รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 33

ฉันนอนพลิกกายไปมาและเริ่มรู้สึกตัว เมื่อมีอะไรเย็นๆ มาสัมผัสที่ใบหน้าของฉัน ฉันพยายามจะปัดมันออก ทั้งที่ตาก็ยังหลับ

“อยู่นิ่งๆ ยัยจุ้นจะเช็ดตัวให้ เดี๋ยวจะจับเปลื้องผ้าให้หมดเลย บอกว่าให้อยู่นิ่งๆ ไง!" ฉันเริ่มงัวเงียรู้สึกตัวบ้างแล้ว ก่อนจะค่อยๆ กะพริบตาถี่ๆ แล้วลืมตาขึ้น

"อ้าว! เรามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมนาราถึงมานอนบนห้องได้ อย่าบอกนะว่าลุงอุ้มขึ้นมาอีกแล้ว นาราหลับลึกขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ใช่..ฉันเป็นคนอุ้มเธอขึ้นมาเองแหละ ช่วงนี้เป็นอะไรทำไมชอบนอนจังเลย ไม่สบายหรือเปล่าพรุ่งนี้ไปหาหมอกันไหม"

"นาราสบายดี สงสัยได้ผัวรวยมั้งก็เลยขี้เกียจ เอาแต่กินกับนอนไง"

"เหรอ..นี่แน่ะๆ!" เขาพูดพร้อมกับเอามือมาบีบจมูกของฉันไปมา ก่อนจะยีผมจนหัวฉันมันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว

"ลุงคราวหน้าไม่ต้องอุ้มนะ เรียกนาราให้ตื่นเลยก็ได้ ลุงแก่แล้วเดี๋ยวเข่าก็เสื่อม เป็นโน่นเป็นนี่นาราหาผัวใหม่ไม่รู้ด้วยนะ"

"ก็ลองดูสิ แต่ต้องข้ามศพฉันไปก่อนนะยัยจุ้น! นี่แน่ะๆ!" เขาพูดพร้อมกับดึงภรรยาสาวให้ล้มนอนลงราบกับเตียงกว้าง ก่อนจะจักจี้ที่เอวของเธอเบาๆ ไปมา

จากนั้นเขาก็แกล้งเอาจมูกคมเป็นสัน กดลงไปที่ซอกคอของเธอ พร้อมกับจูบและกัดเบาๆ ไปมา เมื่อหญิงสาวถูกสัมผัสนั้นต้องลงไปที่ผิวกาย การกระทำของสามีหนุ่มมันทำให้เธอจั๊กจี้และอดที่จะหัวเราะเสียงดังออกมาไม่ได้ เสียงหยอกล้อของสองสามีภรรยากำลังทำให้ผู้หญิงอีกคนที่แอบฟังอยู่หน้าประตูนั้น หล่อนได้กำมือแน่น พร้อมทั้งกัดฟันเสียงดังกรอดๆ อย่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน ก่อนที่พ่อเลี้ยงตะวันจะตะโกนออกไป อย่างไม่ชอบใจ

“ใครน่ะมีอะไร" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งอย่างหัวเสีย เมื่อเสียงเคาะประตูมันดังขึ้น ขัดจังหวะของเขา

"พลอยเอง พลอยมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา ภูออกมาคุยกับพลอยหน่อยได้ไหม" ชายหนุ่มหันมามองหน้าภรรยาสาวเป็นเชิงตั้งคำถาม เพื่อขอความเห็นว่าเขาควรไปดีหรือไม่

"ลุงไปเถอะ นาราก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน เหนียวตัวไปหมดแล้ว อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวตามลงไป รู้สึกหิว จะลงไปหาอะไรทานสักหน่อย"

"จะทานอะไรไข่เจียวไหมเดี๋ยวทำไว้ให้"

"อะไรก็ได้นาราทานได้หมดแหละ ขอบคุณนะคะคุณลุง"

ฟอด!! ฉันพูดพร้อมกับหอมเขาไปฟอดใหญ่ ก่อนจะลุกไปคว้าผ้าเช็ดตัว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนตาลุงนั่นก็เดินลงไปด้านล่างแล้ว

"อ้าว! ..ภูจะทานข้าวเหรอ"

"เปล่า ทำให้นารา พลอยมีอะไรคุยมาสิเดี๋ยวภูทำไปด้วยคุยไปด้วยก็ได้"

"ดูภูจะรักเด็กคนนี้มากนะ เธอไม่ใช่สเปกของภูสักหน่อย ทำไมภูถึงได้ชอบเธอจัง" พลอยยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ของห้องครัว คอยตั้งคำถามเขา ขณะที่พ่อเลี้ยงตะวันก็ตั้งกระทะทอดไข่ไปด้วย

"พรุ่งนี้ไปช่วงเช้านะ เพราะช่วงบ่ายภูมีนัดกับเมืองราม เพื่อนที่ไร่องุ่น"

"ได้สิช่วงเช้าอากาศดีพลอยชอบ เอ่อ ภูมียานวดไหมพอดีพลอยรู้สึกปวดเท้า สงสัยจะนั่งรถมาไกล"

"อืม..แป๊บหนึ่งนะเดี๋ยวภูหาให้" แล้วพ่อเลี้ยงตะวันก็เดินตรงไปที่ตู้ยาเขาหยิบขึ้นมาอ่านฉลากดู สักพักก็ได้ยานวดที่ต้องการ

“ได้แล้วพลอย" เขาพูดพร้อมกับยื่นยาให้กับเธอ แต่พลอยกลับยกขาขึ้นเหยียดยาวไปกับโซฟา

"ภูช่วยนวดให้พลอยหน่อยสิ พลอยนวดไม่ไหวมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย" พ่อเลี้ยงตะวันยืนเก้ๆ กังๆ เขาไม่รู้จะปฏิเสธเพื่อนยังไง ยิ่งรู้ว่าเธอท้องอยู่เขายิ่งสงสารและเห็นใจ

"ก็ได้เดี๋ยวภูจะนวดให้ พลอยก็นั่งในท่าที่สบายก็แล้วกันนะ ยิ่งท้องอยู่ไม่ต้องเกร็ง"

นาราอาบน้ำเสร็จแล้วเดินลงมา กลิ่นของไข่เจียวนั่นมันช่างหอมยั่วยวนเธอเหลือเกิน และแล้วหญิงสาวกลับก้าวขาไม่ออก เมื่อภาพตรงหน้าสามีของเธอกำลังบีบนวดและคลึงเท้าให้กับหญิงอื่นอย่างอ่อนโยน เขาไม่ควรทำแบบนี้ให้กับใคร ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเพื่อนที่สนิทแค่ไหนก็ตาม

คำพูดกับการกระทำของเขามันช่างสวนทางกันเหลือเกิน คำว่าเพื่อนที่เขาบอกกับเธอนั้น มันเป็นเพียงแค่ข้ออ้างหรือเปล่า นั่นคือคำถามที่ค้างคาใจหญิงสาวในเวลานี้ เธอทนไม่ไหวกับภาพตรงหน้า

ก่อนจะสับเท้าเดินหันหลังกลับขึ้นห้องไป กี่ครั้งแล้วที่เขาทำให้เธอต้องเจ็บช้ำน้ำใจ เพราะเรื่องผู้หญิง แต่เธอก็ให้อภัยในความซื่อของเขา ที่ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขาตั้งใจที่จะทำหรือแกล้งโง่เนียนๆ เพื่อหลอกเธออยู่กันแน่ ผู้ชายที่แสนดีอย่างเขาจะไม่ทันมายาหญิงขนาดนั้นเชียวหรือ ในเมื่ออายุก็ไม่ใช่น้อยแล้ว นั่นคือสิ่งที่นารากำลังคิดน้อยใจในตัวของสามี