รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 12

ผ่านมาหลายวัน ตาลุงนั่นเริ่มเจ้ากี้เจ้าการชีวิตฉันมากขึ้น ตั้งแต่วันที่จดทะเบียนสมรสกัน เขาก็ไม่ยอมให้ฉันไปทำงานกับพี่วินอีกเลยหมายถึงพี่วินมอเตอร์ไซค์ ถ้าวันไหนเขามีธุระจริงๆ ก็จะมีคนขับรถมาส่งฉันถึงที่บ้าน เช้านี้ก็เช่นกันในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งอยู่ในรถก็เหลือบไปเห็นทะเบียนสมรส

"นี่ลุงทำไมเอาใบทะเบียนสมรสมาไว้ในรถแบบนี้ ทำไมไม่เก็บไว้ที่บ้าน"

"เธอจะไปรู้อะไรของมันต้องมีของมันต้องใช้"

"ลุงนี่! พูดจาเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้ว" แต่ฉันก็เลยหยิบมันขึ้นมาดูอีกครั้ง ใบสำคัญในการสมรสแสดงว่า นายภูตะวัน เจริญทรัพย์มากพาณิชย์ และ นางสาวนารา น้ำใจงามประเสริฐยิ่งเจริญทรัพย์ ได้จดทะเบียนสมรส ณ สำนักทะเบียน

"มาหางานทำ แต่ดันได้ผัว แม่รู้เอาฉันตายแน่ๆ " ฉันบ่นพึมพำทำคนเดียวเบาๆ

ผมได้ยินเธอบ่นเบาๆ ถึงจะเบา แต่อยู่ใกล้กันแค่นี้ยังไงผมก็ได้ยินชัดเจน ถ้อยคำที่นาราพูดออกมานั้น ผมอดที่จะอมยิ้มให้กับคำพูดของเธอ

"ผัวระดับประธานบริษัทเชียวนะ น่าภูมิใจจะตาย"

"พูดบ้าอะไรของลุงเนี่ย ฉันเป็นเมียแค่ในทะเบียนอย่าอิน แล้วไม่ต้องเล่นใหญ่ให้มันมากเพลาๆ ลงบ้างก็ได้"

"เมียในทะเบียนนั่นแหละในทางกฎหมายมันหมายถึงภรรยาหรือว่าเมียที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วนะ! ฉันกับเธอถ้าไม่นับเรื่องบนเตียงก็..."

"นี่ลุง! หยุดพูดเลยนะ หยุดเลย! ไม่ต้องพูดอะไรต่อแล้ว" เขาพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไงไอ้ลุงบ้า ไอ้เฒ่าหัวงู ไอ้ลุงลามก เขาทำฉันอายเสียจนอยากจะกระโดดลงจากรถให้รู้แล้วรู้รอดไป

"ถ้าฉันเป็นคนแบบที่เธอว่า คืนนั้นฉันต้องจัดเธอไปแล้ว ไม่ปล่อยให้ลอยนวลมาจนถึงทุกวันนี้หรอกนะ"

"ไอ้คนลามก! ไอ้ลุงบ้ากาม! นี่ใช่ไหมธาตุแท้ของคุณ นี่ฉันหลงผิดไปจดทะเบียนกับคนแบบคุณได้ยังไงกัน"

"ถึงแล้วเย็นนี้กลับบ้านพร้อมกันเหมือนเดิมนะ"

"ฉันนั่งวินกลับก็ได้ลุงไม่ต้องรอฉันหรอก"

"เป็นถึงเมียท่านประธาน ใครจะปล่อยให้เมียตัวเองนั่งวินกลับกันเล่า"

"หยุดเรียกฉันว่าว่าเมียได้แล้ว! ตาลุงบ้า"

"อ้าว! เธอลืมไปแล้วเหรอเราเพิ่งจดทะเบียนสมรสกันนะ เธอมีสิทธิ์ในตัวฉันทุกอย่างตามกฎหมายและเธอก็มีสิทธิ์ขาดแต่เพียงผู้เดียวด้วยนะจ๊ะเมียจ๋า" ฉันทำตาขวางใส่เขา แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป รู้สึกว่าเขาจะกวนประสาทฉันขึ้นทุกวัน ฉันไม่น่าหลงกลไปจดทะเบียนสมรสกับเขาเลยจริงๆ เอาคำนำหน้านางสาวของฉันคืนมา ฉันได้แต่คิดในใจและในตอนนี้คนในออฟฟิศก็มองฉันแปลกๆ แล้วด้วย

 "นี่! นาราเธอไปไหนมานี่มันเลยเวลางานไปเกือบห้านาทีแล้วนะ คิดว่าเป็นหลานท่านประธาน แล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ"

"ขอโทษค่ะ" ฉันเอ่ยขอโทษเธอไป เพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงให้มันยืดยาว ยิ่งเป็นพี่กนกอะไรนี่แล้ว ฉันยิ่งไม่อยากจะพูดด้วยให้มันต่อความยาวสาวความยืด