สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1012

บทที่ 1012 วิกฤตรายล้อมทุกทาง

บทที่ 1012 วิกฤตรายล้อมทุกทาง

สิงเจียซือถอดเครื่องประดับศีรษะออก ปล่อยผมคลายลงมาหลวม ๆ

“อย่างนี้สบายขึ้นมาก”

เพื่อที่จะสวมมงกุฎหงส์ สิงเจียซือจำต้องทาน้ำมันจำนวนมากลงบนผม บัดนี้คลายออกเล็กน้อยแล้ว ไม่ได้แน่นถึงเพียงนั้น สบายหัวขึ้นมากทีเดียว

“อีกประเดี๋ยวข้าจะกำชับบ่าวรับใช้นำอาหารมาให้เจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องรอข้า ต้องการสิ่งใดก็ให้บ่าวรับใช้เตรียมให้”

“เจ้าค่ะ”

“ไยเจ้าต้องก้มหน้าอยู่ตลอดเวลา?” ลู่ฉาวอวี่เลิกคิ้ว

สิงเจียซือเงยหน้าขึ้นมองเขา เพียงแวบเดียว ดวงตานางฉายแววประหลาดใจ

นางยกมือขึ้นลูบใบหน้าแล้วกระซิบ “ใต้เท้ายังต้องรับรองแขก ท่านไปทำธุระของท่านเถิด ไม่ต้องห่วงข้า”

ลู่ฉาวอวี่ยื่นมือไปทางนาง

สิงเจียซือตื่นตระหนก เบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างในทันที

ลู่ฉาวอวี่หยิบถ้วยชาถ้วยหนึ่งมาจากตรงนั้นแล้วส่งให้นาง “ดื่มน้ำสักถ้วยเถอะ”

สิงเจียซือ “…”

เขาเพียงแค่จะหยิบถ้วยน้ำหรือ?

นางกำลังคิดอะไรกัน?

สิงเจียซือมองลู่ฉาวอวี่ที่หันหลังรินน้ำชาอีกถ้วย

เขาสวมชุดแต่งงานสีแดง เมื่อเทียบกับความเย็นชายามปกติ วันนี้เขาดูสง่างามขึ้นเล็กน้อย รู้สึกราวกับสีแดงภายในห้องไม่อาจบดบังความหล่อเหลาของเขาได้แม้แต่น้อย

รูปร่างของเขาสูงเพรียว ชวนให้คนรู้สึกไว้วางใจและปลอดภัย

“ใต้เท้าไม่ต้องรีบไปรับรองแขกหรือ?”

สกุลลู่ขาดแคลนคนรับรองแขกตั้งแต่เมื่อไหร่?

แน่นอนว่าไม่ขาดแคลน

อีกทั้งเมื่อฝ่าบาทและฮองเฮาอยู่ที่นี่ ถึงแม้แขกคนอื่น ๆ ถูกละเลย ก็ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยอะไร

“หากเจ้าเหนื่อยก็เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำเถอะ”

“เจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นข้าออกไปก่อนแล้ว”

“ใต้เท้าค่อย ๆ เดิน”

ลู่ฉาวอวี่ออกจากห้องไปแล้ว

ฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยค้อมคำนับ

“ดูแลคุณหนูของพวกเจ้าให้ดี หากนางต้องการสิ่งใดเพียงแค่บอกคนในจวน”

“เจ้าค่ะ ท่านเขย”

สิงเจียซืออยู่ข้างในได้ยินคำพูดของฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยก็รู้สึกแก้มร้อนผ่าว ๆ ขึ้นมา

ลู่ฉาวอวี่กำลังจะไปรับรองแขกที่เรือนหน้า

ขณะที่เขาผ่านประตูข้างไปก็เห็นคนยกอาหารเข้ามา

“บ่าวรับใช้ในจวนนี้ช่างสายตากว้างไกล” หยางจงเซิงที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “แต่ก็นะ พระชายาแต่ไรมาก็เอาใจใส่ยิ่งนัก บัดนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีลูกสะใภ้ บ่าวรับใช้ในจวนย่อมรุดไปประจบประแจงนาง”

ลู่ฉาวอวี่หยุดฝีเท้า

“ใต้เท้า มีอะไรหรือขอรับ?”

“คนที่ผ่านไปเมื่อครู่สูงไปหน่อยหรือไม่?”

“สูงหรือ?”

จางอี้เอ่ย “ดูเหมือนจะสูงเล็กน้อยจริง ๆ เกือบจะสูงเท่าข้าแล้ว สาวใช้ผู้หนึ่งรูปร่างสูงขนาดนี้ โดดเด่นยิ่งนัก”

“ไม่เพียงสูง ทว่ายังถืออาหารได้มากมายเพียงนั้น แม้กระทั่งน้ำแกงข้างในยังไม่หกด้วยซ้ำ” ลู่ฉาวอวี่กล่าวเสริม “ผิดปกติ”