สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1168

บทที่ 1168 ตอนพิเศษ (58/1)

บทที่ 1168 ตอนพิเศษ (58/1)

ณ ตลาดกลางคืน ลู่ฉาวจิ่งผูกเสื้อคลุมให้หลิวจิ่วจู๋แล้วกล่าว “ทางนั้นมีร้านปิ้งย่างอยู่ อยากลองดูหน่อยหรือไม่?”

ความผิดหวังภายในใจหลิวจิ่วจู๋หายไป นางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ดียิ่ง!”

ลู่ฉาวจิ่งมองนางแล้วกล่าว “เจ้ายังไม่เคยมาตลาดกลางคืนหรือ?”

“ไม่เคย” หลิวจิ่วจู๋สั่นศีรษะ “หมู่นี้มีปัญหาเข้ามาไม่หยุดหย่อน แม้กระทั่งออกไปข้างนอกยามกลางวันเรายังต้องระวัง ไม่ต้องเอ่ยถึงยามกลางคืน”

“ได้ เช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไป”

หลิวจิ่วจู๋วางมือเล็ก ๆ ลงบนฝ่ามือของลู่ฉาวจิ่ง

ลู่ฉาวจิ่งหันกลับมามองนาง

หลิวจิ่วจู๋เอ่ยช้า ๆ “คนเยอะเพียงนี้ ข้ากลัวท่านจะพลัดหลง”

“ไม่หรอก ข้าจะจับมือเจ้าไว้” ลู่ฉาวจิ่งเดินจูมือหลิวจิ่วจู๋เที่ยวชมตลาดกลางคืน

ขณะนี้ข้อบังคับไม่ให้ออกบ้านยามวิกาลในหลาย ๆ พื้นที่ได้ถูกยกเลิกไปแล้ว การออกมาตลาดกลางคืนจึงกลายเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งของชาวเมือง กล่าวได้ว่า คนส่วนใหญ่นิยมท่องเที่ยวยามค่ำคืนยิ่งโดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน

หลิวจิ่วจู๋กัดเนื้อย่างเข้าไปหนึ่งคำ สีหน้ามีความสุขเป็นอย่างมาก “อร่อยยิ่งนัก”

ลู่ฉาวจิ่งใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบน้ำมันบริเวณมุมปากนาง “เจ้าแมวมอมแมมน้อย ค่อย ๆ กิน เนื้อเพิ่งย่างเสร็จใหม่ ๆ จะร้อนมาก”

“สามี ทางนั้นดูมีชีวิตชีวายิ่ง พวกเราไปดูกันเถอะ!”

ลู่ฉาวจิ่งมองดูแวบหนึ่งแล้วกล่าว “ทางนั้นดูเหมือนมีการละเล่นโยนห่วง”

“โยนห่วงอะไร?”

“คือโยนวงกลมเล็ก ๆ วงหนึ่งออกไป ตรงหน้าจะมีสิ่งของต่าง ๆ วางไว้ โยนคล้องอะไรได้ก็เอาอันนั้นไป เถ้าแก่แต่ละคนจะมีกฎต่างกัน ข้าไม่รู้ว่าเถ้าแก่ผู้นี้ตั้งกฎอย่างไร”

“ฟังดูน่าสนุกทีเดียว พวกเราไปดูกันเถอะ”

หลิวจิ่วจู๋พาลู่ฉาวจิ่งเบียดเข้าไปในฝูงชน

เป็นดังคาด มีแผงให้โยนห่วงแผงหนึ่งตั้งอยู่

ตรงหน้ามีตุ๊กตากระเบื้องเคลือบลายตัววางไว้ แต่ละตัวดูไร้เดียงสาน่ารักเป็นอย่างมาก

“ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบเหล่านี้ไม่ใช่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบธรรมดา ทุกตัวที่นี่ล้วนเคยรับกลิ่นธูปที่วัดอวิ๋นอัน มีคุณสมบัติในการขอลูกขอหลาน”

“ห่วงเหล่านี้ของท่านราคากี่มากน้อย?”

“ห่วงละหนึ่งอีแปะ”

หลิวจิ่วจู๋หันไปมองลู่ฉาวจิ่ง

ลู่ฉาวจิ่งหยิบเงินสิบอีแปะออกมา “เล่นก่อน หากชอบค่อยซื้ออีก”

“ท่านพี่ ข้าอยากได้ตัวนั้น…” หลิวจิ่วจู๋ชี้ไปที่ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตัวนั้นหน้าเหมือนท่านมาก!”

ลู่ฉาวจิ่งมองไปทางที่นางชี้ ปรากฏว่าคล้ายคลึงกับตนอยู่หลายส่วนจริง ๆ

“ข้าจะเอาให้เจ้า”

“ไม่ต้อง ข้าอยากทำเอง”

นางอยากจะคว้าเขามาด้วยตนเอง ดูสิว่าชะตากรรมของพวกเราทั้งคู่จะเป็นอย่างไร

หลิวจิ่วจู๋เล็งไปที่ตำแหน่งนั้นแล้วขว้างห่วงในมือออกไป

ดูจากมุมและแรงที่นางขว้างไป นางรู้ดีว่าคงไม่ลงอย่างแน่นอน

“ไม่เป็นไร ยังเหลืออีก”

หลิวจิ่วจู๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ มองดูตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่อยู่ตรงข้ามแล้วโยนห่วงเล็ก ๆ ในมือออกไปอีกครั้ง

ล้มเหลวอีกแล้ว

ห่วงเล็ก ๆ ถูกโยนออกไปทีละห่วงและกระจัดกระจายอยู่ตรงหน้า ทว่าไม่มีแม้สักห่วงที่คล้องสิ่งใดได้

ลู่ฉาวจิ่งอ้อมไปยืนอยู่ข้างหลังหลิวจิ่วจู๋ เขาคว้ามือนางมาแล้วชักนำให้นางโยนห่วงในมือออกไป