สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1163

บทที่ 1163 ตอนพิเศษ (55/2)

บทที่ 1163 ตอนพิเศษ (55/2)

หยางชิงซือหิวแล้วจริง ๆ

นางอยู่ในอาการหมดสติมาสองสามวัน ไม่สามารถทานอาหารอย่างอื่นได้จึงทำได้เพียงต้มยากินเพื่อให้มีชีวิตอยู่เท่านั้น ตอนนี้นางฟื้นขึ้นมาจึงรู้สึกว่าใบหน้าของตนเล็กลงมาก

“ก่อนหน้านี้ข้าคิดมาตลอดว่าลดน้ำหนักหน่อยจะดีกว่า บัดนี้น้ำหนักลดแล้วกลับรู้สึกเศร้ายิ่งนัก” หยางชิงซือจับเอวตนเอง “ข้าหมดสติไปหลายวัน แม้กระทั่งอาหารก็กินไม่ได้ น่าอนาถเกินไปแล้ว”

หลิวจิ่วจู๋หาถ้อยคำดี ๆ มาปลอบใจสหาย

อารมณ์ของหยางชิงซือผ่านมาแล้วผ่านไปอย่างรวดเร็ว นางเอ่ยถึงสิ่งที่ตนประสบก่อนจะหมดสติไป

“วันนั้นข้าไปซื้อของ” หยางชิงซือเล่าความเป็นมาของเรื่อง

สามวันก่อน นางไปซื้อของและเห็นหลิ่วจินเปยเข้าจึงแอบย่องตามไป

ก็นางอยากรู้อยากเห็นนี่นา!

“ข้าเห็นพ่อเจ้า หรือก็คือหลิ่วซานเฉวียน” หยางชิงซือกล่าว “เขาทะเลาะกับหลิ่วจินเปย หลังจากโต้เถียงกันไม่กี่คำ หลิ่วจินเปยก็คิดจะสู้กับหลิ่วซานเฉวียน หลิ่วซานเฉวียนเองก็โหดเหี้ยมเช่นกัน มองไม่ออกเลยว่าเมื่อก่อนเขาเคยรักหลิ่วจินเปยมากเพียงใด เขาต่อสู้พัวพันกับหลิ่วจินเปยเป็นลูกข่าง เดิมทีข้าคิดจะจากมา แต่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็รู้สึกเจ็บที่ท้ายทอย จากนั้นก็ไม่รู้อะไรแล้ว”

“ดังนั้น เจ้าจึงสงสัยว่าพวกเขาสองพ่อลูกตีเจ้าหมดสติ จากนั้นก็โยนเจ้าออกไปข้างนอกหรือ?” หลิวจิ่วจู๋เอ่ยถาม

“นอกจากพวกเขาแล้วยังจะมีผู้ใดอีก?” หยางชิงซือกล่าว “อันที่จริง ข้าไม่ได้ยินว่าพวกเขาทะเลาะกันเรื่องอะไร เห็นเพียงพวกเขาทะเลาะกันเท่านั้น ทะเลาะกันเพียงไม่กี่คำก็เริ่มสู้กัน พวกเขาไม่จำเป็นต้องฆ่าคนปิดปากเพราะเรื่องนี้กระมัง?”

“ข้าเกรงว่าเจ้าจะบังเอิญไปพบกับความลับของพวกเขาเข้า พวกเขาคงคิดว่าเจ้าได้ยินจึงต้องการกำจัดเจ้า อย่างไรก็ตาม เหตุใดพวกเขาถึงโยนเจ้าให้กับขอทานสองคนนั้น เรื่องนี้ข้าก็ไม่รู้”

“พวกเขาทิ้งข้าไว้กับขอทานหรือ?”

หลิวจิ่วจู๋เอามือสองข้างเท้าคาง

แย่ละ!

เรื่องนี้ไม่ควรพูด

เมื่อหยางชิงซือได้ยินคำพูดของหลิวจิ่วจู๋ สีหน้าพลันซีดเผือดกว่าเดิม

นางนึกภาพไม่ออกว่าจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง หากบ่าวรับใช้ของสกุลลู่ไม่มาตามหานาง

“จู๋จือ เช่นนั้นเจ้าไปถามขอทานสองคนนั้นก็ได้”

“ข้าไปหาแล้วแต่ไม่พบ”

พ่อบ้านจางเดินเข้ามาจากข้างนอกแล้วกล่าว “ฮูหยินจงฟื้นแล้วหรือขอรับ?”

“ใช่แล้ว ลุงจาง” หยางชิงซือฝืนยิ้มออกมา

พ่อบ้านจางกล่าว “ข้าพบขอทานสองคนนั้นแล้ว เพียงแต่พวกเขาเสียชีวิตอยู่ในวัดร้าง ดูจากผลการชันสูตร คงตายไปเมื่อสองวันก่อนขอรับ”

“แปลกเพียงนี้เชียวหรือ?” หลิวจิ่วจู๋เอ่ยถาม “หาฆาตกรพบแล้วหรือยัง?”