รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 7

พระอาทิตย์สาดแสงในยามเช้า แสงสีทองสาดส่องเข้ามาในห้อง แม้จะมีผ้าม่านปิดเอาไว้ก็ไม่มิด เมื่อแสงในยามเช้าส่องเข้ามา พอให้รับรู้ได้ว่ามันคือแสงอรุณของเช้าวันใหม่ หนุ่มสาวทั้งสองยังคงนอนกอดกันกลม ประหนึ่งว่าเป็นคนรักกัน นารายังคงโอบพร้อมกับซบใบหน้าเข้ากับอกกว้าง

เธอรู้สึกอบอุ่นกับอ้อมกอดนี้ ราวกับว่าโหยหามันมาทั้งชีวิต ตั้งแต่ขาดบิดาไปเวลาอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายตรงหน้า มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เมื่อมีเขาอยู่ข้างกาย ในยามที่เธอเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ ใครจะรู้ว่าเธอจะได้มาอยู่ร่วมชายคา บ้านเดียวกับหนุ่มหล่อที่เป็นถึงเจ้าของโรงงานและบริษัทใหญ่โต แถมยังมีไร่องุ่นอีกด้วย

หากสาวๆ รู้ว่าเธอได้นอนกอดเขาทั้งคืน คงจับเธอไปตบซ้ายขวาให้สาแก่ใจ ที่เอาชายในฝันของพวกหล่อนมากกไว้ในอ้อมกอดแบบนี้ คงอิจฉาแย่เลย

กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงของนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้หญิงสาวพลิกกาย เพื่อเอื้อมมือไปคว้านาฬิกามาปิดเสียง ทั้งที่ตายังหลับอยู่ ในขณะเดียวกันนาราเพิ่งจะรู้สึกตัวคล้ายกับว่าเตียงนี้ไม่ได้มีเพียงแค่เธอเพียงคนเดียว

"อย่าเพิ่งลุกนอนต่ออีกหน่อยได้ไหมยังเช้าอยู่เลย" ชายหนุ่มตรงหน้าพูดทั้งที่ไม่ลืมตา แต่มือของเขาได้คว้ามาที่เอวของฉันแล้วกอดรัดเอาไว้เข้าร่างกำยำ ฉันตกอยู่ในภวังค์ เมื่อรู้ว่าตาลุงบ้าคงนอนกับฉันบนเตียงนี้ทั้งคืน

เมื่อสติสตางค์ฉันกลับมา ฉันไม่รอช้ารีบผลักเขาออกอย่างแรง ก่อนจะใช้เท้ายันเขาลงไปกองกับพื้น เพื่อให้พ้นจากอ้อมกอดที่รัดแน่นเสียจนฉันจะหายใจไม่ออก

"โอ๊ย! อะไรของเธอเนี่ย เธอจะฆ่าฉันหรือไง" เขาร้องโวยวายออกมาดังลั่น เมื่อฉันผลักและถีบเขาไปอย่างไม่ยั้ง ก่อนที่ฉันจะหยิบหมอนมาได้ แล้วก้มลงไปตีเขาซ้ำๆ แบบรัวๆ โดยที่เขาตั้งหลักไม่ทัน

"ไอ้ลุงบ้า! ไอ้คนโรคจิต! ไอ้คนฉวยโอกาส! ไอ้คนมักมาก! ไอ้คนลามก! ไอ้คนเลว! ไอ้คนบ้า...ไอ้!...ไอ้!" ฉันไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาดี ระหว่างที่ฉันด่าเขา ฉันก็ใช้หมอนตีเขาไปด้วย แต่ตาลุงนี่มีแรงเยอะกว่าเขาจับข้อมือของฉันเอาไว้พัลวัน เพราะต่างคนต่างก็ไม่ยอมกัน แต่ตอนนี้ฉันกำลังเสียเปรียบ เพราะแรงที่มีเริ่มจะแผ่วลงแล้ว

"หยุด! หยุดก่อน! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! บ้าพอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็อยู่นิ่งๆ แล้วฟัง! เธอเอาแรงมาจากไหน ข้าวก็ไม่ได้กินแรงเยอะยังกับช้าง" เขาตะโกนออกมาเสียงดัง ส่วนฉันยังหายใจแรงเพราะหอบเหนื่อย จากการตีเขาไม่ยั้งมือ ฉันหยุดตีแต่ก็ยังมองเขาตาขวางยังไม่ยอมลดละเช่นกัน

"อย่าบอกนะว่าลุงลักหลับฉัน! ฮือๆ! เวอร์จิ้นฉันจบกันเกมแล้ว!"

โป๊ก!

"นี่แหนะ!” เขาเขกมาที่หัวฉันหนึ่งโป๊กอย่างแรง จนฉันต้องเอามือลูบไปมาเบาๆ ไอ้ลุงบ้าเนี่ย เขกลงมาได้ยังไงก็ไม่รู้เจ็บชะมัดเลย