สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1131

บทที่ 1131 ตอนพิเศษ (33)

บทที่ 1131 ตอนพิเศษ (33)

ณ ร้านยา เจ้าของร้านยิ้มแย้มพลางเอ่ย “ยาอมของเจ้าขายดีมาก จะดีกว่านี้หากมีรสชาติมากขึ้น ตอนนี้ยังขาดความหลากหลายอยู่บ้าง”

“ข้าทำรสซานจามาบ้าง ยาอมชนิดนี้เหมาะสำหรับกระตุ้นความอยากอาหาร มีผลมหัศจรรย์กับเด็กที่ทานอาหารไม่ค่อยได้ คราวหน้าจะพยายามทำขนมคลายร้อนให้สดชื่นบ้าง อย่างไรเสีย ไม่นานก็จะร้อนแล้ว คนส่วนมากย่อมอารมณ์ร้อนตามไปด้วย”

“แม่นางผู้นี้ฉลาดจริง ๆ” เจ้าของร้านกล่าว “นั่นเป็นความจริง อย่างไรก็ตาม ข้าขอเตือนท่าน ไม่นานมานี้ร้านยาอื่น ๆ ก็เปิดตัวยาอมแล้วเช่นกัน แม้ว่าจะไม่ดีเท่าของเจ้า แต่ข้าส่งคนไปซื้อมาลองดู ผ่านไปสักระยะ ข้าเกรงว่ายาอมของเจ้าอาจจะขายไม่ดีแล้ว เจ้าต้องคิดกลเม็ดใหม่ ๆ ให้มากขึ้นและทำให้เร็วกว่าพวกตามกระแส ยึดโอกาสในการทำการค้านี้ไว้ให้มั่น”

“เจ้าของร้าน ยังมีลูกอมอมรสปั้วเหอ*[1] อยู่หรือไม่? เสียงหนึ่งดังมาจากประตู “เอ๋ แม่นางหลิ่วก็อยู่ที่นี่หรือ?”

คนผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากชายหนุ่มในชุดคลุมหรูหราผู้หนึ่ง

ชายหนุ่มจับมือเด็กชายตัวเล็ก ๆ ไว้ เด็กน้อยดูผ่ายผอมจนดวงตากลวงโบ๋

“คุณชายถัง” หยางชิงซือเห็นแขกมาเยี่ยมก็ดีใจเป็นอย่างมาก “พวกเราอยากตามหาท่านอยู่พอดี!”

“ตามหาข้าหรือ?” ถังลี่เฉิงนึกสงสัย “เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณชายถังต้องการซื้อลูกอมรสปั้วเหอจึงบังเอิญเจอกันพอดี” หลิวจิ่วจู๋กล่าว “อ้อ นอกจากยาอมรสปั้วเหอแล้ว คราวนี้ข้าก็ทำรสซานจาด้วย ให้นายน้อยลองชิมดูเถิด”

“เจ้าของร้าน ข้าต้องการยาอมทั้งรสซานจาและรสปั้วเหอ” หลังจากถังลี่เฉิงเอ่ยกับเจ้าของร้านแล้ว เขาก็หันมาพูดกับหลิวจิ่วจู๋และหยางชิงซือว่า “แม่นางทั้งสองมีอะไรกับข้าหรือ? หากท่านมีอะไรจะเอ่ย เราข้ามถนนไปนั่งที่ร้านข้า ดื่มชาพลางค่อย ๆ พูดคุยกันเถอะ”

ความสัมพันธ์ของหยางชิงซือกับหลิวจิ่วจู๋และคุณชายถังผู้นี้เริ่มต้นจากการที่พวกนางเข้ามาในเมืองเพื่อขายยาอมเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนั้นพวกนางถูกเด็กน้อยน่าสงสารผู้หนึ่งคว้าชายเสื้อเอาไว้

เด็กชายดูขี้อาย ทว่าทั้งคู่ล้วนมีความอดทน เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาก็รู้สึกสงสาร หลังจากถามเขาอย่างอารมณ์ดีอยู่นานสองนานจึงพบว่าเด็กน้อยหลงทางแล้ว เขาพลัดหลงกับบิดาตอนออกไปซื้อของ

เรื่องราวต่อจากนี้แทบจะเดาได้ กล่าวคือ แม่นางทั้งสองพาเด็กชายไปทุกที่เพื่อตามหาพ่อ เพราะเขาเพิ่งย้ายมาที่นี่ไม่นาน อีกทั้งยังอายุน้อยจึงมีอุปสรรคบางอย่างในการสื่อสาร ใช้เวลานานสองนานกว่าจะพบถังลี่เฉิง

ถังลี่เฉิงรู้สึกผิดต่อลูกชายอย่างสุดหัวใจ เขาจึงต้องขอบคุณแม่นางน้อยทั้งสองที่ช่วยเหลือ เขาสั่งอาหารและเครื่องดื่มเลิศรสมากมายมาที่ร้านเพื่อเลี้ยงตอบแทน

หยางชิงซือเก่งด้านการเจรจา นางพูดคุยกับถังลี่เฉิงมากมาย ไม่นานก็รู้เหตุผลที่ถังลี่เฉิงมาที่นี่ ถือได้ว่าทั้งสามได้เป็นคนรู้จักกันแล้ว

ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านแพรต่วนขนาดใหญ่ มีผ้าแพรไหมมากมายหลายหลายชนิด หลาย ๆ ชิ้น ไม่อาจหาซื้อได้ในที่แร้นแค้นห่างไกลแห่งนี้

“หากแม่นางหยางชอบ อีกประเดี๋ยวเลือกสักพับเถอะ ข้าจะขายให้ท่านในราคาที่ต่ำที่สุด”

“จริงหรือ?” หยางชิงซือประหลาดใจ “มีเนื้อผ้าแบบที่เหมาะกับเด็กแรกเกิดหรือไม่?”

“แน่นอนว่ามี”

“เช่นนั้นท่านก็ลดราคาพับนั้นให้ข้าเถอะ!”

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา เชิญแม่นางทางนี้”

ถังลี่เฉิงพาแม่นางน้อยทั้งสองขึ้นไปชั้นบน โดยชั้นที่สองนี้มีผ้าอยู่เป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม หยางชิงซือรู้ดีว่าผ้าไหมงดงามเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถซื้อหาได้ นางทำได้เพียงอิจฉา ไม่กล้าเหลียวมอง และยิ่งไม่กล้าร้องขอในสิ่งที่ไม่คู่ควร

ไม่ต้องเอ่ยถึงว่านางมีความสัมพันธ์กับคุณชายถังอย่างคนพบหน้ากันเพียงครั้งเดียว เพราะแม้อีกฝ่ายจะเป็นญาติสนิท นางก็ไม่ควรนึกถึงสิ่งที่ไม่ควรเป็นของตนเอง เมื่อครู่นี้หยางชิงซือประหลาดใจกับราคาของสินค้าเหล่านี้เป็นอย่างมาก ทว่าก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่ราคาที่นางสามารถจับจ่ายออกไป