รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 18

ตอนนี้ใกล้มืดแล้ว แต่สองสาวยังไม่กลับ ผมอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ถนนแถวนี้ก็เปลี่ยว ถึงแม้นับดาวจะรู้เส้นทางดีก็ตามที แต่ส่วนมากบ้านมักจะอยู่ลึกเข้าไปในไร่ จึงทำให้สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าไม้เขียวขจีสุดลูกหูลูกตา

"ตาภู แกจะเดินทำไมแม่เวียนหัว มาทานข้าวได้แล้ว เดี๋ยวนับดาวกับเมียแกก็กลับแกเป็นเอามากเลยนะ"

"นับดาวไลน์มาบอกว่าจะแวะทานข้าวก่อนอาจจะกลับมืดสักหน่อย"

"สองคนชักจะเหลวไหลใหญ่แล้ว ค่ำๆ มีแต่ผู้หญิงขับรถมันอันตราย เดี๋ยวกลับมาจะโดนไม่ใช่น้อย"

"นานๆ ทีสาวๆ เขาจะได้ออกไปเที่ยว อย่าห่วงน้องหวงเมียหน่อยเลยพ่อเลี้ยง มาทานข้าวได้แล้ว" ผมไม่พูดอะไรต่อ แต่เดินไปนั่งทานข้าวตามคำบอกของน้องชาย โดยมีอาทิตย์กับแม่นั่งทานอยู่ก่อนแล้ว ใจของผมรู้สึกเป็นห่วง เพราะนาราเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก ผมกลัวว่าเธอจะพลัดหลงกับนับดาว เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วผมก็ขอตัวขึ้นห้องเลย

นับดาวพาฉันไปทานมื้อเย็น ซึ่งมีแต่เมนูอาหารเหนืออร่อยมาก น้ำพริกอ่องของโปรดฉันเลย ไหนจะขนมจีนน้ำเงี้ยวอีก ฉันกินจนพุงกางเลยทีเดียว หลังจากทานอาหารเสร็จเราก็กลับมาถึงบ้านมืดค่ำ ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว ฉันค่อยๆ ย่องเปิดประตูเข้าไปมองซ้ายแลขวาปรากฏว่าตาลุงหลับเรียบร้อยแล้ว

"เฮ้อ... ค่อยยังชั่วหลับไปได้ก็ดีหลับลึกไปเลยนะลุง" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมทั้งชุดมาใส่ในห้องน้ำ เพราะฉันไม่แน่ใจว่าตาลุงนั่นหลับสนิทหรือยัง ฉันอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมงก็ออกมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง ทาครีมก่อนเข้านอน ฉันเดินไปหยิบหมอนในตู้มากกั้นอาณาเขต อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้สึกดีกว่าไม่มีอะไรกั้น

ฉันแอบชำเลืองดูตาลุงอีกครั้ง ก่อนจะแน่ใจว่าเขาหลับแล้ว จากนั้นจึงค่อยๆ โน้มตัวนอนลงที่เตียงเบาๆ โดยมีเขาอยู่อีกฟากของหมอนกั้น ฉันนอนไม่หลับพลิกไปมาหลายรอบ ฉันรู้สึกรำคาญและอึดอัดกับบราที่สวมใส่ แน่นอนปกติเวลานอนฉันไม่ชอบใส่มันและผู้หญิงส่วนมากก็คงเป็นเหมือนกัน

เฮ้อ ฉันถอนหายใจอย่างแรง เมื่อนึกถึงสิ่งที่ต้องเผชิญไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน เสียงเธอถอนหายใจแรงๆ ออกมา จนทำให้ผมแอบยกฉีกที่มุมปาก ก่อนจะหยิบหมอนโยนลงไปที่พื้นทีละใบ

"เฮ้ย! ..ลุงทำอะไรเนี่ยหยุดเลยนะ!" ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้น เพื่อลงไปหยิบหมอนขึ้นมา แต่ถูกเขารั้งร่างอรชรอย่างแรง จนตอนนี้ฉันตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขาไปแล้ว

"เธอคิดว่าหมอนพวกนี้ จะทำอะไรฉันได้เหรอ ยังไม่ได้ทำโทษเลยนะ ทำไมกลับดึกแบบนี้! รู้ไหมว่ามันอันตราย"

"นี่ลุง! ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะที่ลุงจะได้มาทำโทษ" ฉันพูดพร้อมกับพยายามเอามือดันอกเขาเอาไว้ แต่เขายิ่งกอดรัดฉันแน่นขึ้น

"ใครว่าฉันจะทำโทษเธอแบบนั้น ฉันจะทำโทษเธอในแบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกันต่างหาก" เขาพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม ตอนนี้ใจฉันมันเต้นระรัว ราวกับกำลังซ้อมเต้นในผับในบาร์ยังไงอย่างนั้น

"ปล่อย ฉันไม่อยากใช้อ้อมกอดร่วมกับใคร" นาราจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าคำพูดของเธอ บ่งบอกถึงการหวงแหน ซึ่งทำให้ผมแอบฉีกยิ้มกว้างอีกครั้ง เธอพูดเหมือนกับว่าเธอกำลังหึงผมอยู่

"อย่าบอกนะว่าเธอหึงฉันกับฟ้ามุ่ย ฉันไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับฟ้ามุ่ย" ผมพูดขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอดของผม เธอใช้อุ้งมือเล็กๆ นั่นพยายามดันอกผมไว้ ยิ่งเธอทำแบบนี้ผมยิ่งชอบในความน่ารักของเธอ ไม่รู้ว่าผมหลงใหลนารานานแค่ไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

"ก็เห็นกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันยังกับงู แถมยังทำอะไรน่าเกลียดอีก ถ้าจะจูบกันขนาดนั้น ก็หาที่ลับตาคนหน่อยสิ" ผมว่าแล้วเชียวถ้ามองจากมุมนั้นก็จะเห็นในแบบที่เธอพูด