สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1132

บทที่ 1132 ตอนพิเศษ (34/1)

บทที่ 1132 ตอนพิเศษ (34/1)

“ลู่เจ๋อ นายกองเซี่ยวตามหาเจ้า”

ลู่ฉาวจิ่งได้ยินเสียงเรียกจากข้างนอกก็วางถ้วยกับตะเกียบในมือลงแล้วเดินออกไป

เมื่อเห็นผู้ที่กำลังร้องเรียก เขาก็ยัดเงินก้อนหนึ่งใส่มืออีกฝ่ายแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พี่หลี่ หมู่นี้ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ขี้เกียจ นายกองเรียกหาข้า มีเรื่องอะไรหรือไม่?”

‘พี่หลี่’ มองเขาด้วยรอยยิ้ม แววตาสื่อนัยว่า ‘นับว่าเจ้ารู้ความอยู่บ้าง’

ในฐานะคนสนิทที่ได้รับความไว้วางใจข้างกายนายกองเซี่ยว ผู้ใดไม่ประจบเขาบ้างเล่า?

จู่ ๆ ลู่เจ๋อผู้นี้ก็โผล่มา แถมหมู่นี้ยังได้รับคำชื่นชมจากนายกองเซี่ยวอยู่ตลอด อีกฝ่ายกำลังจะเข้ามาแทนที่ พี่หลี่จึงมักจะยุยงให้ผู้อื่นสร้างความลำบากให้ลู่เจ๋อเสมอ แต่ตอนนี้ลู่เจ๋อรู้ความแล้ว หากเขายังหูตาดีเช่นนี้ต่อไป ภายหน้าตนก็จะไม่ทำให้เขาต้องอับอาย อย่างไรเสียนายกองเซี่ยวยังขาดแคลนคนข้างกาย สิ่งที่ต้องการก็คือคนอย่างลู่เจ๋อ อีกทั้งการปรากฏตัวของคนแซ่ลู่ผู้นี้ยังออมแรงเขาไปได้ไม่น้อย

“เจ้ามีความสามารถเพียงนี้ ไยต้องกังวลว่านายกองเซี่ยวจะสร้างความยุ่งยากให้อีกเล่า ไม่ต้องกังวล ขอเพียงเจ้าแบ่งเบาความกังวลให้นายกองเซี่ยว เขาย่อมไม่ปฏิบัติต่อเจ้าย่ำแย่ ไม่แน่ว่าภายหน้า ข้ายังต้องพึ่งพานายร้อยลู่เพื่อเลื่อนตำแหน่งกระมัง!”

“พี่หลี่ชอบล้อเล่นเสียจริง ผู้ใดไม่รู้บ้างว่าท่านเป็นคนที่นายกองพึ่งพาได้มากที่สุด สนิทสนมดั่งพี่น้อง แตกต่างจากพวกเราที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ภายหน้ายังต้องรบกวนพี่หลี่คอยดูแลและช่วยพูดเรื่องดี ๆ แทนข้ามากกว่า”

‘พี่หลี่’ พึงพอใจยิ่ง เขามองลู่ฉาวจิ่งด้วยสายตาอบอุ่นยิ่งกว่าเดิม

ลู่ฉาวจิ่งเดินตามเขาไปพบนายกองเซี่ยว

นายกองเซี่ยวมองมาแล้วเอ่ย “ได้ยินมาว่าเจ้ามีภรรยาแสนสวยที่บ้านผู้หนึ่ง คิดถึงนางหรือไม่?”

แววตาลู่ฉาวจิ่งฉายความโหดร้ายขึ้นมาแวบหนึ่ง

จิ้งจอกเฒ่าผู้นี้กำลังบอกว่าทุกอย่างของเจ้าอยู่ภายใต้การจับตามองของข้า อย่าเล่นตุกติก มิเช่นนั้นครอบครัวของเจ้าจะต้องรับผลที่ตามมา

“อย่าได้กล่าวเช่นนั้น พวกเราเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน เดิมทีก็แทบตัดใจแยกจากกันไม่ได้” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “หากไม่ใช่เพราะครอบครัวยากจนแทบจะไม่มีข้าวสารกรอกหม้อ ข้าในฐานะบุรุษที่อยากจะหาเงินเลี้ยงนางก็คงไม่ออกมาหางานทำ”

“ตอนนี้มีโอกาสให้เจ้าสร้างผลงานแล้ว เพียงแต่เป็นงานหนัก อีกทั้งยังเสี่ยงเล็กน้อย เจ้าเต็มใจหรือไม่?”

“นายกอง ในเมื่อท่านให้ความสำคัญกับข้า ยินดีส่งเสริมข้า ข้าย่อมฟังความท่านทุกเรื่อง” ลู่ฉาวจิ่งมองเขา “ท่านให้ข้าไปทิศตะวันออก ข้าก็จะไม่ไปทางทิศตะวันตกอย่างแน่นอน”

“ดี ข้าจะมอบโอกาสนี้ให้เจ้า ดูสิว่าเจ้าจะคว้ามันไว้ได้หรือไม่” นายกองเซี่ยวกล่าว “ที่นี่มีของหลายอย่าง เจ้าต้องพาคนไปส่งยังที่แห่งหนึ่ง…”

นายกองเซี่ยวชี้ไปยังแผนที่บนผนัง มีสถานที่แห่งหนึ่งในแผนที่ที่ถูกวงกลมสีแดงเอาไว้

ลู่ฉาวจิ่งดูแผนที่แล้วก็จำสถานที่นั้นได้ทันที

หากจำไม่ผิด ที่นั่นเป็นพื้นที่แถบทะเล

ปัจจุบันน่านน้ำอาณาจักรฮุ่ยพัฒนาไปได้ด้วยดี มีเรือสินค้าของต่างอาณาจักรจำนวนมากมาที่นี่เพื่อทำการค้า ทั้งกับราชสำนักและราษฎรทั่วไป

ไม่ต้องเอ่ยถึงสิ่งที่กำลังจะส่งมอบ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ เขาคงต้องส่งของบางอย่างขึ้นเรือสินค้า

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใด?” นายกองเซี่ยวเอ่ยถาม

ลู่ฉาวจิ่งกล่าว “ดูจากเครื่องหมายในแผนที่ ควรเป็นบริเวณทะเลขอรับ”

“ไม่ผิด” นายกองเซี่ยวกล่าว “เจ้าเพียงแค่ส่งของไปที่นั่น จากนั้นจะมีคนดูแลเอง เรื่องอื่นไม่ต้องให้เจ้ากังวล”

“ทราบแล้วขอรับ” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “เดินทางไปกลับเที่ยวนี้ เกรงว่าจะไม่ได้กลับมาภายในเดือนครึ่ง ข้ากลับบ้านไปดูเมียได้หรือไม่? ”

“แน่นอนว่าได้” นายกองเซี่ยวกล่าวยิ้ม ๆ “เจ้ามาที่นี่เพื่อทำงานให้ข้า ไม่ได้มาเพื่อติดคุก ข้าจะไม่ให้เจ้ากลับไปหาภรรยาได้อย่างไร? เจ้ากลับไปได้ เพียงแต่มีวันหยุดแค่สามวัน สามวันให้หลังเจ้าจะต้องกลับมาจัดการธุระ”

“ขอบคุณนายกอง!”

“ในเมื่อเจ้าจะกลับไปก็นำเบี้ยเลี้ยงกลับไปด้วย ข้าแจ้งหลี่หลินซงแล้ว เจ้าเพียงแค่ไปหาเขาแล้วถอนมันออกไปก็พอ”

หลังจากออกมาจากกระโจมนายกองเซี่ยว ลู่ฉาวจิ่งก็ไปหาหลี่หลินซงหรือก็คือ ‘พี่หลี่’ มือขวาของนายกองเซี่ยว ตามคำสั่ง