สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1185

บทที่ 1185 ตอนพิเศษ (67.2)

บทที่ 1185 ตอนพิเศษ (67.2)

“สกุลเหมียว…”

สกุลเหมียวนี้เป็นดังคาดแต่ละคนไม่ใช่คนดีอะไร

ถังกั๋วกงสั่งผู้ติดตามให้ไปทำเรื่องหนึ่ง

ไม่นานหลังจากนั้น หลักฐานการกระทำผิดของสกุลเหมียวก็ถูกรวบรวมมา สกุลเหมียวถูกตรวจค้น ทรัพย์สินทั้งหมดถูกยึด

ดังคำกล่าวที่ว่ามีสามสิ่งที่ขุนนางใหม่ต้องทำเมื่อเข้ารับตำแหน่ง ลู่ฉาวจิ่งผู้นี้ไฟแรงเกินไป เศรษฐีคหบดีในท้องที่หลายคนคิดจะปีนป่ายต้นไม้สูงของเขา เพียงแต่เกรงว่าไฟจะแผดเผามาถึงหัวเสียก่อน

คืนนั้นหลิวจิ่วจู๋ไปพบลู่ฉาวอวี่โดยมีลู่ฉาวจิ่งไปด้วยกัน

เดิมทีเป็นงานเลี้ยงครอบครัว ทว่าหลังจากงานเลี้ยงเริ่มได้ไม่นาน ลู่ฉาวอวี่ก็ต้องจากไปจัดการธุระของเขาก่อน หลิวจิ่วจู๋ที่เต็มไปด้วยความกังวลผ่อนคลายลง นางถึงได้มีกะจิตกะใจจะเติมเต็มท้องที่หิวโหย

“พี่ชายข้าไม่กินคน” ลู่ฉาวจิ่งเห็นสีหน้าของหญิงสาวแล้วก็หัวเราะออกมา

“ยังจะพูดอีก!” หลิวจิ่วจู๋วิ่งเข้าไปหาลู่ฉาวจิ่งแล้วหยิกเอวเขา “เหตุใดไม่บอกก่อนว่าพี่ชายของท่านคือท่านอ๋องน้อยลู่?”

“พี่ชายข้าเป็นท่านอ๋องน้อยลู่มีอะไรสำคัญ? เป็นท่านอ๋องน้อยแล้วแปลว่าเขาไม่ใช่พี่ชายข้า ไม่ใช่พี่สามีเจ้าหรือ”

“นั่นไม่เหมือนกัน พี่ชายท่านคือท่านอ๋องน้อยลู่ เป็นเซียนมาจุติที่ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชมเชียวนะ!” หลิวจิ่วจู๋เอ่ย “เล่าลือกันว่าเขาเป็นชายที่หน้าตางดงามที่สุดในใต้หล้า ก่อนหน้านี้ข้าไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร วันนี้เห็นแล้วถึงได้รู้ว่าเทพเซียนหน้าตาเป็นเช่นนี้ เขาหน้าตาดีจริง ๆ…”

ดูสิ!

เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของลู่ฉาวจิ่ง หลิวจิ่วจู๋ก็ไม่กล้าเอ่ยต่อแล้ว

รอยยิ้มของสามีนางงดงามยิ่ง เทียบกับตอนไม่ยิ้มแล้วยังน่ามองกว่า เพียงแต่นางรู้สึกว่าวันนี้สามีของนางอันตรายเป็นพิเศษ เขาทำให้นางรู้สึกหนาว ๆ ชอบกล

หยางชิงซือกลับไปที่ชนบทแล้ว

นางสวมชุดผ้าแพรไหม พาจงซู่เกินที่พึ่งเลื่อนตำแหน่งและท้องของนางที่ยังเห็นไม่ชัดเจนนักกลับไปที่บ้านเกิดอย่างมีเกียรติ

นางไม่ได้กลับไปบ้านบิดามารดาตนเองและไม่ได้กลับไปที่บ้านบิดามารดาของจงซู่เกิน หากแต่ไปที่บ้านเล็ก ๆ กะทัดรัดไม่สะดุดตาหลังนั้นของพวกเขา

พึ่งกลับมาได้ไม่นาน ทุกคนในหมู่บ้านที่เคลื่อนไหวได้ไม่ว่าจะเป็นชาย หญิง คนแก่ หรือเด็กล้วนมารวมตัวกันอยู่ที่บ้านของจงซู่เกินกับหยางชิงซือ

จำต้องรู้ว่า ‘ทหาร’ เหล่านั้นที่กลับมาได้ก็กลับมาแล้ว คนในหมู่บ้านจึงรู้ว่าไม่นานมานี้เกิดอะไรขึ้น ทั้งยังรู้ว่าจงซู่เกินติดตามลู่ฉาวจิ่ง ลู่ฉาวจิ่งไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตทุกคนเท่านั้น แต่ตัวตนที่แท้จริงของเขายังถูกเปิดเผย

ใต้เท้าลู่ผู้นั้นมีที่มาไม่ธรรมดา เป็นถึงบุตรชายคนรองของท่านอ๋องลู่ซึ่งเป็นอัครมหาเสนาบดีที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองหลวง ทั้งยังเป็นน้องชายแท้ ๆ ของท่านอ๋องน้อยลู่คนปัจจุบัน

นั่นเป็นถึงสกุลลู่เชียวนะ…

ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาใช้เวลากับบุตรชายคนรองของสกุลลู่เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีโอกาสที่จะปีนป่ายขึ้นสู่ต้นไม้สูงนี้ ทว่ากลับไม่ได้คว้าโอกาสนั้นไว้ เมื่อหันไปมองหยางชิงซือ ชีวิตของนังหนูผู้นั้นดีวันดีคืน นางเป็นสหายกับหลิวจิ่วจู๋ อีกทั้งหลิวจิ่วจู๋ยังเลือกลู่ฉาวจิ่งมา ตอนนี้จึงกลายเป็นสตรีข้างกายลู่ฉาวจิ่งไปแล้ว หนึ่งคนบรรลุเป็นเซียน ไก่สุนัขรอบตัวก็พลอยลอยขึ้นสวรรค์ไปด้วย ทุกคนในหมู่บ้านล้วนนึกอิจฉาตาร้อน

“ชิงซือเอ๋ย จงซู่เกินบ้านเจ้าได้เลื่อนตำแหน่งแล้วกระมัง?”

หยางชิงซือกล่าวอย่างถ่อมตัว “เลื่อนขั้นเป็นขุนนางอะไรกัน? เขาสำคัญเพียงใดพวกท่านก็รู้! เป็นขุนนางได้ง่าย ๆ หรือ? ไม่เพียงแต่ต้องมีฝีมือดีเท่านั้น ทว่ายังต้องรู้หนังสือด้วย เขารู้เพียงไม่กี่ตัวอักษร มีคุณสมบัติเป็นขุนนางที่ใด? เพียงแต่ ใต้เท้าลู่หรือก็คือสามีจู๋จือกำลังจะกลับเมืองหลวง จู๋จือไม่อาจตัดใจจากข้าไป สามีจู๋จือมีความสัมพันธ์ฉันสหายกับเจ้าคนบ้านข้า ย่อมไม่อาจตัดใจทิ้งเขาไปเช่นกัน พวกเขาบอกแล้วว่าจะให้ข้ากับสามีติดตามพวกเขาไปที่เมืองหลวงด้วย”

“พวกเจ้าจะไปที่เมืองหลวงหรือ?”

“พวกเจ้ายังจะตามสามีจู๋จือไปด้วยหรือ? ชิงซือเอ๋ย สามีจู๋จือเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ของสกุลลู่ จู๋จือเป็นเพียงสาวชาวบ้านผู้หนึ่ง ก่อนหน้ามีโชคสุนัขถึงได้ช่วยชีวิตเขามา ทว่าพวกเราล้วนรู้ดีว่า คนร่ำรวยเหล่านี้ไม่มีทางแต่งกับสาวชาวบ้าน ถึงตอนนั้นจู๋จือตามเขาไปเมืองหลวง นั่นไม่ใช่ไปเป็นอนุหรือ อีกทั้งยังจะเป็นอนุที่ไม่ได้ตบแต่งด้วย”