สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1097

บทที่ 1097 ตอนพิเศษ (4/1)

บทที่ 1097 ตอนพิเศษ (4/1)

“จิ่วจู๋ จิ่วจู๋…”

หญิงสาวอายุราว ๆ สิบห้าสิบหกปีบุกเข้ามา เมื่อเห็นลู่ฉาวจิ่งก็รีบเบือนหน้าหนี มองที่ประตูแล้วกล่าว “ขออภัย ข้ามาผิดที่… ไม่ถูกสิ ที่นี่คือบ้านของจิ่วจู๋!”

หลิวจิ่วจู๋ถือยาต้มออกมาจากห้องครัว

“ชิงซือ มีอะไรหรือ?”

หยางชิงซือหันกลับมา ชี้ไปทางลู่ฉาวจิ่งแล้วกล่าวว่า “เขาเป็นผู้ใดหรือ?”

“สามีข้า” หลิวจิ่วจู๋ตอบอย่างเปิดเผย

ลู่ฉาวจิ่ง “…”

ถึงแม้เขาจะยังใช้หน้ากากหนังมนุษย์ ทว่าประสิทธิภาพของหน้ากากนี้ดีเป็นเป็นพิเศษจึงยังเห็นแก้มที่เปล่งสีแดงเรื่อของเขา

หลิวจิ่วจู๋ยกยาต้มมาให้แล้วเอ่ยกับลู่ฉาวจิ่ง “ยาต้มเสร็จแล้ว เจ้ารีบดื่มเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะช่วยใส่ยาให้ใหม่”

“ขอบคุณ” ลู่ฉาวจิ่งกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ

หยางชิงซือถูกคำว่า ‘สามี’ ทำให้ตกตะลึง นางจึงลากหลิวจิ่วจู๋เดินไปข้าง ๆ “เกิดอะไรขึ้น? คนผู้นี้มาจากที่ใด? เหตุใดข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีสามีแล้ว?”

“แม่เลี้ยงบังคับให้ข้าแต่งงาน เจ้าก็รู้ นางเพียงแค่อยากได้ที่ดินสามหมู่ที่ท่านย่าทิ้งไว้ หากข้าแต่งงานแล้ว บ้านกับที่ดินของข้าย่อมถูกเอาไป ข้าไม่ชอบสิ่งที่นางทำ ข้าจึงหาสามีแต่งเข้าบ้านเอง เช่นนี้ของ ๆ ท่านย่าก็ไม่ต้องยกให้พวกเขาแล้ว” หลิวจิ่วจู๋กล่าวอย่างภาคภูไม่ใจ “เป็นอย่างไร? ข้าฉลาดมากใช่หรือไม่?”

หยางชิงซือ “…”

ฉลาดอะไรกัน เพื่อที่ดินสามหมู่แล้วถึงกับซื้อชายอัปลักษณ์ผู้หนึ่งกลับมา นี่เป็นความฉลาดประเภทใด?

“ถึงแม้เจ้าจะซื้อบุรุษก็ควรซื้อบุรุษหน้าตาหล่อเหลาหน่อยหรือไม่?” หยางชิงซือจิ้มหน้าผากหลิวจิ่วจู๋แล้วกล่าว “เจ้าใส่ใจสักหน่อยได้หรือไม่ เจ้าคนโง่”

หลิวจิ่วจู๋กล่าว “เขาหล่อมากเลยนะ!”

เมื่อถูกพี่น้องของนางด่าว่าโง่ นางก็ไม่โกรธ เพราะนางรู้ว่าท่านย่าไม่อยู่แล้ว ตอนนี้มีเพียงพี่น้องผู้นี้เท่านั้นที่ห่วงใยนาง

“ตาของเจ้าคงไม่มีปัญหากระมัง?” บุรุษที่อัปลักษณ์เพียงนี้ในสายตาของหลิวจิ่วจู๋ดูหล่อเหลาหรือ?

“ข้าคิดว่าเขาดีทีเดียว” หลิวจิ่วจู๋พึมพำ “เมื่อครู่หากไม่ใช่เพราะเขา ข้าคงถูกจับไปแล้ว คหบดีจางวางอำนาจบาตรใหญ่เพียงใดเจ้าก็รู้ หากข้าตกไปอยู่ในมือเขา เจ้าคงไม่ได้เห็นข้าอีก”

“จริงสิ ข้ามาหาเจ้าก็เพราะอยากพูดคุยเรื่องคหบดีจาง” หยางชิงซือกล่าว “พี่สะใภ้คนใหม่ผู้นั้นของเจ้าถูกคหบดีจางจับตัวไปแล้ว”

แน่นอนว่าพี่สะใภ้คนใหม่ที่หยางชิงซือกล่าวเป็นหญิงที่แม่เลี้ยงผู้นั้นแต่งให้ลูกติดของนาง

ตอนนั้นมารดาของหลิวจิ่วจู๋อุ้มท้องทำงานหนักอยู่ที่บ้าน หญิงม่ายจากหมู่บ้านข้าง ๆ มายั่วยุ บอกว่าสามีของนางปีนกำแพงบ้านตนทุกวัน นางควรรู้ว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร ไสหัวตนเองไปให้พ้น ยกตำแหน่งภรรยาให้เสียดี ๆ

แม่ของหลิวจิ่วจู๋ถูกกระตุ้น น้ำเดินก่อนกำหนด คลอดหลิวจิ่วจู๋ผู้ที่ยังไม่ครบกำหนดคลอดออกมาด้วยความลำบาก อย่างไรก็ตาม โชคชะตาของแม่นางช่างน่าเวทนาจึงตายไปเช่นนั้น

เพราะเหตุการณ์นี้ ท่านย่าจึงต้องแตกหักกับพ่อของนาง พาหลิวจิ่วจู๋ออกมาเลี้ยงดูด้วยตนเอง ด้วยท่านย่าเป็นหมอตำแยในท้องที่ มีความรู้ด้านการแพทย์ จึงสามารถเลี้ยงดูหลานจนเติบใหญ่ขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตาม หลายปีมานี้ พ่อชั่ว ๆ ของหลิวจิ่วจู๋ไม่เคยมาดูดำดูดี หลิวจิ่วจู๋จึงไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อเขา นึกไม่ถึงว่าท่านย่าจะด่วนจากไป พ่อชั่ว ๆ ผู้นั้นและแม่เลี้ยงจึงคิดจะขายนาง

“ถูกจับไปแล้วจริง ๆ หรือ?”

“จริงสิ” หยางชิงซือยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่น “สตรีผู้นั้นมักจะรังแกเจ้า ตอนนี้ถึงคราวเคราะห์ร้ายแล้วกระมัง!”

หลิวจิ่วจู๋หันกลับไปมองลู่ฉาวจิ่ง “ขอบคุณสามี ไม่เช่นนั้นผู้ที่ถูกจับไปคงเป็นข้าแล้ว”

ลู่ฉาวจิ่ง “…”

สามี คำนี้ดูเหมือนนางจะเรียกได้คล่องปากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

“ข้าไม่เข้าใจเจ้าจริง ๆ ชายอัปลักษณ์เช่นนี้มีอะไรดีหรือ!” หยางชิงซือกล่าว “ซิ่วไฉเฝิงใกล้จะกลับมาแล้ว เจ้ากับเขาเดิมทีหมั้นหมายกันไว้ ดังนั้นแทนที่จะแต่งงานกับบุรุษอื่น ยังไม่สู้แต่งให้เขาเสีย!”

“พูดจาเหลวไหลอะไร?” หลิวจิ่วจู๋ไม่สบอารมณ์ “ข้าไม่เกี่ยวข้องกับเขา”