สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1096

บทที่ 1096 ตอนพิเศษ (3)

บทที่ 1096 ตอนพิเศษ (3)

“นางเป็นคนของข้า” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “พวกท่านคิดจะฉุดหญิงสาวชาวบ้านหรือ?”

“ถุย! การแต่งงานเป็นคำสั่งของบิดามารดา วาจาของแม่สื่อ ข้าเป็นแม่นาง ข้าบอกว่าจะแต่งนางให้ผู้ใดก็แต่งให้ผู้นั้น นอกจากนี้ คหบดีจางส่งสินสอดมาเมื่อครึ่งเดือนก่อน ข้าก็รับปากแล้ว เจ้านับเป็นอะไร? ทาสผู้หนึ่งที่นางซื้อมา หน้าตาอัปลักษณ์กลับวาดฝันเสียสวยหรู!”

“ข้าแต่งให้เขาแล้ว” หลิวจิ่วจู๋เอ่ย “พวกท่านทำเช่นนี้จะถูกฟ้อง”

“ได้สิ เช่นนั้นก็ไปฟ้อง” คหบดีจางมองหลิวจิ่วจู๋อย่างหื่นกระหาย “นายอำเภอเป็นพี่ชายภรรยาของข้า ข้าอยากจะรู้นักว่าเขาจะช่วยเจ้าหรือช่วยข้า”

“สถานการณ์ในยามนี้ ราชสำนักตรวจสอบเข้มงวด หากนายอำเภอฝ่าฝืนกฎหมายเพื่อผลประโยชน์ของตน ไม่รู้ว่าตำแหน่งนายอำเภอนั้นของเขาจะรักษาไว้ได้หรือไม่?” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “ผู้ตรวจการกระทำการยุติธรรมไม่เห็นแก่หน้าใคร คิดว่าคงยินดีที่จะช่วยเราจัดการคดีนี้”

“เช่นนั้น ข้าก็จะทำให้พวกเจ้าออกจากประตูนี้ไปไม่ได้” คหบดีจางโบกมือ จิตสังหารฉายชัดอยู่ในแววตา

ทาสผู้หนึ่ง คิดจะฆ่าก็ฆ่าได้

ที่นี่สวรรค์สูงเกินเอื้อมฮ่องเต้ห่างไกล ถึงแม้จะฆ่าทาสไปสักสองสามคน คิดจะลบร่องรอยก็ง่ายดายยิ่ง

คหบดีจางเป็นคนสำคัญของที่นี่ เรื่องพรรค์นี้ก็ทำมาไม่น้อย ตอนนี้เขาไม่สนใจจะพูดพร่ำเพรื่อ สั่งให้พวกอันธพาลจัดการสวะที่นอนอยู่บนเตียงทันที

อันธพาลหลายคนนั้นเดินเข้าไปหาลู่ฉาวจิ่ง

คนเหล่านี้ช่วยคหบดีจางฆ่าคนมาไม่น้อย แต่ละคนล้วนเลวทรามต่ำช้า

หลิวจิ่วจู๋ยืนขวางหน้าลู่ฉาวจิ่ง “พวกเจ้ามีอะไรก็มาหาข้า ไม่เกี่ยวกับเขา”

ถึงตอนนี้ หญิงสาวเห็นแล้วว่าการต่อต้านของตนช่างไร้ประโยชน์ ไม่อยากดึงลู่ฉาวจิ่งเข้ามาเกี่ยวข้อง อย่างมากไปกับพวกเขาก็คงจบเรื่อง ส่วนในภายหน้า…

นางไร้หนทาง

คหบดีจางเปลี่ยนสตรีไปมากมายหลายคน การตายของสตรีเหล่านั้นช่างน่าเวทนา หากนางแต่งไป คงไม่อาจมีชีวิตรอด ยังไม่สู้ตายอย่างไร้มลทิน

ลู่ฉาวจิ่งดึงหลิวจิ่วจู๋ไปด้านข้าง ครั้นอันธพาลเหล่านั้นเหวี่ยงหมัดลงมา เขาก็ต่อยออกไป

พลั่ก!

ภาพนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป กระทั่งเขาจัดการกับอันธพาลคนแรกแล้ว อันธพาลคนที่สองและคนที่สามก็ตามไปติด ๆ

พลั่ก! พลั่ก!

อันธพาลผู้หนึ่งถูกต่อยเข้าที่หน้าอกหนึ่งที ถึงกับกระอักเลือดออกมา

อันธพาลอีกผู้หนึ่งมีเสียงกระดูกลั่นดังกร๊อบ แขนหักในทันที

คหบดีจางตกตะลึง “พวกเจ้าเข้าไปพร้อมกัน”

อันธพาลที่เหลือเริ่มหวาดกลัวเล็กน้อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม พวกเขาติดตามคหบดีจาง กินดีอยู่ดีมามาก หากไม่ฟังคำสั่งเขา ภายหน้าเกรงว่าจะไม่มีชีวิตที่ดีได้อีก

ในยามนี้จำต้องกัดฟันทนแล้ว

ขาของลู่ฉาวจิ่งบาดเจ็บสาหัสจึงลุกจากเตียงไม่ได้

มิฉะนั้น คนเหล่านี้คงถูกเขาโยนออกไปตั้งนานแล้ว

เพียงแต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ฝีมือของเขาก็ยังทำให้คนพวกนี้หวาดกลัว

หลิวจิ่วจู๋มองลู่ฉาวจิ่งด้วยความชื่นชม

ร้ายกาจยิ่งนัก!

นางซื้อลู่ฉาวจิ่งมา ล้วนเป็นเพราะเห็นว่าเขาน่าสงสารเกินไป ถูกกักขังอยู่ในกรง ทั้งยังจะถูกขายไปเป็นทาสในทะเลทราย

หยิงสาวนึกไม่ถึงว่าจะซื้อผู้ช่วยชีวิตคนหนึ่งมาได้

หลิวจิ่วจู๋รู้สึกว่าตนโชคดีไม่เลวขึ้นเรื่อย ๆ การซื้อลู่ฉาวจิ่งมานับว่าเป็นการกระทำที่ฉลาดที่สุด เพราะฝีมือเขาดีเพียงนั้น หากเขาคิดจะทำร้ายนาง เดิมทีนางก็ไม่สามารถต่อต้านได้เลย

“พวกท่านยังไม่ไปอีกหรือ?” หลิวจิ่วจู๋เริ่มมั่นใจขึ้นมา เสียงที่กล่าวออกไปก็ดังขึ้นตามไปด้วย

อวี้ซื่อหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว