สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1184

บทที่ 1184 ตอนพิเศษ (67.1)

บทที่ 1184 ตอนพิเศษ (67.1)

จงซู่เกินอ้าปากกว้าง มองดูสองพี่น้องตรงหน้า

สองพี่น้องพูดคุยกันเรื่องคดีนี้หลายอย่าง หลังจากพูดคุยกันแล้ว ลู่ฉาวจิ่งก็หันไปมองจงซู่เกินแล้วแนะนำพี่น้องผู้ช่วยฝีมือดีตอนที่อยู่ที่นี่ให้รู้จักกับลู่ฉาวอวี่

นักการที่อยู่ด้านข้างกระตุกเสื้อของจงซู่เกิน ส่งสัญญาณบอกให้เขารู้สึกตัว

ด้วยเหตุนี้จงซู่เกินถึงได้สติกลับคืนมา เขาคุกเข่าลงหน้าลู่ฉาวอวี่ กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คารวะใต้เท้า คารวะใต้เท้า… ข้าน้อยนึกไม่ถึงว่าจะได้พบใต้เท้าลู่ตัวเป็น ๆ แล้วจริง ๆ”

ลู่ฉาวจิ่ง “…”

เขาเองก็เป็นใต้เท้าลู่

เขาก็เป็นคนตัวเป็น ๆ เช่นกัน

จงซู่เกินติดตามเขามาทั้งวัน ไม่เห็นให้เกียรติและยำเกรงเช่นนี้มาก่อน

ลู่ฉาวอวี่เอ่ยนิ่ง ๆ “ลำบากเจ้าแล้ว”

“ไม่ลำบากขอรับ!” จงซู่เกินโบกมือไปมา “มิน่าเล่าใต้เท้าลู่ของเราฉลาดเพียงนี้ ที่แท้เป็นเพราะคำแนะนำของพี่ชายนี่เองขอรับ”

ลู่ฉาวจิ่ง “…”

ดังคาด ไม่มีผู้ใดสามารถบดบังแสงเรืองรองของพี่ใหญ่ได้จริง ๆ

ต่อไปยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องจัดการ ทว่าสถานการณ์โดยรวมคลี่คลายแล้ว เพียงแค่ต้องจัดการกับภูตผีปีศาจที่หลบหนีไปข้างนอกเท่านั้น

หลังจากจัดการงานเรียบร้อย ลู่ฉาวอวี่ก็เอ่ยถึงหลิวจิ่วจู๋ขึ้นมา

ลู่ฉาวจิ่งงานยุ่งเสียจนไม่ได้นึกถึงหลิวจิ่วจู๋ไปชั่วขณะ เมื่อลู่ฉาวอวี่เอ่ยถึง เขาจึงสั่งบ่าวรับใช้ให้ไปเรียกนางมาทันที

“ใต้เท้า ฮูหยินไม่อยู่ที่จวนขอรับ”

“นางออกไปทำการค้าอีกแล้วหรือ?” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย

“ข้าน้อยสอบถามได้ความว่า ฮูหยินถูกถังกั๋วกงพาตัวไปแล้วขอรับ ได้ยินว่าเพราะถังกั๋วกงอยากล่าสัตว์จึงเชิญฮูหยินให้ไปนำทาง พวกเขาไปชนบทหลายวัน ยามนี้ยังไม่กลับมาขอรับ”

ลู่ฉาวจิ่งหันไปมองลู่ฉาวอวี่ “ท่านพี่ ข้าไม่วางใจ เรื่องทางนี้ต้องฝากท่านจัดการ ข้าจะไปดูนางสักหน่อย”

ลู่ฉาวอวี่เหลือบมองน้องชาย “อายุยังน้อย นิสัยเป็นห่วงภรรยานี้เรียนรู้มาจากท่านพ่อจริง ๆ เจ้าไม่กลัวว่าคนที่บ้านจะไม่ยอมรับนางหรือ ถึงตอนนั้นเจ้าจะทำอย่างไร?”

“ไม่เป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน” ลู่ฉาวจิ่งกล่าว “ท่านแม่บอกแล้ว พวกเราจะแต่งกับผู้ใดก็ย่อมได้ นั่นเป็นเรื่องของพวกเราเอง ของเพียงตัวเราไม่เสียใจภายหลังก็เป็นอันใช้ได้แล้ว”

“ใต้เท้า ถังกั๋วกงพาฮูหยินกลับมาแล้วขอรับ” นักการเดินเข้ามารายงาน “เพียงแต่ถังกั๋วกงกล่าวว่ามีเรื่องจะพูดคุยกับท่าน”

ลู่ฉาวจิ่งถามว่าถังกั๋วกงอยู่ที่ใด จากนั้นจึงมาที่สวนด้านหลังศาลาว่าการ

ถังกั๋วกงกำลังพูดคุยกับหลิวจิ่วจู๋

เสียงหลิวจิ่วจู๋ดังขึ้น “นายท่านถัง มีอะไรเข้าใจผิดหรือไม่? ข้าจะเป็นลูกสาวของท่านไปได้อย่างไร?”

“จี้หยกนี้เป็นหลักฐาน” ถังกั๋วกงเอ่ย “แรกเริ่มข้าเพียงรู้สึกว่าคุ้นเคยกับเจ้า บัดนี้เมื่อคิดดูแล้วหน้าตาของเจ้ากับฮูหยินของข้าคล้ายคลึงกันยิ่งนัก เพียงแต่ข้าส่งคนไปตรวจสอบเวลาเกิดของเจ้าแล้ว เวลาเกิดกลับไม่สอดคล้องกัน หากไม่ใช่เพราะได้เห็นจี้หยกนี้ ข้าคงไม่สงสัยในตัวเจ้าและถามเจ้าเรื่องความเป็นมาโดยละเอียด และคงไม่รู้ว่าเจ้าเป็นทารกที่คลอดก่อนกำหนด ด้วยเหตุนี้เวลาเกิดถึงไม่สอดคล้องกัน”

หลิวจิ่วจู๋พาถังกั๋วกงไปล่าสัตว์และบังเอิญทำจี้หยกในแขนเสื้อหล่น ถังกั๋วกงเห็นจี้หยกชิ้นนั้นก็ใจสั่นไหว ยืนกรานว่านางเป็นลูกสาวของตนเอง

หลิวจิ่วจู๋รู้ว่าบิดาของตนมีภูมิหลังไม่ธรรมดา ทว่าไม่เคยคาดหวังว่าวันหนึ่งจักได้พบกับบิดาผู้ให้กำเนิด นางจึงไม่ยอมรับอยู่บ้าง

เมื่อเห็นลู่ฉาวจิ่งมาแล้ว นางก็วิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปกอดแขนของเขาแล้วกล่าวเสียงค่อย “ท่านพี่ นายท่านถังบอกว่าข้าเป็นลูกสาวของเขา ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่?”

ลู่ฉาวจิ่งหันไปมองถังกั๋วกง