สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1124

บทที่ 1124 ตอนพิเศษ (26)

บทที่ 1124 ตอนพิเศษ (26)

บนเขา แต่ละคนล้วนมือเปล่า เหงื่อไหลออกมาไม่หยุดขณะที่ขนย้ายหินเหล่านั้น

ลู่ฉาวจิ่งมองดูผู้คนเบื้องหน้า

ทั้งหมดมีจำนวนราว ๆ ร้อยกว่าคน

คนร้อยกว่าคนมารวมตัวกันที่นี่เพื่อขุดหินและลำเลียงออกไป ส่วนส่งไปที่ใดนั้น เขาไม่รู้ ตอนนี้เขาทำได้เพียงขุดหินเท่านั้น

“ยืนทำอะไรอยู่? เร่งมือเข้าสิ!”

“พี่ใหญ่ พวกเราไม่ได้มาเข้าร่วมกองทัพหรือ? เหตุใดต้องทำเรื่องเหล่านี้เล่า? นี่เป็นแผนการฝึกหรือ?”

“เจ้าเพียงแค่ต้องทำ หากไม่ขนหินแล้วจะทำอะไร? ขอเพียงได้เงิน เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญ”

“เช่นนั้นคนอื่น ๆ…”

“ถามอะไรให้มากความ?” สิ้นคำ คนผู้นั้นก็มองลู่ฉาวจิ่งด้วยท่าทีระแวดระวัง “เจ้าไม่ใช่หน่วยสอดแนมที่ผู้ใดส่งมากระมัง?”

“แน่นอนว่าไม่ใช่” ลู่ฉาวจิ่งหัวเราะน้อย ๆ อย่างเรียบง่ายและจริงใจ “ข้าไม่เคยพบเห็นโลก นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเข้าร่วมกองทัพย่อมต้องอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา! ข้าไม่เคยได้ยินว่าการเข้าร่วมกองทัพต้องฝึกซ้อมเช่นนี้มาก่อน”

“ข้าขอเตือนเจ้า หากไม่ต้องการสร้างปัญหาก็อย่าได้มากเรื่อง หัวหน้าให้ทำสิ่งใดเจ้าก็แค่ทำสิ่งนั้น”

“ข้ามีเมียที่พึ่งแต่งงาน ข้าอยากกลับไปหานาง ท่านก็รู้ เมียตัวน้อย ๆ ควรค่าให้กลับไปหาที่สุด”

คนผู้นั้นเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา “เจ้าแต่งเมียแล้วตัดใจทิ้งมาได้ลงหรือ? แต่ก็ไม่แปลก หากเจ้าแต่งเมียตัวน้อย เจ้าย่อมอยากหาเงินมาเลี้ยงดูนาง! เช่นนั้นเจ้ายิ่งต้องทำงานให้หนักขึ้น ขอเพียงเจ้ายินดีทำงานหนักและเชื่อฟังคำสั่ง ลูกพี่จะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าย่ำแย่อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเจ้าย่อมไม่ขาดเงิน”

ลู่ฉาวจิ่งเข้าใจแล้ว

สรุปง่าย ๆ คือเป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปจากที่นี่

เขาไม่แปลกใจนัก เพราะหากออกไปได้ คนในหมู่บ้านเหล่านั้นไม่มีทางไม่กลับไปเยี่ยมเยียนครอบครัว

ลู่ฉาวจิ่งคิดเรื่องนี้ไปพลางขุดหินไปพลาง

เขาลองถามผู้อื่น ทุกคนล้วนไม่รู้ว่าหินเหล่านี้คืออะไร

อย่างไรก็ตาม เขามองออก หินเหล่านี้เป็นทอง!

ทองนี่ไม่ต่างจากหินเพราะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ง่ายเลยที่จะสกัดทองออกมาจากหินเหล่านี้ ดังนั้นจะต้องมีคนอีกกลุ่มหนึ่งคอยจัดการ อีกทั้งยังต้องเป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจ หากไม่ใช่คนที่ไว้ใจได้ เช่นนั้นความลับก็อาจรั่วไหลออกไปง่าย ๆ

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศาลาว่าการในท้องที่ อย่างไรเสียก็เป็นศาลาว่าการที่ติดประกาศ

กองทัพที่ประจำการอยู่ที่นี่สมคบคิดกับขุนนางท้องถิ่น เช่นนั้นเกรงว่าที่นี่จะไม่มีขุนนางมือสะอาดแม้แต่น้อย

เขาต้องการหาว่าทองคำเหล่านี้ถูกส่งไปที่ใดจึงต้องสืบว่าคนที่ถูกหลอกให้ไปเป็นทหารอยู่ที่ไหน

“พี่ใหญ่ ข้ามีแรงเยอะมาก ไม่สู้มอบงานขนย้ายให้ข้าดีหรือไม่?” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ยกับหัวหน้า

คนผู้นั้นมองเขาขึ้น ๆ ลง ๆ “เจ้าพึ่งมาที่นี่กระมัง?”

“ขอรับ”

“คนพึ่งมาใหม่ไม่ค่อยมีงานมากอะไรมาก เจ้าทำแค่นี้ก็พอ” คนผู้นั้นโบกมือส่ง ๆ

หมู่บ้านสกุลหลิ่ว หลิวจิ่วจู๋แบ่งเงินที่ได้จากการขายของให้กับหยางชิงซือ