สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1017

บทที่ 1017 ลู่ฉาวอวี่จนปัญญา

บทที่ 1017 ลู่ฉาวอวี่จนปัญญา

หลังจากมื้ออาหาร เหล่าบุรุษก็ไปจัดการเรื่องของตนต่อ

ลู่ฉาวอวี่มีวันลาแต่งงานถึงสามวันจึงไม่จำเป็นต้องไปสำนักตรวจการ

มู่ซืออวี่ถามสิงเจียซือว่าบาดแผลที่แขนของนางเป็นอย่างไรบ้าง ฝ่ายหลังตอบว่าไม่ร้ายแรงอะไร

หลังจากยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าว่านางไม่เป็นอะไร มู่ซืออวี่จึงตัดสินใจพาทั้งครอบครัวออกไปซื้อของ อยากซื้อสิ่งใดก็ซื้อสิ่งนั้น

ยากนักที่ลู่จื่ออวิ๋นจะได้กลับมาสักครั้ง มู่ซืออวี่แน่นอนว่าย่อมต้องการเลือกของที่ลูกสาวคนโตชอบให้มากหน่อย นอกจากนี้ สิงเจียซือเพิ่งแต่งเข้ามา ในฐานะสะใภ้ของสกุลลู่ ย่อมต้องให้มีหน้ามีตาเสียหน่อย

ยิ่งกว่านั้น การจับจ่ายใช้สอยยังเป็นเรื่องสนุกสำหรับสตรี บัดนี้ในครอบครัวมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกคน พวกเขาย่อมต้องไปจับจ่ายใช้สอยให้มาก กระชับความสัมพันธ์

สิงเจียซือลอบมองลู่ฉาวอวี่ ถามเขาอย่างไร้สุ้มเสียงว่าควรจัดการอย่างไรดี

ลู่ฉาวอวี่ส่งสัญญาณให้นางตามมารดาตนไป

“พระชายามาทางนี้แล้ว รีบเตรียมตัวต้อนรับเร็วเข้า” เถ้าแก่ร้านขายผ้าวิ่งกลับเข้าไปในร้าน บอกคนงานภายในร้านให้เตรียมตัวให้พร้อม

ไม่แปลกใจที่เหตุใดเถ้าแก่จึงตื่นเต้นเพียงนี้ วันนี้เทพแห่งความมั่งคั่งมาเผื่อแผ่ความมั่งคั่งด้วยตนเอง ขอเพียงนางเข้ามาในร้าน นางชอบสิ่งใดก็จะซื้อสิ่งนั้น ราวกับไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่น้อย

มู่ซืออวี่พาลูกชายกับลูกสะใภ้และลูกสาวทั้งสองคนเข้าไปในร้านขายผ้า

“ฉาวอวี่ รีบมาดูผ้าพับนี้เร็ว เป็นอย่างไร?” มู่ซืออวี่หยิบผ้าพับหนึ่งขึ้นมาเทียบลงไปบนตัวเขา

“ท่านแม่ ข้าไม่ชอบสีเข้มสดเพียงนี้” ลู่ฉาวอวี่ขมวดคิ้ว

“เจ้าไม่ชอบ แต่เจียซือชอบนี่!” มู่ซืออวี่เอ่ย “สีนี้ใส่ได้ทั้งบุรุษสตรี ซื้อไปตัดชุดให้พวกเจ้าคนละชุด ใส่แล้วจะต้องดูดีเป็นแน่”

สิงเจียซือ “…”

ในสมองของนางปรากฏภาพที่สวมใส่ชุดสีเดียวกับลู่ฉาวอวี่ขึ้นมา ทั่วทั้งตัวนางพลันชะงักค้าง

“ท่านแม่ ไม่ต้องแล้วเจ้าค่ะ” สิงเจียซือเอ่ย “ท่านพี่ไม่ชอบ พวกเราไปดูอย่างอื่นกันเถิด!”

“อย่างอื่นก็ดี ผืนนี้ก็เอา” มู่ซืออวี่เลือกผ้าไหมอีกสองสามพับให้กับลู่จื่ออวิ๋นและน้องสาว

“ท่านแม่ สีนี้ไม่เลวเลยนะเจ้าคะ? ท่านกับท่านพ่อตัดสักชุดจะต้องดูดีเป็นแน่” ลู่จื่ออวิ๋นเดินออกมาพร้อมกับผ้าพับหนึ่ง

มู่ซืออวี่มองปราดเดียวแล้วเอ่ย “ได้ เอามาเถอะ!”

นางเป็นคนหนังหนา ถึงแม้จะสวมใส่ชุดคู่กับลู่อี้ก็ไม่เป็นไร หลายปีมานี้ลู่อี้ก็เริ่มคุ้นชินกับนิสัยไร้ขีดจำกัดของนางแล้ว นับประสาอะไรกับผ้าสีม่วงเข้มพับนี้ แม้กระทั่งเป็นสีแดงสด เขาก็คงกล้าสวม

ท่านอ๋องลู่กลัวภรรยา เรื่องนี้เป็นที่รู้ดีกันทั่วหล้า ผู้ใดจะกล้าหัวเราะเยาะเขา?

ลู่ฉาวอวี่ถือของห่อน้อยห่อใหญ่ไว้ในมือ

สิงเจียซือหันกลับไปมองอีกฝ่าย แล้วช่วยแบ่งห่อเล็ก ๆ หลายห่อมาถือเอาไว้เอง

มู่ซืออวี่แสร้งทำเป็นมองไม่เห็น มองหน้าลู่จื่ออวิ๋นแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยกับลู่ฉาวอวี่ “ข้ากับน้องสาวสองคนของเจ้าจะเข้าไปดูข้างในหน่อย เจ้าจะเข้าไปหรือไม่?”

ลู่ฉาวอวี่มองตามสายตาของมู่ซืออวี่ จึงเห็น…

หอนงคราญ

หอนงคราญเป็นสถานที่ขายของใช้ส่วนตัวสตรีโดยเฉพาะ

แน่นอนว่าเขาย่อมไม่อาจเข้าไปที่นั่นได้

“ท่านแม่ ท่านไว้ชีวิตข้าเถอะ!”

“ข้าเพียงแค่ถามความคิดเห็นของเจ้า หากเจ้าไม่ไป ข้ายังจะบังคับให้เจ้าเข้าไปได้หรือ? เอาอย่างนี้ เจ้ากับเจียซือไปทางนั้น ช่วยเราเลือกเครื่องประดับสักสองสามชิ้น ภารกิจนี้ให้เป็นหน้าที่เจ้าแล้ว หลังจากเลือกเสร็จเจ้าก็พาเจียซือไปเดินเล่นเสียหน่อย กลางวันก็ไม่ต้องกลับมาทานอาหาร หาภัตตาคารสักแห่งเติมท้องสักมื้อเถอะ อย่าได้รังแกนางล่ะ!” มู่ซืออวี่เอ่ย “ประเดี๋ยวข้าจะพาอวิ๋นเอ๋อร์ไปเที่ยวเล่น นางไม่ได้กลับมานานแล้ว ให้นางได้ผ่อนคลายบ้าง”

“ขอรับ”

หลังจากลู่ฉาวอวี่กับสิงเจียซือไปแล้ว ลู่จื่ออวิ๋นก็เอ่ยขึ้น “ท่านแม่ เมื่อวานนี้เพิ่งเกิดเรื่อง วันนี้พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้เตร็ดเตร่เช่นนี้คงไม่เกิดเรื่องอีกนะเจ้าคะ?”

“หากมีคนคิดจะลงมือจริง ๆ คนที่พ่อเจ้าจัดเตรียมไว้ย่อมปรากฏตัวออกมาจับเขาได้พอดี เจ้าไม่เห็นหรือว่าถนนสองเส้นนี้ล้วนมีแต่คนคุ้นหน้า? คนเหล่านั้นล้วนเป็นหูตาที่พ่อเจ้าเตรียมการไว้”

ลู่จื่ออวิ๋นไม่ได้สังเกตจริง ๆ

นางคิดว่ามู่ซืออวี่พาพวกตนออกมาเดินเล่นช่างกล้าหาญยิ่งนัก ที่แท้ไม่ใช่กล้าหาญ หากแต่ได้เตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว

หอนงคราญก็มีบุรุษเข้ามาเช่นกัน เพียงแต่จะดื่มชาพักผ่อนอยู่ที่ห้องแยกอีกห้องหนึ่งต่างหาก รอสตรีเลือกของแล้วค่อยจ่ายเงิน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย