สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1119

บทที่ 1119 ตอนพิเศษ (21)

บทที่ 1119 ตอนพิเศษ (21)

เมื่อป้าจงได้ยินว่าลูกชายจะได้รับสามตำลึงเงิน นางก็ไม่เอะอะโวยวายอีก

หากไม่มีตัวปัญหาอย่างหยางชิงซือ เจ้ารองเข้าร่วมกองทัพก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลว อย่างไรเขาก็ตัวใหญ่ มีพละกำลังมากมาย นี่ไม่ใช่คุณสมบัติชั้นดีในการเข้าร่วมกองทัพหรือ?

“เอาเถอะ ข้าจะรอให้เขากลับมา” ป้าจงปรายตามองหยางชิงซือ “ข้าจะบอกเจ้าให้ หากข้าไม่ตกลง เรื่องของเจ้ากับเจ้ารองก็ไม่มีทางเป็นไปได้”

หยางชวนก็เอ่ยขึ้นเช่นกัน “ท่านวางใจเถอะ ถึงแม้ท่านจะตกลง แต่หากจงซู่เกินบ้านท่านคิดจะแต่งน้องสาวข้าก็ต้องดูด้วยว่าน้องสาวข้ายินดีหรือไม่”

“นางคิดว่าตนเป็นเทพธิดาหรือไร ยังมียินดีไม่ยินดีอีกหรือ ไม่ดูเสียบ้างว่าชื่อเสียงตนเป็นอย่างไรแล้ว” ป้าจงหัวเราะเยาะหยัน

“ท่านพี่ ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองคำพูดกับนาง พวกเรากลับกันเถอะ”

“ยายแก่สมควรตายผู้นี้ มารังแกลูกสาวข้าอีกแล้วหรือ” ซ่งซื่อปรี่เข้ามา

หยางชิงซือเพิ่งหมุนกายกลับไปก็ได้ยินเสียงของซ่งซื่อดังขึ้น นางจึงหันกลับมา เห็นเพียงเงาร่างหนึ่งวิ่งเข้าใส่ป้าจง

ป้าจงแม้จะดูอ้วน ทว่าฝีมือของนางไม่ได้ย่ำแย่ ทั้งสองเข้าพัวพันกันอุตลุด

หยางฟู่รีบวิ่งเข้าไปห้าม ทว่าซ่งซื่อถูกป้าจงทำให้เลือดขึ้นหน้าจนไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น หยางฟู่จึงถูกหญิงทั้งสองทั้งตีทั้งตบ เขาส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ฉากนั้นตลกที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ครั้นหลิวจิ่วจู๋กับลู่ฉาวจิ่งมาถึงก็เห็นเหตุการณ์อลหม่านวุ่นวายนี้แล้ว

หยางชิงซือร้อง “ไม่ต้องตีแล้ว”

หากแต่สตรีทั้งสองหาได้ฟังนาง

หยางฟู่จะปลีกตัวออกมาก็สายเกินไป เขาจึงตกเป็นเป้าของหญิงทั้งสอง

“เจ้ากล้าตีสามีข้าหรือ!”

“ข้าตีสามีเจ้าแล้วอย่างไร? ข้าหยิกเขาแล้วจะอย่างไร?”

“ข้าก็จะตีเจ้าน่ะซี!”

“มารดากลัวเจ้ารึ? วันนี้มารดาจะทำให้เจ้าเห็นว่ามารดาร้ายกาจเพียงใด”

ลู่ฉาวจิ่งชี้ไปยังถังมูลสัตว์ข้างกำแพง

หยางชิงซือดวงตาเบิกกว้าง “ท่านโหดร้ายเกินไปแล้ว”

“เจ้าถามข้า ข้าก็ออกความคิดให้ จะใช้หรือไม่ใช้ก็เป็นเรื่องของเจ้า” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “เจ้าก็เห็นแล้ว สตรีสองนางตบตีกัน ข้าเป็นบุรุษผู้หนึ่งไม่สะดวกเข้าไปยุ่ง”

ความหมายของหยางชิงซือคือต้องการให้ลู่ฉาวจิ่งช่วยหยุดพวกเขา

แต่ลู่ฉาวจิ่งกลับสะบั้นความคิดของนางลงในประโยคเดียว

นางยกถังมูลสัตว์ข้าง ๆ ขึ้น พูดกับคนทั้งสองคนที่กำลังโรมรันพันตูกันว่า “หากยังไม่หยุด ข้าจะสาดน้ำเหม็น ๆ นี่ใส่แล้วนะ”

ซ่งซื่อและป้าจงหันมา ก่อนจะรีบปล่อยมือทันที

หยางชิงซือเป็นเสือ นางบอกว่าจะสาดย่อมกล้าสาดจริง ๆ หากโดนสิ่งนั้นเข้า พวกนางยังจะเงยหน้าอยู่ในหมู่บ้านนี้ได้อีกหรือ?

“นังเด็กแสบ มารดาออกหน้าเพื่อเจ้า เจ้ายังไม่รู้ดีเลวอีก” ซ่งซื่อโกรธจนควันออกหู

“ท่านอย่าได้ก่อปัญหาอีกเลย” หยางชิงซือเอ่ย “ข้าไม่เกี่ยวอะไรกับสกุลจง ท่านร้อนตัวเช่นนี้ กลับดูเหมือนว่าการหายตัวไปของจงซู่เกินเกี่ยวข้องกับข้าจริง ๆ แล้ว”

“เอาละ หยุดวุ่นวายเถอะ” หยางฟู่จัดเสื้อผ้าของเขาให้เข้าที่เข้าทาง