สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 329

บทที่ 329 นางคือผู้อยู่เบื้องหลัง

บทที่ 329 นางคือผู้อยู่เบื้องหลัง

“ฟางโจวอวี่ไม่มีความสามารถเช่นนั้น” เซี่ยคุนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “นายอำเภอตี๋ขี้อายราวกับหนู ฟางโจวอวี่ไม่ได้มีอำนาจบาตรใหญ่นัก ไม่มีทางปล่อยให้เขาเสี่ยงเล่นงานลู่อี้ ต้องเป็นคนอื่น”

ภาพของสองพี่น้องเจิ้งซินเยว่และเฉินซือจวินที่เข้ากันได้เป็นอย่างดีที่งานชุมนุมผู้มีความสามารถด้านวรรณศิลป์พลันปรากฏขึ้นในหัวของมู่ซืออวี่

เป็นนางอย่างนั้นหรือ?

หากเป็นเจิ้งซินเยว่จริง ๆ มู่ซืออวี่ก็จะติดอยู่ในเมืองซูโจว ไม่อาจกลับไปได้!

เจิ้งซินเยว่ทำให้การงานของนางต้องติดขัด ยุ่งกับการจัดการปัญหามากมายในสาขาเมืองซูโจว แล้วยังจะมีอะไรต่อไปอีก?

ต้องมีสิ่งที่แอบแฝงอยู่มากกว่านี้เป็นแน่

“พี่ใหญ่เซี่ย ข้ามีคนที่ข้าสงสัย” มู่ซืออวี่เอ่ย “เฉินซือจวิน”

“นางคนนั้น!” เจิ้งซูอวี้ถามขึ้น “ท่านมีปัญหาอะไรกับนางหรือ?”

“การแย่งผู้ชายนับว่าเป็นปัญหาหรือไม่?” มู่ซืออวี่ยกยิ้มอ่อน

ดวงตาของเจิ้งซูอวี้เบิกกว้าง “ถ้าเช่นนั้นคนผู้นี้ก็น่าสงสัยเกินไป เราควรให้ความสนใจ”

“นางมีเจียงเหล่าคอยหนุนหลังอยู่จึงไม่มีความเกรงกลัว นางกล้าทำตัวเป็นนางมารร้ายแน่นอน” มู่ซืออวี่กล่าว “ทว่าหากเป็นนางจริง ข้าจะไม่ปล่อยให้นางได้ตัดสินใจเลย”

เซี่ยคุนหยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋า “อวิ๋นเอ๋อร์มอบให้เจ้า”

“ท่านติดต่อกับเมืองฮู่เป่ยได้อย่างไร?” มู่ซืออวี่รับมา

“ข้าทิ้งนกพิราบไว้ให้อันอวี้ อวิ๋นเอ๋อร์ก็ใช้นกพิราบบินมาส่งจดหมายให้ หากเจ้าต้องการเขียนตอบกลับ ก็เขียนมาให้ข้า แล้วข้าจะส่งมันกลับไป”

มู่ซืออวี่อ่านจดหมายแล้วพูดว่า “แม่นางน้อยคนนี้ตำหนิว่าข้าหายไปนานเกินไป”

“นางคิดถึงท่าน” เจิ้งซูอวี้พูดด้วยความอิจฉา “เป็นเรื่องดีที่มีคนคิดถึงท่าน ไม่เหมือนข้า ข้าไม่มีแม่ตั้งแต่ยังเด็ก มีพ่อก็เหมือนไม่มี”

เซี่ยคุนยังคงพูดถึงเรื่องการสอบสวน

“พิจารณาจากเบาะแสที่เราพบในตอนนี้ เจิ้งซินเยว่ส่งคนไปสร้างปัญหา ตอนคุณหนูเจิ้งมาเมืองซูโจวเป็นครั้งแรก น่าจะรู้เรื่องนี้ใช่หรือไม่?”

“ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดถึงมีปัญหาอยู่บ่อยครั้ง ที่แท้ก็เป็นเพราะนาง” เจิ้งซูอวี้กล่าว “ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์นี้ ข้าก็คงไม่รู้ว่านางกำลังแอบวางแผนเล่นงานข้าอยู่ แต่ข้ารู้ว่ามีคนนอกต้องการทำลายกิจการของข้า”

“ตอนนี้เจิ้งซินเยว่อยู่ในเมืองซูโจวหรือไม่?” มู่ซืออวี่ถามเซี่ยคุน

“ช่วงนี้ไม่อยู่ แต่ข้าได้ตรวจสอบที่อยู่ของนางแล้ว เกือบทุกครึ่งเดือน นางจะมาพักผ่อนที่เมืองซูโจวสองสามวัน ทั้งยังมีร้านค้าหลายแห่งในเมืองซูโจวที่เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของนางด้วย”

“ทรัพย์สินส่วนตัวหรือ?” เจิ้งซูอวี้กล่าว “เข้าใจแล้ว เมื่อข้ายังอยู่ในตระกูลเจิ้ง บัญชีจำนวนมากของตระกูลเจิ้งไม่สอดคล้องกัน เดิมทีข้าต้องการตรวจสอบ แต่นางเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเจิ้ง ฮูหยินผู้เฒ่าเข้าข้างนาง ข้าจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะตรวจสอบ ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นแอบเล่นงานตระกูลเจิ้ง เปลี่ยนสมบัติของตระกูลเจิ้งให้เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของนางเอง แต่เหตุใดนางไม่คิดว่าต่อให้นางจะไม่ทำเช่นนี้ สมบัติตระกูลเจิ้งก็เป็นของนางอยู่แล้ว ไฉนต้องแอบทำเรื่องลับหลังคนอื่นเช่นนี้ด้วย”

“ท่านคิดเช่นนั้น แต่นางอาจจะไม่ได้คิดเช่นนั้นก็เป็นได้ ท่านคิดว่าสมบัติตระกูลเจิ้งจะตกเป็นของนางไม่ช้าก็เร็ว นั่นคือการคิดแบบยึดมั่นในความเป็นธรรม แต่นางคงคิดว่าตระกูลเจิ้งยังมีคนเกียจคร้านอยู่มากมาย หากกิจการทั้งหมดตกเป็นของนางแต่เพียงผู้เดียว ก็จะเหมาะสมกว่ามิใช่หรือ?”

มู่ซืออวี่อธิบายให้เจิ้งซูอวี้ฟัง จากนั้นถามเซี่ยคุนว่าเขาพบร้านใดบ้างที่เป็นของเจิ้งซินเยว่

เซี่ยคุนอธิบายเพราะเขารู้ทุกอย่าง