแพทย์หญิงยอดอัจฉริยะคนหนึ่งมีชื่อเสียงระดับโลก เพราะใช้ความรู้ทางการแพทย์แบบดั้งเดิมที่สืบทอดกันมาถึงห้าพันปีในประเทศชาเนอา ช่วยรักษาผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนจากโรคภัยไข้เจ็บที่สลับซับซ้อนและรักษาไม่หาย

เดิมที ทุกคนคิดว่าจะรู้จักตัวตนของเธอได้จากรูปลักษณ์ภายนอกของเธอ แต่แปลกตรงที่ว่าเธอจะเปลี่ยนโฉมหน้าไปเป็นอีกแบบทุกครั้งที่เธอทำการรักษา เพราะอย่างนั้น จึงมีคนนับไม่ถ้วนที่อยากค้นหาตัวตนของเธอแต่ไม่อาจรู้ได้ว่า เธอคือใครกันแน่ แม้แต่ผู้คนที่ทรงอิทธิพลที่สุดก็ต้องส่งอีเมลหาเธอและรอการนัดหมายอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวถ้าต้องการให้เธอช่วยรักษา

ถึงที่สุด มันก็ขึ้นอยู่กับแพทย์หญิงยอดอัจฉริยะว่าจะยินดีช่วยพวกเขาหรือเปล่า หญิงสาวคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากนาตาลี ซึ่งสวมหน้ากากแปลงโฉมนั่นเอง

“ลูกจ๋า หนึ่งร้อยล้านเป็นเงินจำนวนมากเลยนะ ใครกันที่อยากให้แม่ช่วย โรคที่รักษาไม่หายแบบไหนที่เขาอยากให้แม่รักษา”

“แม่ฮะ คนที่ขอความช่วยเหลือจากแม่คือจูเลียน ท็อดด์ ประธานบริษัทไพร์มเรียลเอสเตท เขาเกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตกแบบเฉียบพลันเมื่อสามเดือนก่อน ตั้งแต่เกิดอาการร่างกายช่วงล่างของเขาก็เป็นอัมพาต แถมยังเกือบจะพูดไม่ได้เพราะระบบประสาทเสียหายด้วย”

นาตาลีพ่นลมหายใจแรงๆ ออกมาเมื่อได้ยินชื่อของจูเลียน

“แม่ไม่ช่วยเขาหรอก”

“แม่ แล้วแม่จะปฏิเสธง่ายๆ แบบนั้นทั้งๆ ที่เขาเสนอเงินร้อยล้านให้เลยเหรอนะ” 

“เขาอยากซื้อใจแม่ด้วยเงินแค่ร้อยล้านเองเหรอ ทั้งๆ ที่เขายอมเสียจิตสำนึกของตัวเองแลกกับเงินมานานหลายปี คนชั่วอย่างเขาคือคนที่กลัวตายที่สุด” แววตาของนาตาลีเต็มไปด้วยความชิงชังรังเกียจ ขณะที่เธอโยนหน้ากากแปลงโฉมไปบนโต๊ะ

“แม่ฮะ นี่เหรอสาเหตุที่แม่ตัดสินใจจะกลับมาแล้วแกล้งทำตัวเป็นเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพแทนที่จะเป็นหมออัจฉริยะ”

“คนเราไม่รู้จักพอตลอดนั่นแหละ แม้แต่พวกหมอก็ไม่ใช่จะทำได้ทุกอย่างหรอก คนบางคนคิดว่าตัวเองจะขอให้หมอทำเรื่องที่เป็นไม่ได้ถ้าพวกเขามีเงินจ้าง ให้แม่พูดแทนคนตายซะยังดีกว่ารักษาคนพวกนั้น” นาตาลีไม่ปฏิเสธ

“แม่ฮะ ผมชอบที่แม่เป็นคนตรงจังเลย” สีหน้าของเซเวียนเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวนาตาลี

ได้ยินอย่างนั้น นาตาลีก็ยิ้มแล้วตอบว่า “แหงละ ใครล่ะจะไม่ชอบแม่”

พอเซเวียนมองดูใบหน้าที่ไม่ได้สวมหน้ากากแปลงโฉมของนาตาลี เขาก็นึกถึงเด็กหญิงน้อยที่อ้อนแม่ของเขาตอนพบกันที่สนามบินขึ้นมา โดยไม่รู้ตัว

“แม่ฮะ เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ติดแม่แจวันนี้น่ะดูๆ ไปก็เหมือนแม่นะฮะ…”

“จริงเหรอ”

นาตาลีนึกถึงลูกสาวของตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อได้ยินอย่างนั้น

เมื่อห้าปีก่อน เธอคลอดฝาแฝดคู่หนึ่งออกมา แต่กลับถูกยาร่าแย่งเอาไปทันที เพราะความเกลียดชังที่ยาร่ามีต่อเธอ โอกาสที่เด็กๆ จะรอดมาได้จึงมีน้อยเต็มที

หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

ลูกสาวฉันคงอายุพอๆ กับสาวน้อยน่ารักที่เจอที่สนามบินวันนี้เลยถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่นะ