สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 321

บทที่ 321 เปิดอกกับมู่เจิ้งหาน

บทที่ 321 เปิดอกกับมู่เจิ้งหาน

มู่ซืออวี่ส่งหูโม่ลี่ไปที่ ‘โรงหมอถงตั๋ว’

ถงซื่อยังอยู่ที่นั่นอย่างที่คิด

มู่ซืออวี่อยู่ดูสักพักหนึ่ง จึงพบว่าถงซื่อได้เรียนรู้วิธีการพันแผลแล้ว

หากพูดให้ชัดเจนก็คือเป็นผู้ช่วยของท่านหมอนั่นเอง

ถึงแม้หลาย ๆ เรื่องคนจัดยาจะเป็นคนทำ แต่หากรอบ ๆ ตัวคนไข้มีคนเข้าใจหลักการรักษาโรคเพิ่มขึ้นมาอีกคนย่อมเป็นเรื่องดี อีกทั้งยังทำให้ท่านหมอจูสะดวกมากขึ้นกว่าเดิม

มู่ซืออวี่ไม่ได้เข้าไปรบกวน เพียงแค่ยืนอยู่ข้าง ๆ สักพัก

ถงซื่อทำงานได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย อีกทั้งยังเอาใจใส่ขณะพันแผลให้คนไข้ ไม่เพียงแต่พูดคุยกับอีกฝ่ายให้คลายความกังวลลง แรงมือที่ใช้ยังอ่อนโยนนุ่มนวลด้วย

ถงซื่อที่เป็นเช่นนี้นั้น นางไม่เคยเห็นมาก่อน

เตาซานเหนียงถือน้ำชาเดินออกมาวางลงบนโต๊ะท่านหมอจู

“ท่านหมอจู จิบชาหน่อยเถอะเจ้าค่ะ”

ท่านหมอจูกำลังคลำชีพจรคนไข้ จึงไม่ได้สนใจนาง

เตาซานเหนียงรออยู่ข้าง ๆ กระทั่งท่านหมอจูส่งคนไข้กลับไปแล้ว นางจึงกล่าวยิ้ม ๆ “ท่านหมอจู ชานี้เป็นชาที่ท่านชงให้คนไข้เมื่อวานนี้ ข้าลองชงมาให้ท่าน ท่านลองชิมดู”

ท้ายที่สุดท่านหมอจูจึงหันกลับมามอง

เขากล่าวตอบเบา ๆ “ขอบคุณเจ้า แต่ข้าไม่ดื่มชา”

“นี่ไม่ใช่ชาทั่วไป แต่เป็นชาบำรุงร่างกายนะเจ้าคะ เมื่อวานท่านก็บอกคนไข้คนนั้นเช่นนี้ ท่านลืมไปแล้วหรือ?” เตาซานเหนียงเริ่มร้อนใจแล้ว

“ข้าบอกกับคนไข้เช่นนี้ เพราะอาการของเขาเหมาะกับชาบำรุงร่างกายชนิดนี้ แต่กับข้ามันไม่มีประโยชน์อะไร แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ขอบคุณท่าน แต่ท่านไม่จำเป็นต้องทำเพื่อข้ามากมายเพียงนี้ ท่านเป็นแค่เพียงมารดาลูกศิษย์ของข้า เรื่องในโรงหมอของข้าไม่รบกวนให้ท่านต้องมากังวล”

“ข้ายินดีเป็นกังวลอย่างยิ่ง” เตาซานเหนียงยังคิดจะเอ่ยมากกว่านี้ ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของท่านหมอจู นางก็รู้ว่าหากกล่าวต่อไปอาจทำให้เขาเกลียดแล้ว จึงทำได้เพียงปล่อยไป

นางไม่เชื่อว่านางจะทำให้เขาประทับใจไม่ได้

ถงซื่อผู้นั้นมีอะไรดี? ทั้งน่าเบื่อหน่าย ผ่านไปครึ่งวันก็ไม่แม้แต่จะผายลมออกมา รู้เรื่องรู้ราวเสียที่ใดกัน เข้าใจถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเสียเมื่อไหร่กัน ช่วงเวลาหลายวันมานี้ นางรู้ว่าตนสิถึงจะเป็นนายหญิงที่แท้จริงของโรงหมอแห่งนี้

“ท่านหมอจู ท่านแม่” มู่ซืออวี่ปรากฏกายพร้อมกับหูโม่ลี่

“พวกเจ้ามาแล้วหรือ” ถงซื่อยังคงทายาให้คนไข้ เมื่อเห็นพวกนางก็เอ่ยทักทาย จากนั้นจึงให้ทั้งสองหาที่นั่งรอประเดี๋ยว รอให้นางทำงานให้แล้วเสร็จ

เตาซานเหนียงเคยพบกับมู่ซืออวี่จึงรู้สถานะของอีกฝ่าย เมื่อเห็นนางปรากฏตัว ก็หลบออกไปทันที

“เป็นอย่างไร?” ถงซื่อเดินเข้ามาหา

“พวกเขาไปแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ยตอบ “ท่านวางใจ ระยะเวลาสั้น ๆ นี้คงไม่มารบกวนท่านอีก”

“ข้าไม่คิดว่าจะราบรื่นเช่นนี้ ดูจากนิสัยใจคอของพวกเขาแล้ว ไม่แตกต่างอะไรกับท่านย่าของเจ้าผู้นั้นนัก นึกไม่ถึงว่าจะถอยกลับไปง่ายดายเพียงนี้”

“วันนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว หากตอนนั้นพวกเรามีสถานะอย่างในตอนนี้ ท่านคิดว่าแม่เฒ่าเจียงจะกล้าทำอะไรพวกเราหรือ? หากกล่าวจริง ๆ แล้ว เหตุผลที่ทำให้เรารู้สึกว่าศัตรูยุ่งยากเกินไป นั่นเป็นเพราะตนอ่อนแอเกินไป”

“ตระกูลมู่นับว่าจบสิ้นแล้ว” ท่านหมอจูเดินเข้ามา “วันนี้ข้ากลับไปที่หมู่บ้านเที่ยวหนึ่ง พวกเจ้าลองทายดูว่าเกิดอะไรขึ้น?”